ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 803

เธอควรจะระมัดระวังและรอบคอบมากกว่านี้

รองกัปตันไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าบนใบหน้าของมู่ซย่า เขาโค้งคำนับให้กับมู่ซย่า การกระทำนั้นแสดงความเคารพเป็นอย่างมาก

“ไม่เสียเวลาเลยครับ คุณช่วยเหลือพวกเราไว้มากเช่นกัน เดินทางกลับปลอดภัยนะครับ!”

การเคารพเช่นนี้ไม่ใช่เพียงเพราะว่ามู่ซย่าคือเพื่อนของเยี่ยซือเจวี๋ย แต่ยังเป็นเพราะการกระทำเมื่อครู่นี้ของมู่ซย่าด้วย

เขานับถือสาวน้อยคนนี้จริงๆ

คนอื่นต่างก็โค้งคำนับเช่นกัน

สำหรับทีมเท่อลี่ ผู้คนภายในฝ่ายเทคนิคนั้นหยิ่งยโสมากมาโดยตลอด นอกจากเยี่ยซือเจวี๋ยก็ไม่เคยโค้งคำนับให้กับใคร

มู่ซย่าไม่ได้สังเกตเห็นเรื่องนี้ เดินออกไปด้านหน้าด้วยสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย

“ลูกพี่! ไม่ใช่ คุณมู่ ได้โปรดรอสักครู่!” ฉับพลันคนด้านหลังก็เอ่ยเรียกเธอ

ฝีเท้าของมู่ซย่าหยุดลงชั่วขณะและหันศีรษะกลับไป

เมื่อเห็นว่าเป็นคนจากฝ่ายเทคนิค เธอหันกลับมาและเอ่ยถาม “มีเรื่องอะไรอีกเหรอ?”

เห็นเพียงแค่อีกฝ่ายโค้งคำนับให้กับเธอพร้อมกับเอ่ยเสียงดัง “ได้โปรด ได้โปรดรับผมเป็นศิษย์ด้วยเถอะ!”

“อือ?” บนใบหน้าของมู่ซย่าปรากฏความสับสนเล็กน้อย

หัวหน้าฝ่ายเทคนิคยืดตัวขึ้นและเอ่ย “คุณมู่ ผมเป็นแฮกเกอร์ลำดับที่สี่สิบสองภายในรายชื่อดาร์กเน็ตระหว่างประเทศ คิดมาโดยตลอดว่าภายในฮวากั๋ว นอกจากคุณชายหลัวอี้ก็ไม่มีใครมีทักษะฝีมือการแฮกเท่ากับผม อันที่จริงแล้วผมนั้นไม่ได้มองการณ์ไกล ไม่รู้ว่าคุณจะเพิกเฉยต่อเรื่องราวก่อนหน้านี้และรับผมเป็นศิษย์ได้หรือไม่?”

มู่ซย่าส่ายศีรษะ

อีกฝ่ายเกาศีรษะด้วยสีหน้าโศกเศร้า “ผมรู้ คุณคงไม่ยอมรับผม”

มู่ซย่าส่ายศีรษะอีกครั้ง “ไม่ใช่ว่าฉันไม่ยอมรับ แต่เป็นเพราะฉันไม่เหมาะสม รหัสนั้นควรจะมีวิธีการอื่นสำหรับการถอดรหัส สามารถปิดการใช้งานการล้างไวรัสอัตโนมัติได้ แต่ฉันนั้นไม่ได้คาดคิดถึงขั้นตอนนี้และไม่สามารถทำได้ ดังนั้นฉันไม่เหมาะสมที่จะเป็นอาจารย์ของใคร”

“คุณมู่ แต่ว่า...”

“ฉันต้องขอตัวก่อน”

หลังจากโอวหยางโม่เอ่ยคำถามทบทวนข้อสุดท้ายเสร็จสิ้น มุมหางตาพลันเหลือบเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่นอกหน้าต่างห้องเรียน

ชายคนนั้นแต่งตัวประหลาดมาก วันนี้อากาศร้อน สวมหมวกแก๊ปนั้นถือว่าปกติ แต่ใบหน้ายังใส่แมสก์และสวมแว่นตาอีกด้วย ปกปิดแทบจะทั้งหมดของใบหน้าราวกับว่าแทบจะหายใจไม่ออก

สิ่งที่ทำให้คนรู้สึกแปลกประหลาดใจมากยิ่งขึ้นนั่นก็คือคนผู้นี้เอาแต่ชะโงกหน้ามองเข้ามาด้านในห้องเรียน ทำตัวราวกับโจร

โอวหยางโม่ขมวดคิ้วอย่างเชื่องช้า

เขาวางแผนการสอนลงพลางเอ่ย “การบ้านก็คือเอกสารทั้งสองแผ่นที่ผมส่งให้จะต้องเขียนให้เสร็จ พรุ่งนี้เช้าขณะพวกคุณกำลังเรียนวิชาอื่น ผมจะตรวจให้เสร็จและช่วงบ่ายผมจะพูดถึงเรื่องของกระดาษทดสอบ เลิกเรียน”

เมื่อโอวหยางโม่เอ่ยจบ เขาหยิบแผนการสอนและเดินออกไปด้านนอก เดินออกมาพบชายคนนั้นที่กำลังแสดงท่าทีลับๆล่อๆและมองเข้าไปด้านในหน้าต่าง

“สวัสดีครับ” โอวหยางโม่เอ่ยปาก “คุณมาหาใครเหรอครับ?”

ชายคนนั้นนิ่งงันไปชั่วขณะ ขณะนี้ตระหนักได้ว่าโอวหยางโม่นั้นเดินออกมาแล้ว

ชายคนนั้นกดหมวกแก๊ปลงเล็กน้อย ปกปิดใบหน้าของตนเองอย่างมิดชิดและเอ่ย “ผมมาหาเพื่อนร่วมชั้นมู่ซย่า”