ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 73

เยี่ยซือเจวี๋ยมั่นใจว่ามู่ซย่าไม่มีทางตอบตกลงแน่ๆ

แต่แล้ววินาทีต่อไป

“ได้สิ ฉันก็มีเรื่องที่อยากคุยกับคุณพอดี”

คิ้วของเยี่ยซือเจวี๋ยขมวดขึ้นมาในทันที

ยัยนี่......ตกลงงั้นเหรอ? แถมยังมีเรื่องจะคุยกับจวินเฮ่าเซวียนอีก พวกเขาเพิ่งเคยเจอกันครั้งแรก มีเรื่องอะไรให้พูดกัน

เยี่ยซือเจวี๋ยยืนไม่อยู่ ก้าวขาเดินไปทางมู่ซย่าตรงๆ พร้อมพูดทันที “มู่ซย่า พรุ่งนี้เธอยังมีการถ่ายทำอีก อย่าไปกินอะไรซี้ซั้วด้านนอก มันจะกระทบต่อการถ่ายทำในวันพรุ่งนี้”

มู่ซย่ากำลังจะเอ่ยปากพูด แต่จวินเฮ่าเซวียนก็พูดขึ้นมาก่อน “ไม่ต้องห่วงน่าท่านประธานเยี่ย ฉันไม่พาเธอไปกินอะไรซี้ซั้วหรอก กินแต่อาหารสุขภาพ เท่านี้พอหรือยัง”

สีหน้าของเยี่ยซือเจวี๋ยบึ้งตึง ทิ้งไว้แค่คำว่า “แล้วแต่พวกนาย” จากนั้นก็หันหลังเดินจากไป

จวินเฮ่าเซวียนมองไปที่แผ่นหลังของเยี่ยซือเจวี๋ยอย่างไม่เข้าใจ “เจ้านี่......”

“มีอะไรงั้นเหรอ” มู่ซย่ามองไปทางจวินเฮ่าเซวียน “หรือพวกนายมีนัดกันไว้ก่อน”

“อืม เขาบอกเขาอุตส่าว่าง ให้พวกเราไปรวมตัวกินข้าวด้วยกัน แต่จริงๆ แล้วเวลาที่พวกเราสามารถรวมตัวกันได้น่ะค่อนข้างเยอะเลย เพราะงั้นไม่เป็นไรหรอก”

“’ค่อยยังชั่ว งั้นพวกเราไปกันเลยไหม”

“ไปสิ! เธออยากกินอะไรล่ะ”

ทั้งสองพูดคุยตอบโต้กันพร้อมขึ้นรถไป เยี่ยซือเจวี๋ยที่นั่งอยู่ในรถได้แต่มองพวกเขาสองคนจากไปกับตาของตน แขนข้างที่ถือเอกสารของเขามีเส้นเลือดปูดขึ้นมาอย่างชัดเจน

ผู้ช่วยหัวหน้าที่นั่งอยู่ทางที่นั่งคนขับไม่กล้าแม้แต่ที่จะหายใจแรง บรรยากาศภายในรถกดดันจนน่ากลัว

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ร้านอาหารอิตาลี

มู่ซย่าและจวินเฮ่าเซวียนกำลังนั่งตรงกันข้ามเพื่อกินอาหารอิตาลีกัน

มู่ซย่ากินสปาเก็ตตี้จนหมดด้วยความว่องไว พร้อมเข้าสู่ประเด็นสำคัญ “คุณจวิน จริงๆ แล้วฉันมีเรื่องจะพูดกับคุณ......”

จวินเฮ่าเซวียนวางส้อมลงพร้อมพูดต่อ “เธอไม่อยากให้คนอื่นรู้ตัวตนที่อยู่เมืองนอกของเธอ?”

