ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 815

พอพูดคำถามจบ ก็คิดชึ้นมาได้ว่าครูคนนี้ไม่น่าจะรู้จักมู่ซย่า เลยรีบหยิบโทรศัพท์มือถือมาให้ครูผู้ดูแลห้องสมุดดูรูปถ่าย

ขณะที่เธอกำลังหยิบมือถือขึ้นมา ก็ได้ยินครูผู้ดูแลพูดว่า “มู่ซย่าเหรอ? ออ เธอพูดถึงนักเรียนคนที่แปลภาษากับเล่นเปียโนเก่งๆคนนั้น อีกทั้งยังมีหน้าตาที่สวยงามคนนั้นใช่ไหม?”

กู้หว่านหว่านเปลี่ยนเป็นสีหน้าคร่ำเครียด ได้แต่พยักหน้า “ใช่เธอนั่นแหละ”

ครูผู้ดูแลไม่ทันได้สังเกตสีหน้าของกู้หว่านหว่านที่ค่อนข้างแข็งทื่อจึงยิ้มแล้วพูดว่า “เธอลองไปดูที่ชั้นหนึ่งห้องเก็บข้อมูลโรงเรียนดู เธออยู่ที่นั่นแหละ”

“อะไรนะ? ห้องเก็บข้อมูล?!”

กู้หว่านหว่านเสียงสูงขึ้นมาทันใด ตั้งแต่ต้นจนจบ ห้องเก็บข้อมูลของโรงเรียนไมใช่ที่ที่ใครก็จะเข้าไปก็เข้าไปได้ อย่าว่าแต่นักเรียนเลย ถึงจะเป็นครูทั่วไป ถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากโรงเรียนก็จะเข้าไปไม่ได้เช่นกัน

เธอก้าวเท้ามุ่งหน้าไปยังห้องเก็บข้อมูล ไม่ได้ยินประโยคที่ครูผู้ดูแลพูดตามหลังว่า “นักเรียนมู๋ซย่ามีกุญแจที่ผู้อำนวยการโรงเรียนให้ไว้เลยเข้าไปได้ เธอจะเข้าไปไม่ได้”

แค่ชั่วครู่ กู้หว่านหว่านก็มาถึงหน้าประตูห้องเก็บข้อมูล

เห็นประตูห้องเก็บข้อมูลแง้มเปิดอยู่ มีแสงไฟเล็ดลอดออกมาทางประตู ในนั้นมีคนอยู่จริง!

กู้หว่านหว่านเปิดประตูเดินเข้าไปตะโกนเรียก “มู่ซย่า!”

มู่ซย่าที่กำลังเปิดหาข้อมูลเกี่ยวกับครูผู้สอนได้ยินเสียง เสียงทำให้เธอตกใจ

เธอเงยหน้าขึ้นมาด้วยความงงงัน พอเงยหน้าก็เห็นกู้หว่านหว่านเดินมาอยู่ตรงหน้าเธอแล้วใบหน้าเธอดูมีความสุขที่เห็นคนอื่นเป็นทุกข์

หน้ามู่ซย่าเต็มไปด้วยความสงสัยจึงถามว่า“กู้หว่านหว่าน? เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

กู้หว่านหว่านพูดด้วยเสียงแหลมเยือกเย็นจากปลายจมูก แหงนหน้าขึ้นแล้วพูดว่า “ปัญหานี้ฉันน่าจะเป็นคนถามเธอไม่ใช่เหรอ? เธอเป็นแค่นักเรียน แต่กล้าเข้ามาในห้องเก็บข้อมูล?เธออยากจะโดนไล่ออกใช่ไหม?”

มู่ซย่าพยักหน้าและพูดอย่างหมดความอดทน “ใช่ ใช่ ฉันรนหาที่เอง เธอจะทำอะไรก็ทำเถอะ รีบจัดการให้เรียบร้อย ฉันกำลังยุ่งอยู่”

กู้หว่านหว่านถูกมู่ซย่าแสดงท่าทีแบบนี้ใส่จึงโกรธมาก ใบหน้าทั้งหน้าแดงไปหมด

“เธอ เธอมันอยู่ดีไม่ว่าดีเสียแล้ว! ฉันจะคอยดูซิว่าอีกแป๊บเธอจะกำเริบเสิบสานยังไง!”

ขณะที่พูดก็ก้าวเท้าเดินออกไปจากห้องเก็บข้อมูล หยิบมือถือขึ้นมาโทรหาผู้อำนวยการพาน

มีนักเรียนจำนวนมากกำลังเรียนรู้และอ่านหนังสือกันอยู่ที่ชั้น1ของห้องสมุด พวกเขาต่างถูกสิ่งที่ถูกส่งต่อมาจากห้องเก็บข้อมูลดึงดูดความสนใจ

กู้หว่านหว่านเห็นสถานการณ์แบบนั้น รอให้คนในโทรศัพท์รับสาย ตั้งใจพูดด้วยน้ำเสียงอันดังว่า “ผู้อำนวยการคะ ฉันกู้หว่านหว่านจากห้องเตรียมความพร้อมก่อนเข้าเรียน ตอนนี้ท่านสามารถมาที่ห้องเก็บข้อมูลของห้องสมุดได้ไหมคะ?ที่นี่มีคนแอบขโมยเข้าไปในห้องเก็บข้อมูลแต่ถูกฉันจับได้ ฉันบอกให้เธอออกมา แต่เธอไม่ยอมออก ท่านรีบมานะคะ!”