ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 72

แต่ที่ผู้กำกับคิดไม่ถึงคือ เมื่อกล้องซูมเข้า สายตาที่ชื่นชมและแฝงไปด้วยความรักของเยี่ยซือเจวี๋ยนั้นสมจริงมาก ราวกับว่าเขารู้สึกชื่นชมเธอและตกหลุมรักเธอเข้าจริงๆ

“คัท!” ผู้กำกับเดินออกมาจากหลังกล้อง ปรบมือพร้อมเอ่ยชม “แค่เซนส์กล้องของคุณซานซานก็ทำฉันตกใจมากแล้ว ไม่คิดว่าการแสดงของคุณชายจะดียิ่งกว่า! พรสวรรค์อย่างคุณ ไม่ไปแสดงหนังนี่น่าเสียดายมากเลย......”

เยี่ยซือเจวี๋ยงุนงง

การแสดงอะไรกัน?

ก็แค่ให้เขารับกาแฟมาดื่มคำหนึ่ง แล้วมองไปทางมู่ซย่าไม่ใช่หรือไง

กระทั่งบทพูดยังไม่มี การแสดงอะไรกัน

แต่ในเมื่อผู้กำกับเอ่ยชมขนาดนี้แล้ว เขาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแค่ถาม “เท่านี้ก็ถ่ายหมดแล้ว?”

ผู้กำกับพยักหน้าอย่างถี่รัว “ถ่ายจบแล้ว ถ่ายจบแล้ว พวกคุณเก่งกันมาก เทคเดียวผ่านเลย!”

คิ้วของเยี่ยซือเจวี๋ยกลับขมวดขึ้นมาอย่างไม่พอใจนัก

ในละครความรัก หลังจากที่พระเอกนางเอกอยู่ด้วยกันแล้วต้องมีฉากจูบอะไรพรรค์นั้นด้วยไม่ใช่เหรอ ทำไมของเขาแค่มือของมู่ซย่ายังไม่ได้จับเลย

ช่างเป็นผู้กำกับที่ไร้ประโยชน์จริงๆ!

แต่คำพูดพวกนี้เยี่ยซือเจวี่ยไม่มีทางพูดออกไปแน่ๆ เพียงแค่สั่งอย่างสีหน้าบึ้งตึง “ในเมื่อถ่ายจบแล้วก็รีบเก็บของกลับกันสักที เตรียมตัวสำหรับการถ่ายทำในวันพรุ่งนี้”

ผู้กำกับเอ่ยพูดอย่างลังเล “งานถ่ายเอาท์ดอร์ในวันพรุ่งนี้ต้องตามหาตึกทำงานตึกหนึ่ง แต่ตอนนี้คนที่รับผิดชอบด้านสถานที่ยังหาสถานที่เหมาะๆ ไม่เจอเลย เพราะงั้นการถ่ายทำในวันพรุ่งนี้อาจจะต้องเลื่อน”

เยี่ยซือเจวี๋ยไม่ได้สนใจเรื่องเล็กน้อยพวกนี้ เขาพนักหน้าพร้อมขานตอบ “เข้าใจแล้ว” จากนั้นจึงเดินไปหยุดอยู่ข้างจวินเฮ่าเซวียน “ถ่ายจบแล้ว ไปได้แล้ว วันนี้ฉันอุตส่าไม่มีงาน ไปกินข้าวกับพวกหรานเฟิงกันเถอะ”

“ไม่ล่ะ......” จวินเฮ่าเซวียนกล่าวปฏิเสธ พวกนายนัดเลย ฉันอยากเชิญคุณมู่ไปกินข้าว”

ทันทีที่พูดจบเยี่ยซือเจวี๋ยก็มีสีหน้าที่บึ้งตึงทันที ขณะเดียวกัน ภายในใจของเขาก็เกิดความรู้สึกหงุดหงิด เหมือนกับตอนที่ได้ยินว่าจวินเฮ่าเสวียนตกหลุมรักมู่ซย่าตั้งแต่แรกพบไม่มีผิด

และความรู้สึกนี้ ก็ควบคุมไม่ได้