ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 652

กู้หว่านหว่านกำลังจะออกไปกินข้าวกับคนอื่น คิดไม่ถึงเลยว่าพอออกจากประตูมหาวิทยาลัยจะบังเอิญเจอเยี่ยซือเจวี๋ย

พอคุณชายเยี่ยซือเจวี๋ยใส่ชุดเอี๊ยมไม่ได้ให้ความรู้สึกสุขุมหรือเข้มงวดเหมือนยามที่เขาใส่ชุดสูทปกติ ดูเป็นอิสระมากขึ้น และยิ่งดูน่าดึงดูมากขึ้น จนผู้คนไม่สามารถที่จะละสายตาได้

เท้าของกู้หว่านหว่านราวกับถูกตรึงเอาไว้กับพื้นไม่สามารถที่จะเดินไปข้างหน้าได้

สายตาของเธอยิ่งร้อนดั่งไฟที่แผดเผามากขึ้นเรื่อย ๆ แต่หลังจากที่คิดถึงทัศนคติที่เยี่ยซือเจวี๋ยมีต่อเธอ สานตาของเธอก็ค่อย ๆ เย็นลง

“หว่านหว่าน ? ไปเถอะ” ผู้หญิงทั้งสองคนหันมาทักกู้หว่านหว่านด้วยความสงสัย

กู้หว่านหว่านฟื้นสติกลับมาทันที ก่อนจะฝืนยิ้มแล้วเดินตามพวกเธอสองคนออกไป

ผู้หญิงทั้งสองคนเมื่อเห็นเยี่ยซือเจวี๋ย ในใจก็อดรู้สึกประหม่าไม่ได้

ผู้หญิงที่ตัวสูงเสนอออกมาว่า “ทำไมเราไม่เดินไปประตูหลังล่ะ ?”

ผู้หญิงอีกคนจึงหัวเราะและตอบออกมาว่า “จะกลัวอะไร ? นี่ก็บ่ายแล้วแต่ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น คุณเยี่ยคงแค่ขู่พวกเราจริง ๆ ไปเถอะ อย่าไปกลัวเลย !”

หญิงสาวคนนั้นดึงกู้หว่านหว่านและผู้หญิงที่ตัวสูงอีกคนเดินผ่านไปหน้าเยี่ยซือเจวี๋ยไป

ผู้หญิงตัวสูงและกู้หว่านหว่านไม่กล้าที่จะหายใจออกมา เพราะกลัวว่าเยี่ยซือเจวี๋ยจะจะเห็นพวกเธอและจะพลันคิดถึงเรื่องเมื่อตอนบ่าย และจะหันกลับมาและสะสางบัญชีกับพวกเธออีกครั้ง

โชคดีที่หลังจากที่ทั้งสามคนเดินผ่านไปได้พอสมควร เยี่ยซือเจวี๋ยก็ไม่คิดแม้แต่จะเหลือบมองมาที่พวกเธอ

“เห็นที่ฉันพูดไหมล่ะ ?” คนที่ตัวเตี้ยหน่อยพูดพร้อมหัวเราะ “เป็นไปไม่ได้หรอกที่คุณเยี่ยจะมาคิดบัญชีกับพวกเราเพราะเรื่องเล็ก ๆ แค่นั้น จากนี้ไปก็อย่าไปกลัวอีกเลย”

เด็กหญิงตัวสูงถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันที รู้สึกโล่งใจอย่างแท้จริง และพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ "ไปกินหม้อไฟกันไหม ? ฉันเลี้ยง !”

“ดีเลย !” ผู้หญิงอีกคนตอบตกลงอย่างมีความสุข

แต่กู้หว่านหว่านกลับไม่สามารถหัวเราะออกมาได้

เยี่ยซือเจวี๋ยไม่มองมาที่เธอด้วย สำหรับตัวเธอเองมันไม่ใช่เรื่องดีนัก เพราะว่าในใจของเยี่ยซือเจวี๋ยไม่เคยมีเธออยู่มาตั้งแต่แรก

เพราะแบบนั้นหากสนใจกันสักนิด ก็จะต้องหาเธอเจอในกลุ่มฝูงชนได้แน่ ๆ