ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 700

ใช้วิธีการเลวร้ายแบบนี้จัดการมู่ซย่า เช่นนั้นก็อย่ากล่าวโทษว่าเขาใช้วิธีการฟันต่อฟัน[1]

ขณะนี้ โอวหยางโม่พลันตื่นขึ้น

ทันทีที่เขาตื่นขึ้นเขาได้ยินคำว่า“น้ำหอมปลุกเซ็กส์”

ไอคิวของโอวหยางโม่ไม่ได้ต่ำ เมื่อเห็นมู่ชิงชิงถูกลากออกไป ขณะนั้นเข้าใจได้ในทันใดว่า“น้ำหอมปลุกเซ็กส์”จะถูกใช้ในที่ใด

“เยี่ยซือเจวี๋ย คุณทำแบบนี้ไม่ได้ คุณทำแบบนี้นั่นเท่ากับเป็นการทำผิดกฎหมาย”

เยี่ยซือเจวี๋ยเตะบริเวณช่วงท้องของโอวหยางโม่

เขาเอ่ยอย่างเยือกเย็น “ตอนคุณใช้สิ่งของนั้นกับมู่ซย่า เคยคิดบ้างหรือเปล่าว่าคุณกำลังทำผิดกฎหมาย?”

“ผม...” โอวหยางโม่อ้าปากแต่กลับไม่สามารถเอ่ยปฏิเสธได้เลย

เขาใคร่ครวญวางแผนอย่างแยบยล คาดไม่ถึงเลยว่าเยี่ยซือเจวี๋ยจะปรากฏตัวเช่นนี้

“นำตัวไปพร้อมกันเลย!” เยี่ยซือเจวี๋ยออกคำสั่งด้วยเสียงดังฟังชัด ไม่ลืมเอ่ยเตือน “ซี่โครงของเขาหัก อาจเคลื่อนไหวไม่สะดวกนัก หาแพทย์กระดูกที่ดีที่สุดและมอบยาบรรเทาปวดชั่วคราวให้กับเขา แล้วก็จัดการบาดแผลอื่นให้เรียบร้อย จากนั้นค่อยเริ่มใช้‘ยา’”

“รับทราบครับ!” บอดี้การ์ดรับคำสั่ง ลากตัวโอวหยางโม่ออกไป

ผู้ช่วยผู้จัดการเซวี่ยก็รีบออกไปเช่นกัน ขณะนี้ภายในห้องมีแค่มู่ซย่าและเยี่ยซือเจวี๋ยเพียงสองคนเท่านั้น

ราวกับว่าบรรยากาศนั้นรีบเร่งขึ้นมาทันใด

มู่ซย่ามองเยี่ยซือเจวี๋ย รู้สึกเพียงว่าหัวใจเต้นระรัว

“เยี่ยซือเจวี๋ย ฉัน....”

“อือ?” เยี่ยซือเจวี๋ยมองเธอด้วยความหลงใหลและสายตาลึกล้ำ ลากเสียงยืดยาวราวกับว่ามีบางอย่างคลุมเครือ

มู่ซย่าสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด รวบรวมความกล้าและเอ่ย “วันนี้ฉันไปพบจิตแพทย์มา”

เยี่ยซือเจวี๋ยชะงักเล็กน้อย เอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจ “เธอไปพบจิตแพทย์ทำไม?”

มู่ซย่ากำมืออย่างเชื่องช้า กลืนน้ำลายและเอ่ย “เป็นเพราะว่าร่างกายของฉันเกิดความสับสนบางอย่าง”

“ความสับสนอะไร?”

“สับสนว่าทำไมทุกครั้งที่ฉันพบนาย ทั้งหมด....”

ยังเอ่ยไม่ทันจบ โทรศัพท์ของเยี่ยซือเจวี๋ยพลันส่งเสียงดังขึ้น

“ขอโทษด้วย รอเดี๋ยวนะ”

ขณะเยี่ยซือเจวี๋ยเอ่ย เขากดรับสายโทรศัพท์

ไม่รู้ว่าปลายสายพูดว่าอะไร เห็นเพียงแค่เยี่ยซือเจวี๋ยขมวดคิ้วแน่นและเอ่ย “ในเมื่อเขาไม่ต้องการ งั้นก็จัดสรรคนใหม่ไปให้เขาสักคนหนึ่ง ภายในหนึ่งเดือน ไม่ต้องช่วยเขาตอบรับประกาศใด”

เยี่ยซือเจวี๋ยกล่าวจบพลางพยักหน้าและวางสายโทรศัพท์ จากนั้นหันมาเอ่ยถามมู่ซย่า “เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไร? ทุกครั้งที่เจอฉันทำไมเหรอ?”

ไม่ง่ายเลยกว่ามู่ซย่าจะรวบรวมความกล้าหาญขึ้นมาได้แต่กลับถูกขัดจังหวะเช่นนั้น ราวกับลูกบอลที่ถูกปล่อยลม