นักศึกษาหญิงพูดมาถึงตรงนี้ นักศึกษาหญิงที่กำลังตัวสั่นเพราะความกลัวก็ผ่อนคลายไปได้เปราะหนึ่ง
แต่ในใจของเธอก็ยังคงมีความกังวลอยู่ เพราะมีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีบางอย่าง
ในขณะเดียวอาจารย์ซ่งก็ได้มาถึงแล้ว
“ขอโทษนักศึกษาทุกคนด้วยครับ เพราะเมื่อกี้ผมมีเรื่องที่จะต้องจัดการเลยทำให้มาสายสองสามนาที”
อาจารย์ซ่งวางแผนการสอนไว้ที่บนโต๊ะบรรยายก่อนจะพูดว่า “ยังไงก็ตามมีเรื่องที่จะต้องแจ้งให้ทุกคนทราบ พรุ่งนี้จะมีอาจารย์จากมหาวิทยาลัยอังกฤษจะมาเยี่ยมชมมหาวิทยาลัยของพวกเรา จากนั้นก็จะมาบรรยายเพื่อสอนวิธีการเรียนรู้ให้กับทุกคน พรุ่งนี้ทุกคนต้องตั้งใจฟังบรรยายกันนะครับ”
เมื่อคำพูดเหล่านี้ออกมา ด้านล่างก็เสียงดังเซ็งแซ่
“อาจารย์จากมหาวิทยาลัยอังกฤษล่ะ ! เขามาสอนวิธีการเรียนรู้ต้องมีประโยชน์มากแน่ ๆ พรุ่งนี้ฉันจะเอาเครื่องอัดเสียง มาอัดเสียงทุกอย่างที่อาจารย์พูด !”
“ฉันเองก็จะเอาสมุดบันทึกไปด้วย !”
“อะแฮ่ม !” อาจารย์ซ่งกระแอมไอออกมา เพื่อส่งสัญญาณให้ทุกคนเงียบ
รอจนกระทั่งห้องเรียนเงียบเสียงลง อาจารย์ซ่งถึงได้พูดขึ้นมาอีกครั้ง “อาจารย์โอวหยางของทุกคนจบมาจากมหาวิทยาลัยอังกฤษ แต่พรุ่งนี้เขามีธุระเลยไม่สามารถมาได้ นักศึกษากู้หว่านหว่านได้รับเลือกเป็นล่าม กู้หว่านหว่าน เธอเตรียมตัวให้ดีนะ หลังจากเลิกชั้นเรียนไปให้หาผมที่ห้องทำงานเพื่อเอาเอกสารประวัติของโรงเรียนให้คุณไปแปลมาก่อน”
นักศึกษาคนอื่น ๆ มองไปที่กู้หว่านหว่านด้วยความอิจฉา
นักศึกษาในชั้นเรียนนี้ต่างก็อยากที่จะเข้ามหาวิทยาลัยอังกฤษ การเป็นล่ามให้กับอาจารย์มหาวิทยาลัยอังกฤษ สำหรับพวกเขาแล้วถือเป็นหนึ่งวิธีการที่ดีที่จะได้เข้าร่วมมหาวิทยาลัยอังกฤษ
เพียงแต่น่าเสียดาย ที่ล่ามมีได้แค่คนเดียว
กู้หว่านหว่านรับรู้ได้ถึงสายตาอิจฉาที่นักศึกษารอบ ๆ มองมา เธอก็ยืดหลังตรงโดยไม่รู้ตัว
เธออยากรู้เสียจริงว่ามู่ซย่าจะอิจฉาตัวเธอไหม
อย่างไรก็ตามมู่ซย่าที่นั่งอยู่แถวที่นั่งอยู่แถวสุดท้ายกลับก้มหัวไม่รู้ว่าทำอะไรอยู่
เธอเม้มริมฝีปากและหันหน้ากลับมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
โอ้ยค้างอีกจะหาอ่านได้จากแอปไหนเนี่ย...
อยากได้หนังสือเป็นเล่มมีขายไหมค่ะ...
รออค้า...
รอนะคะ ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ...
อยากอ่านมาต่อได้ไหมคะ...
รอคะ จะมาต่อไหมหรือหาอ่านได้ที่ไหนอีกไหมคะ...
ช่วยอาซีด้วย🥺🥺...
ฉินหรานเฟิน ไม่ใช่เอ็ง 55/5/...
ชอบเธอเข้าแล้ววว...
บ้านซือถูนี่เลวในกระดูกจริงๆ...