คือเยี่ยซือเจวี๋ย
มู่ซย่าเบิกตาโพรง
“คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่นี่”
ก่อนมา เธอไม่ได้บอกใครซักคน
เยี่ยซือเจวี๋ยพยุงให้เธอลุกขึ้น “ใจเราเชื่อมกัน เธอเชื่อหรือไม่”
มู่ซย่ายิ่งร้องไห้หนักเข้าอีก
“เด็กโง่ เยี่ยซือเจวี๋ยมือหนึ่งถือร่ม อีกมือหนึ่งเขาใช้ฝ่ามือเช็ดน้ำตาให้เธอ พูดอย่างนุ่มนวลว่า ร้องไห้ต่อหน้าคุณแม่ทำไม โตแล้วนะ ไม่เกรงว่าแม่เราจะหัวเราะเยาะเหรอ”
“แม่เรา…”
ใจมู่ซย่าอ่อนไหวเหลือเกิน จึงโผเข้ากอดเยี่ยซือเจวี๋ยไว้
เยี่ยซือเจวี๋ยยิ้มกริ่ม ใช้มือที่ว่างอยู่กอดตอบมู่ซย่าอย่างแน่น
สุดท้ายมู่ซย่าก็จำไม่ได้ว่าตัวเองกลับมาถึงเมเปิลเลควิลล่าได้อย่างไร ตื่นชึ้นมาอีกที ก็คือเช้าของอีกวันหนึ่ง
เธอลุกขึ้นนั่งอยู่บนเตียงซักพักหนึ่ง เพิ่งสังเกตว่านี่่ืไม่ใช่ห้องนอนของเธอ
ขณะที่มู่ซย่าจะลุกจากเตียง ประตูห้องถูกเปิดออก คือเยี่ยซือเจวี๋ยเดินถือถ้วยเข้ามา
ตื่นแล้วเหรอ เยี่ยซือเจวี๋ยเดินเข้ามาหาเธอว่า “ดื่มซะ น้ำขิงต้มกับน้ำตาลทรายแดง”
“มู่ซย่ารับมาดื่มแต่โดยดี และฟังเยี่ยซือเจวี๋ยไปด้วย “ผมลาหยุดที่มหาลัยให้แล้วหนึ่งวัน ทางเสี่ยวเป่ยและซีซีมีข่าวคืบหน้าแล้ว วันนี้เธอคงไม่มีเวลาไปมหาลัยแล้ว”
มู่ซย่าตาเป็นประกาย ถามว่า “ข่าวคืบหน้าอะไรเหรอคะ”
เยี่ยซือเจวี๋ยยิ้มประชด พูดตอบอย่างช้าๆ “ซือถูไห่มันโง่ เพิ่งกลับไปถึง ก็โอ้อวดความร่ำรวยของตัวเอง เขาไม่รู้ว่าแม่เขากดขี่ข่มเหงชาวบ้านแค่ไหน พวกชาวบ้านเดิมที่ไม่ให้ความร่วมมือ เริ่มติดต่อมาที่คนของคุณ แผนของคุณที่วางไว้มานาน กำลังจะบรรลุจุดหมายแล้ว”
มู่ซย่าเมื่อได้ฟังแล้ว รู้สึกแปลกใจ แต่ก็อยู่ในการคาดการณ์ของตัวเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
ทำไมอ่านไม่ได้อีกแล้วเหรียญก็ปรับขึ้นเรื่อยๆ ยังไม่อยากจะให้อ่านอีกโอ้ย...
ปลดล็อคๆๆๆๆๆ...
ปลดล็อคให้อ่านหน่อยคะ...
I'm dying to read it....
ทำไมเรื่องอื่นปลดล็อคได้ทำไมเรื่องนี้ทำไม่ได้โอ้ย...
อ่านไม่ได้ต้องทำยังไงทำไมเป็นแบบนี้อีกแล้ว...
There's always a problem when adding coins. I have to wait for something or other before I can read it....
Can't read anymore. I've added coins but still can't read....
ปลดล็อคไม่ได้อีกแล้ว...
เติมเหรียญก็เติมแต่เสือกอ่านไม่ได้ แล้วมึงจะล็อคทำไมห่าอะไรกูเสียตังนะนิ....