มู่ซย่าชะงัก จากนั้นจึงพยักหน้า “ฉันมีเหตุผลที่ฉันไม่สามารถพูดได้ ดังนั้น หวังว่าหลังจากนี้หากคุณเจอฉันให้แกล้งทำเป็นไม่รู้จักฉัน อย่าได้เกิดสถานการณ์แบบวันนี้อีก”

ใบหน้าของมู่ซย่าเยือกเย็นและสงบ นั่นเป็นความเย็นชาที่เธอตีตัวออกห่าง

จู่ๆ จวินเฮ่าเซวียนก็รู้สึกว่าคอหอยของเขาราวกับมีอะไรมาอุดไว้ อึดอัดจนทรมาน

ความจริงแล้ว จวินเฮ่าเซวียนเป็นคนที่มีความมั่นใจกับหลายๆ สิ่งและหลายๆ เรื่อง ไม่เพียงเพราะฐานะทางบ้านที่ร่ำรวยของเขา แต่ยังเป็นเพราะความสามารถที่โดดเด่นของเขาด้วย

เมื่อเขาอยู่ในกองทัพของเป็นทหารที่ยอดเยี่ยมที่สุด ตอนนี้เขาหันมาทำงานด้านธุรกิจก็เป็นนักธุรกิชั้นนำที่ทุกคนต่างหวั่นเกรง

ตระกูลจวินเป็นถึงหนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่แห่งจิงตู เพียงแค่โบกมือ ก็มีผู้คนมากมายมาตามคำเรียกร้อง

แต่เมื่ออยู่ต่อหน้ามู่ซย่า เขากลับรู้สึกเหมือนตัวเองนั้นทำตัวไม่ถูกราวกับเป็นเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนหนึ่ง

จวินเฮ่าเซวียนบีบรอยยิ้มออกมาอย่างฝืนๆ พร้อมกล่าว “ฉันเข้าใจแล้ว ไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะไม่มีทางให้บุคคลที่สามได้รู้ว่าเธอชิ่อ SAN แต่ว่า......ฉันสามารถรู้จักเธอใหม่ ในฐานะมู่ซย่าได้ไหม”

มู่ซย่าเอียงคอ รู้สึกว่าจวินเฮ่าเซวียนแปลกๆ ไป จึงถามไปโดยจิตใต้สำนึก “หมายความว่ายังไง”

จวินเฮ่าเซวียนสูดหายใจเข้าลึกๆ ราวกับรวบรวมความกล้าอันมหาศาลพร้อมพูด “คุณหนูมู่ ฉันชอบคุณ ฉันอยากจีบคุณ!”

มู่ซย่าชะงักไปในทันที

“คุณ......”

เครื่องหน้าหล่อคมของจวินเฮ่าเซวียนอัดอั้นจนแดงก่ำ เขากำหมัดแน่นพร้อมกล่าว “ฉันเป็นคนที่ไม่ละเอียดอ่อนนัก ฉันอาศัยอยู่ในกองทัพกับพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก พูดอ้อมค้อมไม่เป็น เพราะงั้นฉันจะพูดตรงๆ เลยนะ!”

ไม่ใช่ว่ามู่ซย่าไม่เคยเจอคนสารภาพรักกับเธอ แต่การสารภาพที่ตรงและกะทันหันขนาดนี้ เธอเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก

เธอไม่รู้ว่าควรพูดอะไรไปชั่วขณะ จึงทำได้เพียงปล่อยให้จวินเฮ่าเซวียนพูดไปเรื่อยๆ

จวินเฮ่าเซวียนจับแก้วขึ้นมาดื่มไวน์องุ่นเข้าไปอึกใหญ่จากนั้นจึงเอ่ยปากพูดอีกครั้ง “ภาพที่เธอช่วยฉันไว้ ฉันลืมมันไปไม่ได้จริงๆ เธอคงไม่รู้ ว่านี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเจอผู้หญิงที่เท่ห์ขนาดนี้ หลังจากนั้นฉันก็ตามหาเธอมาโดยตลอด......ตอนแรก ฉันก็คิดแค่ว่าฉันอยาจะตอบแทนบุญคุณ แต่ยิ่งเวลาผ่านไป ฉันก็ยิ่งมั่นใจ ว่าฉันชอบเธอ!”

มู่ซย่ามองไปทางจวินเฮ่าเซวียนอย่างตะลึง เธอเห็นความกังวลใจและความจริงใจจากนัยน์ตาของอีกฝ่าย