จวินหรงเซวียนได้ยินเช่นนั้น สุดท้ายในใจที่อารมณ์มั่นคงก็เริ่มมีการสั่นไหว
เขามองโอวหยางโม่ด้วยสีหน้าที่เย็นชา
ผู้ชายในครอบครัวของตระกูลจวิน ทุกคนเกิดในค่ายทหารตั้งแต่ยังเด็ก เลือดของทหารอยู่ในกระดูกของพวกเขา สายตานั้นเมื่อมองไป โอวหยางโม่ก็รู้สึกสันหลังเย็นวาบขึ้นมา
“คุณ…”
ตอนที่โอวหยางโม่จะเอ่ยปากพูด ก็ถูกจวินหรงเซวียนพูดขัด
“ผมไม่ได้ทุจริต เพราะฉะนั้นไม่จำเป็นต้องถ่อมตัว ที่ผมให้ฟางอีหังหยุดพูด แต่แค่ไม่อยากให้เค้าหัวเสียเพราะครูแบบคุณ”
“ครูแบบฉัน ?” โอวหยางโม่โมโหจนขำ และพูดถาม “ครูแบบฉันมันเป็นครูยังไง ?”
จวินหรงเซวียนยิ้มมุมปากอย่างเย็นชา และพูดว่า “ก็เป็นครูที่ไม่ได้รับแม้แต่ใบเรียนปริญญาจบ”
จู่ๆ สีหน้าโอวหยางโม่ก็เปลี่ยนไปมาก เขารู้สึกแค่ว่านักเรียนทั้งห้องกำลังมองเขาด้วยสายตาที่ดูถูกและแปลกประหลาด
นี่เป็นความลับก้นบึ้งลึกในใจที่โอวหยางโม่ไม่อยากให้ใครรู้มากที่สุด โดยเฉพาะนักเรียนของเรา
“จวินหรงเซวียน ! เธอเลิกพูดจาซี้ซ้ัว ! เธอรีบไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ! อย่ามารบกวนเวลาฉันสอน ไม่งั้นฉันจะให้ ผอ. ลงโทษเธอ !”
“ไม่ต้องเป็นห่วงครับ ถึงตอนนี้ครูจะอยากให้ผมอยู่ที่นี่ ผมก็ไม่อยากอยู่ คุณนั่นแหละ อย่ามาเสียใจทีหลังแล้วกัน ! ฟางอีหัง ไปกัน !” จวินหรงเซวียนคว้าฟางอีหังที่คอเสื้อด้านหลังแล้วเดินออกไป
ฟางอีหังยังไม่ทันตั้งตัว โดนถูกจวินหรงเซวียนลากซะโซเซ
เธอรีบยืนขึ้นดีๆ และเดินออกไปข้างนอกกับจวินหรงเซวียนเอง
ในห้องมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ขึ้นมาเบาๆ
“ที่จวินหรงเซวียนหมายความว่าไง ? อาจารย์โอวหยางไม่ได้รับประกาศนียบัตรจากมหาวิทยาลัยอังกฤษงั้นเหรอ ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
ทำไมอ่านไม่ได้อีกแล้วเหรียญก็ปรับขึ้นเรื่อยๆ ยังไม่อยากจะให้อ่านอีกโอ้ย...
ปลดล็อคๆๆๆๆๆ...
ปลดล็อคให้อ่านหน่อยคะ...
I'm dying to read it....
ทำไมเรื่องอื่นปลดล็อคได้ทำไมเรื่องนี้ทำไม่ได้โอ้ย...
อ่านไม่ได้ต้องทำยังไงทำไมเป็นแบบนี้อีกแล้ว...
There's always a problem when adding coins. I have to wait for something or other before I can read it....
Can't read anymore. I've added coins but still can't read....
ปลดล็อคไม่ได้อีกแล้ว...
เติมเหรียญก็เติมแต่เสือกอ่านไม่ได้ แล้วมึงจะล็อคทำไมห่าอะไรกูเสียตังนะนิ....