ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 74

ผ่านไปเป็นเวลานาน มู่ซย่าจึงกล่าว “ขอบคุณนะ......งั้นฉันจะพูดตรงๆ เหมือนกัน ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่ฉันจะมาคิดเรื่องพวกนี้ ฉันมีเรื่องหลายๆ อย่างที่ต้องทำ เพราะงั้นฉันจึงตอบได้แค่ โทษทีนะ”

แสงในแววตาของจวินเฮ่าเซวียนดับมอดไป ราวกับลูกบอลที่ถูกปล่อยลม

แต่ไม่นานนักเขาก็ปรับความรู้สึกของตนกลับมาได้ เขาบีบรอยยิ้มออกมา “ไม่เป็นไร ฉันเองก็รู้ว่าที่ฉันพูดไปในวันนี้มันคงกะทันหันเกินไป งั้นเป็นเพื่อนกันคงได้ใช่ไหม ฉันจะไม่พูดกับใครทั้งนั้นว่าเรารู้จักกันที่เมืองนอก วันนี้เป็นวันแรกที่พวกเรารู้จักกัน”

“ฉัน......” มู่ซย่าชะงัก แต่ก็ยังคงพูดต่ออย่างเด็ดขาด “ฉันในตอนนี้......จริงๆ ก็ไม่ใช่สถานะที่เหมาะกับการรู้จักเพื่อนใหม่เช่นกัน แต่ก็ขอบคุณนายมมากเลยนะ......”

จวินเฮ่าเซวียนถามอย่างสงสัย “เธอจะทำเรื่องอะไรกันแน่ ต้องปกปิดตัวตน มีความรักไม่ได้ กระทั่งเพื่อนก็รู้จักไม่ได้”

มู่ซย่ากวางตามองต่ำ “เป็นเรื่องส่วนตัวของฉัน......”

จวินเฮ่าเซวียนรู้สึกได้ว่าความรู้สึกของมู่ซย่านั้นดิ่งลง จึงรีบพูดอย่างรู้สึกผิด “ขอโทษที ฉันล้ำเส้นไป ไม่ควรถามมากขนาดนี้ ว่าแต่ คุณหนูมู่ ขอแค่เธอต้องการ ติดต่อฉันมาได้ตลอดเลย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร ฉันก็สามารถช่วยเธอได้”

“ขอบคุณนะ” มู่ซย่าเลิกยิ้ม

ส่วนอีกด้าน เยี่ยซือเจวี๋ยกำลังรำคาญใจ จู่ๆ ก็ได้รับสายจากหลัวอี้

“เยี่ย คนกลุ่มนั้นที่ตามสังหารนายที่เมืองนอก พวกเราจับตัวได้คนหนึ่งแล้ว”

หนังตาของเยี่ยซือเจวี๋ยยกขึ้น พร้อมถาม “คนอยู่ไหนล่ะ?”

“อยู่บนรถของฉัน ฉันเพิ่งจับตัวมันมาเมื่อกี้ อีกประมาณครึ่งชั่วโมงน่าจะถึงจิงตู เจ้านี่มันลอยอยู่กลางทะเลเป็นเวลาครึ่งเดือนกว่า สติของของมันเหมือนจะเริ่มฟั่นเฟือนแล้ว”

“ฉันเข้าใจแล้ว” เยี่ยซือเจวี๋ยชะงัก แล้วพูดต่อ “ส่งคนไปที่บ้านจวินเฮ่าเซวียน เดี๋ยวฉันไปพร้อมกันกับเขา”

“ได้”

เมื่อสายถูกตัด เยี่ยซือเจวี๋ยก็โทรไปหาจวินเฮ่าเซวียนอย่างกระปรี้กระเปร่า

จวินเฮ่าเซวียนอุตส่าเริ่มหาหัวข้อที่คุยกับมู่ซย่าได้ เขากำลังพูดกับเธอถึงชีวิตที่อยู่เมืองนอก จู่ๆ ก็ได้รับสายจากเยี่ยซือเจวี๋ย ส่งผลให้บทสนทนาของทั้งคู่นั้นต้องชะงักลง

เขาตัดสายในทันที ในขณะที่เขาจะพูดต่อ โทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นอีกครั้ง เป็นสายจากเยี่ยซือเจวี๋ยเช่นเคย

จวินเฮ่าเซวียนรู้สึกหัวเสียในทันที

คนโสดตั้งแต่เกิดอย่างเยี่ยซือเจวี๋ย ทำไมต้องมาขัดขวางดวงความรักของเขาด้วย?

