ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 736

พื้นห้องเรียนเป็นกระเบื้องหินอ่อน เสียงดังจากการคุกเข่าทำให้ทุกคนที่ได้ยินรู้สึกปวดเข่าแทน

แต่ดูเหมือนหญิงสาวจะไม่มีสติ เธอเพียงแค่ก้มกราบมู่ซย่า อ้อนวอนทั้งน้ำตาและน้ำมูกไหลลงจมูก "มู่ซย่า ฉันรู้ว่าฉันผิดไปแล้ว อย่าให้ตำรวจจับฉันเลย เราจะไม่มีวันพูดจาแย่ๆอีกแล้ว!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ เด็กหญิงอีกคนก็คุกเข่าลงและโค้งคำนับให้มู่ซย่า

เสียงตึงตังของการสั่นสะเทือนทำให้ทั้งห้องเรียนตกใจ

เธอทั้งคู่ไม่คาดคิดว่าตำรวจจะมาจริงๆ

แม้ว่าพวกเขาจะกังวลในตอนแรก แต่สองสามวันที่อยู่ด้วยกันอย่างสงบสุขทำให้พวกเขาลืมสิ่งที่เกิดขึ้นที่ประตูโรงเรียนไปเสียสนิท และยังคงพูดจาแย่ๆใส่มู่ซย่าลับหลัง โดยคิดว่าเยี่ยซือเจวี๋ยจะไม่เก็บเรื่องเล็กๆน้อยๆพวกนี้มาใส่ใจ

แต่คิดไม่ถึงว่าวันนี้ที่เธอเพิ่งจะมาเรียนแล้วตำรวจก็มาพอดี

สมกับคำโบราณที่ว่า "กรรมนั้นย่อมสนองแน่ เพียงแต่ยังไม่ถึงเวลา"

เด็กหญิงทั้งสองกลัวเกินไปจริงๆ ทำได้แค่เพียงทนความไม่พอใจทั้งหมด ยอมเสียหน้าโค้งคำนับมู่ซย่า

“มู่ซย่า พวกเราเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน เธอยกโทษให้กับความผิดพลาดที่ไม่ได้ตั้งใจของพวกเราได้ไหม?”

“ฉันขอร้องเธอล่ะ ต่อไปเราจะไม่กล้าสร้างปัญหาให้เธออีก เธอให้ทำอะไรเราก็จะทำตาม ตราบใดที่เธอไม่ให้ตำรวจจับพวกเรา โอเคไหม?”

น้ำเสียงของเด็กหญิงทั้งสองคนอ่อนน้อมอย่างที่สุดเท่าที่จะเป็นได้ ในขณะนี้กู้หว่านหว่านก็มาโรงเรียนแล้ว

เมื่อเห็นกู้หว่านหว่าน เด็กสาวทั้งสองรีบหันไปหากู้หว่านหว่านและพูดว่า "หว่านหว่าน ช่วยเราพูดหน่อยสิ พวกเราผิดใจกับมู่ซย่าเพราะเธอนะ"

สีหน้ากู้หว่านหว่านผงะเล็กน้อย เธอไม่ต้องการมีส่วนร่วมความผิดในครั้งนี้ แต่เธอกลัวว่าเด็กหญิงสองคนจะหันหลังให้เธอและส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของเธอในสายตาของเพื่อนร่วมชั้น