ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 838

ซือถูไห่ไม่รู้ว่าหมอจะทำอะไรกับเขาบ้าง

เห็นแค่หมอติดสิ่งสิ่งหนึ่งบนสมองและแขนขาของเขา และสิ่งสิ่งนั้นเชื่อมต่อกับสายสีต่างๆ

“นี่แกจะทำอะไรน่ะ! พวกแกจะแยกส่วนฉันเหรอ?!”

“แยกส่วน?” หมอไกว่นิ้วชี้ไปมาแล้วพูดว่า “โนโนโน ไม่ปล่อยให้นายต้องผ่านเรื่องแบบนี้ในวันแรก ทุกอย่างต้องทำให้เป็นขั้นเป็นตอน วันนี้จะทำให้นายสบายหน่อย”

ขณะที่หมอพูด เขาก็ปรับเครื่องมือข้างๆ แล้วกดปุ่มสีแดง "เริ่ม"

หลังจากกดปุ่ม หมอก็เอามือปิดหูทั้งสองข้างทันที

“อ้า—” เสียงกรีดร้องแทบจะทะลุฟ้าดิน

ซือถูไห่กรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้าซีดขาว ร่างกายสั่นสะท้านอย่างรุนแรง

ปวดมาก

ปวดกระเพาะมาก!

เหมือนกระเพาะจะแตก

แต่ก็เห็นๆ อยู่ว่าคนเหล่านี้ไม่ได้แตะต้องเขาเลย เขาแค่ถูกมัดไว้กับเตียงแค่นั้น

ใช่แล้ว! เป็นสายพวกนี้!

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ขณะที่ร่างของซือถูไห่กระตุก ความเจ็บปวดก็หายไปทันที

หมอปล่อยมือที่อุดหู เดินมายิ้มๆ แล้วถามว่า "รู้สึกยังไงบ้างที่มะเร็งกระเพาะอาหารกำเริบ?"

“กระเพาะอาหาร มะเร็งกระเพาะอาหาร?” ซือถูไห่เกือบจะหมดลมหายใจ

หมอพยักหน้าและพูดว่า "วันนี้ จะให้นายสัมผัสประสบการณ์ของมะเร็งกระเพาะอาหารกำเริบสามครั้ง บริการพิเศษคนใหม่ วิธีนี้ง่ายที่สุดแล้ว ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปก็จะไม่โชคดีแบบนี้แล้วนะ เตรียมตัวให้พร้อม ครั้งที่สองกำลังจะเริ่ม แต่ละครั้งกินเวลาสิบนาที อดทนแป๊บเดียว สิบนาทีจะผ่านไปอย่างรวดเร็ว"

หมอพูดคำที่รุนแรงที่สุดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลที่สุด

ในขณะนี้ ในที่สุดซือถูไห่ก็เข้าใจการทำงานของเครื่องจักรในห้องนี้

นี่คือเครื่องจักรที่สามารถสร้างความเจ็บปวดได้ทุกรูปแบบ เหมือนกับที่ปกติคนไปทดลองเจ็บปวดจากการคลอดลูก

เมื่อนึกถึงความเจ็บปวดที่สูงขึ้นอีกระดับในวันพรุ่งนี้ ซือถูไห่ก็ทรุดตัวลงและตะโกนออกมา——

"ปล่อยฉันนะ! ปล่อยฉันออกไป! ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว!!"

“งั้นพี่พาหนูไปหาแม่ที่โรงพยาบาล?”

"ดีๆ!" โต้วจื่อพูดอย่างมีความสุข "ยังมีน่องไก่ 2 ชิ้นหนูยังไม่ได้กิน เอาไปให้แม่กิน! นี่เป็นครั้งแรกที่หนูได้กินไก่ทอด พ่อบอกว่าตอนนี้พ่อมีเงินแล้ว พ่อเลยให้หนูกินไก่ทอดได้ทุกวัน"

มู่ซย่ายิ้มและพูดว่า "ไก่ทอดก็เก็บไว้กินเองเถอะ แม่หนูยังกินของมันๆ แบบนี้ไม่ได้ หนูก็กินน้อยหน่อย มันไม่ดีต่อสุขภาพ วันอื่นพี่มาทำอาหารให้กิน"

"ดีเลย!"

ไม่นานทั้งสองก็มาถึงหน้าประตูโรงพยาบาลอันดับหนึ่งหลัวซื่อ

บังเอิญขนาดไหนกัน มู่ซย่าลงจากรถก็เจอคนรู้จักคนหนึ่ง

“อ้าว คุณมู่เองเหรอ!”

มู่ชิงชิงเดินไปข้างหน้าด้วยรอยยิ้ม

เธอเพิ่งกลับจากมหาวิทยาลัยจิงตูมาที่โรงพยาบาล ไม่คิดว่าจะบังเอิญเจอมู่ซย่า

เธอเหลือบมองไปที่โต้วจื่อที่อยู่ข้างมู่ซย่า เยาะเย้ยและถามว่า "นี่คือใครเนี่ย? ลูกนอกสมรสของคุณ? ลูกสาวนอกสมรสคลอดลูกชายนอกสมรสอีกคน... คุณชายเยี่ยรู้เรื่องนี้หรือเปล่า?"