ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 759

เมื่อพ้นจากอาณาเขตของของซือถูไห่แล้ว เสี่ยวเป่ยถอนหายใจอย่างโล่งอก จึงเอ่ยถามซีซีว่า “เจ๊ซี ดูท่าทางเจ๊ไม่สึกรู้สาอะไรเลยนะ ตอนที่ซือถูไห่เอาแส้ฟาดลง ผมยังรู้สึกเจ็บแทน”

ซีซีตอบแบบชิวชิว “ตอนอยู่ประเทศเหมี่ยน คนที่ฉันเจอ สิ่งที่ฉันเห็น น่ากลัวกว่านี้หลายเท่า แต่ตอนนั้นเธอยังเล็กอยู่ พวกเราสามคนปกป้องเธอไว้ เธอจึงไม่ได้เห็น”

โอเค เสี่ยวเป่ยทำหน้าเศร้า ทำให้นึกถึงพี่อาหนันและพี่อาตงที่ตายไปแล้ว นัยน์ตาฉายแววเศร้าโศก

ซีซีเคาะหัวเสี่ยวเป่ยว่า “อย่ามัวแต่เหม่อลอย คุณมู่ส่งข้อความมาแล้ว ไปเถอะ เราไปเจอกับคนที่เธอส่งมา”

เสี่ยวเป่ยปรับอารมณ์ตัวเองใหม่ พยักหน้าหงึกๆ โอเค

......

ที่จิงตู

เยี่ยซือเจวี๋ยกำลังประชุมเสร็จ เปิดดูมือถือก็เห็นคลิปที่ถูกส่งมา ทีแรกเขาจะส่งต่อให้มู่ซย่า

แต่พอนึกอะไรได้ เขาหยุดกระทันหัน

ภาพหน้าเกลียดแบบนี้ อย่าให้มู่ซย่าดูเลย

เขากดยกเลิก แล้วใช้ตัวหนังสือบรรยายเนื้อหาของคลิปวีดีโอนี้แทน

มู่ซย่าอยู่ระหว่างทางกลับเมเปิลเลควิลล่า ได้เห็นข้อความที่เยี่ยซือเจวี๋ยส่งมา ในสมองก็สามารถมองเห็นภาพดังกล่าวทันที

เธอไม่หวั่นไหวเลยสักนิด เม้มปากเล็กน้อย

ก่อนหน้านี้ เธอยังไม่รู้ว่าจะจัดการกับผู้หญิงชั่วอย่างมู่ซินเย่ว์และเจี่ยงฟู่หมิงอย่างไร ถึงตอนนี้ไม่ต้องทำอะไรละ ซือถูไห่จะดูแลคนทั้งสองอย่างดี

นี่ก็ถือว่าหมากัดกับหมา

“มีคลิปไหม” มู่ซย่าส่งข้อความไปถาม

ฝั่งโน้นนิ่งไปซักพัก แล้วส่งคลิปมาให้

มู่ซย่านั่งดูจนจบอย่างตั้งใจ อย่างกับกำลังชื่นชมศิลปะซักชิ้นหนึ่ง แบบตั้งใจและศรัทธา

จนคนขับแท็กซี่อดไม่ได้หันมาถามขณะหยุดไฟแดง “น้องสาว ดูอะไรอยู่เหรอ ดูตั้งใจจัง”

รูปถ่ายของมู่หว่านเย่ว์สวยและสาวเหมือนเดิม ดุจอายุจะหยุดที่สามสิบตลอดกาล

เหมือนดอกไม้แรกแย้ม แต่ไม่ทันได้บาน

มู่ซย่าค่อยๆเช็ดน้ำตา จากนั้นเธอหยิบมือถือขึ้นมาแล้วเปิดคลิปนั้น วางไว้หน้าหลุมศพเพื่อเปิดให้แม่ดู

เธอพยายามจะฝืนยิ้ม กล่าวว่า “แม่ เห็นหรือยัง หนูแก้แค้นให้แม่แล้ว มู่ซินเย่ว์ทำให้แม่ตาย ผลสุดท้ายหล่อนก็ถูกซือถูไห่ขังไว้ในเล้าหมู เมื่อถึงตอนกลางคืนหล่อนจะถูกหนูกัด ถูกแมลงสาบไต่ ส่วนซือถูไห่แม่ก็จะได้เห็นกรรมตามสนองเขาเร็วๆนี้”

มู่ซย่าพูดไปพูดไป น้ำเสียงเริ่มต่ำลง แล้วร้องไห้เสียงดังออกมาในที่สุด

ไม่รู้เมื่อไหร่ ท้องฟ้าเริ่มมีฝนตกลงมาปรอยๆ สายฝนกระทบหน้าเธอ ตอนนี้แยกไม่ออกว่าบนหน้าเธอนั้นเป็นน้ำฝนหรือน้ำตา

แต่มู่ซย่าไม่รู้สึกตัวอะไร ยังคุกเข่าอยู่ที่เดิม

ฉับพลัน เหมือนฝนหยุดลงกะทันหัน

มู่ซย่าเงยหน้าขึ้นมอง ทันใดก็สบตากับสายตาคู่หนึ่งเป็นประกายดุจดวงดาว