ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 766

พอมู่ซย่าฟังจบ รู้สึกเจ็บปวดใจขยี้ไปที่ศีรษะของโต้วจื่อเบาๆพร้อมปลอบใจว่า “วางใจเถอะ พี่สัญญากับเธอว่าเร็วๆนี้พ่อของเธอจะมีเงินไปรักษาแม่อย่างแน่นอน”

โต้วจื่อขยี้ตาแล้วพูดว่า “แต่ว่าพ่อไม่ยอมเซ็นลงชื่อนี่ ไม่ว่าผมจะร้องไห้ยังไงก็ไม่ได้ผล”

ดวงตาของมู่ซย่าเศร้าลงเล็กน้อย เธอหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดว่า “พ่อของเธอจะต้องลงเซนชื่ออย่างแน่นอน”

ถ้าหากซือถูไห่ไม่ได้จัดงานศพอย่างเอิกเกริกยิ่งใหญ่ตามแผนการ เธอก็จะทำให้ทุกคนได้รู้ว่าซือถูไห่ไม่ใช่ว่าจ่ายค่าจ้างไม่ไหว แต่เขาไม่คิดจะจ่ายให้มากกว่า

ชั่วครู่เดียวก็ถึงกลางคืน

มู่ซย่าส่งโต้วจื่อกลับไปยังหมู่บ้าน ก่อนลงรถ เธอลากโต้วจื่อไว้แล้วพูดว่า “โต้วจื่อ พี่มีเรื่องอยากปรึกษากับเธอเรื่องหนึ่ง”

“พี่พูดเลย! โต้วจื่อตีเบาๆบริเวณหน้าอกของตัวเองแล้วพูดว่า “นอกจากพ่อกับแม่แล้วพี่เป็นคนที่ดีกับผมมากที่สุด ไม่ว่าพี่จะพูดอะไรผมก็จะรับปากพี่”

มู่ซย่ายิ้มด้วยความโล่งอกแล้วพูดว่า “พี่จะให้ยาเม็ดหนึ่งกับเธอ ถ้าเธอกินยานี้เข้าไปร่างกายจะรู้สึกไม่สบายมาก แต่ไม่ได้อันตรายถึงชีวิตและไม่เป็นอันตรายต่อร่างกายจริงๆ รอให้ยาหมดฤทธิ์อาการจะดีขึ้นเอง”

โต้วจื่อเกิดความสงสัยเอาเม็ดยาที่เล่นอยู่ถามว่า “พี่แล้วพี่ทำไมต้องให้ผมกินอันนี้ด้วย?”

มู่ซย่าเอ่ยปากพูดด้วยความลำบากใจว่า “ถ้าหากพ่อของเธอยังไม่ยอมลงนามเซ็นชื่อภายในสองวันนี้ เธอก็ทานยาอันนี้ ถึงเวลานั้นพ่อเธอต้องการเงินเพื่อพาเธอไปรักษา เขาก็คงทำได้แค่ไปหาซือถูไห่ แล้วฉันมั่นใจได้เลยว่าคนขี้งกอย่างซือถูไห่จะไม่ให้เงินเขาแน่นอน ถึงเวลานั้น พ่อของเธอก็จะยินยอมเซ็นชื่อเอง”

โต้วจื่อเข้าใจแผนการทันที

“ผมรู้แล้วครับ พี่สาว ผมจะรีบทำให้ในแต่ละวัน”

“ต้องเป็นมีโอกาสแล้วค่อยทำจะดีกว่า”

โต้วจื่อลูบหัวตัวเองแล้วยิ้มอย่างเขิลอายแล้วถามต่อว่า “ถ้าพ่อเซ็นชื่อลงนามแล้ว ผมก็จะไปโรงเรียนได้แล้วใช่ไหมครับ?”

“อืม” มู่ซย่าผงกศีรษะ “ถึงเวลานั้น พี่จะมอบทุนการศึกษาให้เธอไปเรียนที่จิงตูเลย”

“ว๊า!” ตาทั้งสองดวงของโต้วจื่อเป็นประกาย ซ่อนยาไว้อย่างระมัดระวัง ก่อนจะลงจากรถไปอย่างไม่เต็มใจ

มู่ซย่าไม่ได้ออกจากหมู่บ้าน แต่อยู่บนรถกับหลูปี่ ชีชีและเสี่ยวเป้ยอย่างเงียบๆ เพื่อรอวันที่สอง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน