ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 651

คนอย่างโอวหยางโม่มักจะให้ความรู้สึกแปลก ๆ กับมู่ซย่า ไม่สามารถพูดออกมาอย่างชัดเจนได้ แต่ว่าเธอไม่คิดอยากจะติดต่ออะไรกับโอวหยางโม่สักนิด

ถ้าไม่ใช่แบบนั้น เธอก็คงไม่พาเหอเถียนมากับเธอ

แต่ตอนนี้เธอต้องเผชิญหน้ากับโอวหยางโม่เพียงลำพัง

ในไม่ช้า มู่ซย่าก็มาถึงประตูหอพักของโอวหยางโม่

เธอยกมือขึ้นมาเพื่อเคาะประตู

“ก๊อก ๆ”

สักพักประตูก็ถูกดึงเปิดออกจากข้างในโดยโอวหยางโม่

คนที่ยืนอยู่ที่ประตูมีผมยาวและเอวที่เพรียวบาง ราวกับสิ่งที่โดดเด่นที่สุดที่เกิดขึ้นในโลกนี้

เป็นมู่ซย่า

พอได้เห็นมู่ซย่า การเต้นของหัวใจของโอวหยางโม่ก็ปั่นป่วน เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และจงใจถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “มีอะไร ?”

“อาจารย์คะ นี่ต้องการลายเซ็นของคุณค่ะ” มู่ซย่ายื่นใบสมัครเข้าโรงเรียนอย่างรวดเร็ว

เมื่อโอวหยางโม่เห็นแบบฟอร์ม ใบหน้าของเขาก็มืดครึ้มลงทันที

“มู่ซย่า !” ในน้ำเสียงของโอวหยางโม่เต็มไปด้วยความโกรธที่ตัวเขาเองก็ไม่ทันได้สังเกต เขาถามด้วยเสียงค่ำ “เธอลืมหรือไงว่าเมื่อตอนบ่ายผมพูดอะไรไปกัน ? จะไปอยู่กับคนอื่นงั้นเหรอ ทำไมเธอถึงชอบที่จะเป็นหญิงชู้ของคนอื่นนัก ?”

มู่ซย่าอ้าปากเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ และใช้เวลาสักพักเธอถึงจะรู้ว่าโอวหยางโม่ได้เข้าใจอะไรบางอย่างผิดไป

นั่นก็คือเข้าใจผิดว่าเธอจะไปอยู่กับเยี่ยซือเจวี๋ย

มู่ซย่าขมวดคิ้วก่อนจะอธิบายว่า “ฉันอยู่คนเดียวค่ะ ไม่ได้จะอาศัยอยู่ร่วมกับใคร และก็ไม่ได้จะไปเป็นหญิงชู้ของใครด้วย ถ้าอาจารย์ยังใช้คำพูดพวกนี้กับฉันอีก ฉันจะไปบอกผู้อำนวยการ และตำรวจด้วย”

คิ้วที่ขมวดของโอวหยางโม่คลายลง

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถามอีกครั้งว่า “คุณเอาเงินจากที่ไหนมาเช่าบ้าน ?”

มู่ซย่าตอบอย่างเฉยเมย “มรดกของแม่ฉันค่ะ”