เขาส่งยิ้มให้กับมู่ซย่าอย่างรู้สึกผิด พร้อมพูด “โทษทีนะ ฉันขอตัวไปรับสายก่อน”

“ไม่เป็นไร”

จวินเฮ่าเซวียนจึงลุกขึ้น พร้อมเดินไปรับโทรศัพท์ที่ริมหน้าต่าง จากนั้นก็พูดขึ้นอย่างน้ำเสียงไม่ค่อยจะดีนัก “เยี่ย มีเรื่องอะไรกันถึงต้องโทรมาตอนนี้ให้ได้เลย......”

“นายอยู่ไหน”

“ฉันอยู่ร้านอาหารอิตาลีตรงข้ามห้างบ้านฉัน นายมีเรื่องอะไรกันแน่”

“จับตัวคนที่ตามฆ่าพวกเราได้แล้ว ตอนนี้กำลังส่งตัวพวกเขาไปที่บ้านนาย นายรีบมาเดี๋ยวนี้เลย!”

จวินเฮ่าเซวียนชะงัก “เรื่องแบบนี้ปกติจัดการในคอนโดติงจื่อของนายไม่ใช่หรือไง”

“ด้านฉันไม่ค่อยสะดวกน่ะ นายรีบมาเดี๋ยวนี้เลย!” น้ำเสียงของเยี่ยซือเจวี๋ยร้อนรนเป็นอย่างมาก

จวินเฮ่าเซวียนก็เอ่ยอย่างลังเล “แต่ฉันกำลังกินข้าวอยู่......”

เขายังไม่ทันพูดจบ ด้านเยี่ยซือเจวี๋ยก็ตัดสายทิ้งไปซะแล้ว

“บ้าเอ้ย......” จวินเฮ่าเซวียนสบถด่าไปหนึ่งที

มู่ซย่าพูดขัดคำพูดของจวินเฮ่าเซวียนขึ้นมา “นายทำธุระของนายเลย ไม่ต้องสนใจฉันหรอก”

จวินเฮ่าเซวียนจึงรีบกล่าว “งั้นฉันส่งเธอกลับไปก่อน......”

“ไม่เป็นไร” มู่ซย่าปฏิเสธ “ฉันเห็นว่าด้านตรงข้ามมีห้างอยู่ เดี๋ยวฉันว่าจะไปเดินเล่นที่ห้างนั้น พร้อมซื้อเสื้อให้ตัวเองด้วย”

เมื่อวานซือถูไห่เพิ่งให้ภารกิจเธอมา โดยบอกว่าให้เธอดูแลภาพลักณ์นิดหนึ่ง เวลานี้มู่ซินเย่ว์ไม่มีทางซื้อเสื้อให้เธอแน่ๆ ดังนั้นเธอเลยว่าจะเดินห้างที่อยู่ตรงข้ามก่อนค่อยกลับไป

“เธอจะไปห้างตรงข้ามนี้น่ะเหรอ?”

“อืม” มู่ซย่าพยักหน้า จากนั้นก็เห็นเพียงรอยยิ้มเลศนัยของจวินเฮ่าเซวียน “ได้ งั้นเธอค่อยๆ เดินไป ถ้าต้องการอะไรก็โทรมาหาฉันได้เสมอเลยนะ”

“ได้สิ” มู่ซย่าไม่รู้ว่าจวินเฮ่าเซวียนกำลังยิ้มอะไรอยู่กันแน่ เธอจึงขานตอบอย่างเกรงใจ แต่ก็ไม่ได้นำคำพูกดของเขาเก็บมาใส่ใจนัก

เธอไม่ใช่คนที่ชอบลำบากคนอื่นอยู่แล้ว

ทั้งคู่เดินลงจากร้านอาหารด้วยกัน จวินเฮ่าเซวียนว่าจะส่งเธอไปที่หน้าห้างก่อนแล้วค่อยไป แต่แล้วก็มีรถสีดำคันหนึ่งมาจอดอยู่ด้านหน้าพวกเขาทั้งคู่เสียก่อน

หน้าต่างรถถูกเปิดออก เผยโฉมหน้ารูปงามที่โครงหน้าคมคายออกมา