ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 660

มู่ซย่ารู้ว่าเป็นเยี่ยซือเจวี๋ย แต่เธอจงใจไม่เงยหน้าขึ้นมอง

แต่ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่ามีอะไรเย็น ๆ มาแนบบนใบหน้าของเธอ มันทำให้เธอสะดุ้ง ร่างกายตอบสนองโดยการเอนไปด้านข้างอัตโนมัติ

เมื่อความรู้สึกเย็น ๆ หายไป เธอจึงมองไปทางขวาอย่างมีเงื่อนไข

เห็นเยี่ยซือเจวี๋ยถือชานมเย็นสองแก้วในมือ โน้มตัวลง ยิ้มอย่างเอาใจแล้วพูดว่า "ซานซาน อย่าโกรธเลย.......นะ?"

ไม่รู้ว่าจงใจหรือเปล่า แต่เสียง "นะ?" ตอนท้ายนั่น ทั้งอ้อยอิ่งและเซ็กซี่ และตัวเขาเองก็มีอารมณ์ที่สงบเสงี่ยมเจียมตัว ซึ่งมีเสน่ห์ดึงดูดเกินกว่าจะบรรยายออกมา

หัวของมู่ซย่ารู้สึกเหมือนกับว่าจะระเบิดอีกครั้ง

ได้ยิน เยี่ยซือเจวี๋ยวางชานมไว้บนโต๊ะของเธอ และช่วยเธอเสียบหลอดพลางพูดว่า : "เสี่ยวเป่ยบอกว่าเธอชอบกินเนื้อองุ่นในชานมของร้าน 'หมิงชา' ฉันเลยตั้งใจวิ่งไปร้านฝั่งตรงข้ามมหาลัยของเธอ ให้รางวัล ดื่มหน่อยนะ?"

เขาขอคำแนะนำจากฉินหรานเฟิง แต่ฉินหรานเฟิงก็ทำอะไรไม่ถูก ดังนั้นเขาทำได้พูดวิธีการง้อแฟนของเขาเท่านั้น นั่นก็คือ.......ซื้ออะไรที่อีกฝ่ายชอบกิน ชอบใช้ ชอบใส่

เขานึกถึงตอนที่เสี่ยวเป่ยเกิดเรื่อง มู่ซย่ากำลังดื่มชานมอยู่ เลยตั้งใจไปซื้อชานมองุ่นที่ร้าน "หมิงชา" ตรงข้ามมหาวิทยาลัยจิงตู

มู่ซย่ามองชานมที่เยี่ยซือเจวี๋ยยื่นมาให้อีกครั้ง มือที่จับปากกากําแน่นโดยไม่รู้ตัว

หัวใจของเธอคงจะ.......เสียไปแล้วแน่ ๆ

“ดื่มคำเดียวก็ได้ ดีกันนะ ตกลงไหม?” เยี่ยซือเจวี๋ยพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนอีกครั้ง

มู่ซย่าทนไม่ได้จริง ๆ ที่เขาเป็นแบบนี้ จึงเอื้อมมือไปรับชานม และพูดโดยมองว่า : "ฉันดื่มก็ได้ นายออกไปได้แล้ว"

แทนที่จะออกไป แต่เยี่ยซือเจวี๋ยกลับขยับเข้าไปใกล้ ๆ จนเกือบจะแตะใบหูของเธอแล้วถามว่า : "งั้นเธอหายโกรธแล้วเหรอ?"

ความร้อนจากลมหายใจกระทบหูของเธอ อุณหภูมิทำให้ติ่งหูของเธอเป็นสีแดง

มู่ซย่าขยับถอยหลังไปหนึ่งนิ้ว ปิดหูของเธอเอง และทนไม่ได้ที่จะพูดว่า : “หายโกรธแล้ว! นายออกไปข้างนอกก่อนได้ไหม? ขอร้องล่ะ!"

ในที่สุดเยี่ยซือเจวี๋ยก็ลุกขึ้นด้วยความพึงพอใจและพูดว่า : "งั้นฉันออกไปก่อนนะ เธอก็ตั้งใจเรียนให้ดี อย่านอนดึก พรุ่งนี้เช้าฉันจะไปส่งเธอเข้าเรียน"