ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 805

ชั่วขณะนั้น กู้หว่านหว่านรู้สึกเพียงว่าเลือดพุ่งจากฝ่าเท้าขึ้นสู่กะโหลกศีรษะของตน

ความรู้สึกอัปยศแผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างกายของเธอ เพียงพริบตาใบหน้าและลำคอของเธอแดงก่ำ

มู่ซย่า!

มู่ซย่าอีกแล้ว!

ทำไมผู้ชายที่เพียบพร้อมบนโลกใบนี้ล้วนแต่หลงเสน่ห์มู่ซย่า?!

ทุกคนตาบอดกันหมดแล้วใช่ไหม?!

กู้หว่านหว่านโกรธจนมือและเท้าสั่นสะท้าน ขณะเดียวกันก็รู้สึกโชคดีที่ตนเองนั้นยังเหลือหนทางไว้ให้กับตัวเอง ภายในห้องเรียนไม่ได้บอกกล่าวกับเพื่อนร่วมชั้นคนนั้นว่าซ่งช่านอาจจะกำลังตามหาเธออยู่จริงๆ

ไม่อย่างนั้นเธอคงจะอับอายขายหน้าเป็นอย่างมาก

ได้ยินเพียงซ่งช่านกล่าว “มีภาพยนตร์เรื่องหนึ่ง ผมอยากจะเชิญมู่ซย่ามาเป็นนางเอกของภาพยนตร์เรื่องนั้น อาจารย์ คุณช่วยเรียกหล่อนออกมาได้หรือไม่?”

ดวงตาของกู้หว่านหว่านเบิกกว้างมากยิ่งขึ้น

รับบทนักแสดงนำชายหญิงคู่กับซ่งช่าน มู่ซย่ามีความสามารถอะไร หล่อนเป็นเพียงแค่สาวชาวบ้านที่เติบโตภายในชนบท คู่ควรงั้นเหรอ?!

เห็นเพียงโอวหยางโม่เอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “เธอไม่อยู่ ไม่มาเรียนสองวันแล้ว”

“เป็นแบบนี้เอง...” ซ่งช่านเอ่ยด้วยสีหน้าเศร้า “งั้นคุณรู้หรือเปล่าว่าหล่อนจะมาเรียนเมื่อไร?”

“ผมไม่รู้”

“งั้นโอเคครับ ถ้าหากว่าหล่อนกลับมาเข้าเรียน รบกวนคุณช่วยแจ้งผมหน่อยนะครับ” ซ่งช่านกล่าวพลางยื่นนามบัตรให้ จากนั้นเอ่ย “นี่คือนามบัตรของผมครับ”

โอวหยางโม่ไม่ได้ยื่นมือออกไปรับ เพียงแค่กล่าว “เรื่องของหล่อนผมไม่สนใจหรอก คุณไปหาคนอื่นเถอะ”

เมื่อไรกันที่ซ่งช่านถูกคนอื่นเพิกเฉยเช่นนี้? สีหน้าของเขาจมลง ขณะกำลังดึงมือกลับและคิดจะจากไป ได้ยินเสียงของหญิงสาวดังขึ้น “ซ่งช่าน”

ฝีเท้าของซ่งช่านหยุดชะงัก มองเห็นกู้หว่านหว่านที่อยู่ด้านหลังโอวหยางโม่

กู้หว่านหว่านหน้าตาสะสวย แต่เมื่อมองภายในวงการบันเทิง ผู้หญิงคนไหนบ้างที่ไม่สวย?

กู้หว่านหว่านฟื้นคืนสติ มองเห็นความไม่พอใจภายในสายตาของโอวหยางโม่ได้อย่างชัดเจน

เมื่อครู่เธอรู้สึกร้อนใจ ลืมไปชั่วขณะว่าโอวหยางโม่เองก็ยืนอยู่ด้วย

ภายใต้ความเร่งรีบกู้หว่านหว่านเกิดความคิดขึ้นอย่างรวดเร็ว ยิ้มอย่างขอโทษให้กับโอวหยางโม่ เอ่ยอธิบาย “อาจารย์คงไม่รู้ ซ่งช่านเป็นนักแสดงหน้าใหม่ระดับแนวหน้า แฟนคลับของเขานั้นคลุ้มคลั่งมาก ท่าทางเย็นชาของคุณที่มีต่อเขาเมื่อสักครู่นี้ ถ้าหากเขาไปพูดกับแฟนคลับบนโลกออนไลน์ แฟนคลับคลุ้มคลั่งเหล่านั้นมาสร้างปัญหาให้คุณจะทำอย่างไร? ฉันทำแบบนี้ก็เพราะเป็นห่วงคุณก็เท่านั้น”

โอวหยางโม่ตะลึงงันชั่วขณะ เมื่อนึกถึงข่าวเชิงลบครั้งล่าสุดที่ส่งผลกระทบต่อเขา สีหน้าเยือกเย็นพลันผ่อนคลายลงเล็กน้อย

เขาไม่สามารถสร้างปัญหาและสร้างข่าวเชิงลบได้อีกแล้ว

โอวหยางโม่พยักหน้า ความรู้สึกไม่พอใจต่อกู้หว่านหว่านพลันจางหายไป เขาเปลี่ยนหัวข้อสนทนาและเอ่ยถาม “เมื่อกี้คุณมาหาผม มีธุระอะไรงั้นเหรอ?”

ขณะกู้หว่านหว่านกำลังจะกล่าว ฉับพลันได้ยินเสียงใบพัดของเฮลิคอปเตอร์ดังขึ้น

เสียงดังมากยิ่งขึ้น ลมแรงกำลังพัดผ่านมา

กู้หว่านหว่านเงยหน้าขึ้นโดยไม่รู้ตัว เห็นเฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งกำลังลงจอดลงบนพื้นโล่งหน้าอาคารเรียนอย่างเชื่องช้า