ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 865

ท่านจวินละจวินหรงเซวียนขณะนี้ไม่สนใจมู่ชิงชิงแล้ว รีบก้าวเดินเข้าไป

ทั้งตัวที่เต็มไปด้วยบาดแผลของจวินเฮ่าเซวียนถูกเข็นออกมา ยังอยู่ในอาการสลบไม่รู้สึกตัว

ก่อนที่ท่านจวินจะเอ่ยปากมู่ซย่ารีบรายงานว่า “ยาชาจะหมดฤทธิ์ต้องรออีกหนึ่งชั่วโมง แต่สองสามวันนี้เขาต้องนอนในห้องไอซียู ห้ามเยี่ยม หากจะเยี่ยมต้องสวมเสื้อปลอดเชื้อ”

ตอนนี้ท่านจวินไม่ฟังมู่ซย่าไม่ได้ พยักหน้าหงึกๆ “โอเค โอเค โอเค”

จวินเฮ่าเซวียนถูกพาเข้าไปห้องปลอดเชื้อทันที ส่วนท่านจวินด้วยความที่รักหลานชายคนนี้มาก ยอมสวมเสื้อปลอดเชื้อเข้าไปนั่งเฝ้าอยู่ข้างๆ

จวินหยงเซวียนก็ตามเข้าไปเป็นเพื่อนพักหนึ่ง แล้วลุกขึ้นกะจะไปหามู่ซย่า

แต่หาจนทั่วโรงพยาบาลแล้วไม่เจอมู่ซย่า พอดีเห็นเยี่ยซือเจวี๋ยเดินออกมาจากห้องคนไข้ห้องหนึ่ง เขารีบเดินเข้าไปถาม “พี่เยี่ย พี่สะใภ้ละ”

“พี่สะใภ้” ที่จวินหรงเซวียนกล่าวถึงคือ ภรรยาในอนาคตของจวินเฮ่าเซวียน แต่ฟังอยู่ในหูของเยี่ยซือเจวี๋ยกลับกลายเป็นภรรยาของเยี่ยซือเจวี๋ยเอง

เยี่ยซือเจวี๋ยพอใจกับคำเรียกนี้ แต่คิดถึงสภาพของมู่ซย่าตอนนี้ สีหน้าเครียดขึ้นมานิดหนึ่ง พูดว่า “พี่สะใภ้นายตอนนี้เนื่องจากสูญเสียพลังงานไปเยอะ มีอาการขาดน้ำนิดหนึ่ง ตอนนี้กำลังเติมน้ำเกลืออยู่

จวินหรงเซวียนอึ้งไปนิดหนึ่งว่า “รอพี่ผมตื่นขึ้นมา ผมต้องบอกพี่ผมว่า เป็นเพราะพี่สะใภ้ช่วยไว้ ต้องให้พี่ผมรีบขอเธอแต่งงานเร็วๆ”

จวินหยงเซวียนพูดอยู่ ก็ก้าวเท้าเดินเข้าไป

แต่ยังไม่ทันถึงห้องผู้ป่วย ก็ถูกมืออันใหญ่ลากเขาออกจากห้องผู้ป่วยทันที

จวินหรงเซวียนเหลียวหลังมองไปคือเยี่ยซือเจวี๋ย

สีหน้าเยี่ยซือเจวี๋ยเยือกเย็นน่ากลัว บรรยากาศในนั้นเสมือนอุณหภูมิถูกลดลงหลายองศา

เขาตกใจ ขณะเดียวกันก็ถามด้วยความสงสัย “เป็นอะไรไปเหรอ พี่เยี่ย”

จวินหรงเซวียนเมื่อได้ฟังคำบอกนี้ นัยน์ตาดำหดลง หดจนเหลือแค่จุดเดียว

“อะ…”

ยังไม่ทันพูดอะไร เขาควักสมุดเล่มเล็กสีแดงออกมาจากกระเป๋ายื่นให้จวินหรงเซวียนดู ยังกับว่าจะประกาศความเป็นเจ้าของว่า “พอดี วันนี้ฉันพกติดตัวมา ถ้านายยังไม่เชื่อ ก็ดูเองเลย”

จวินหรงเซวียนรับไปดูด้วยมือที่สั่น เปิดดูทะเบียนสมรสทั้งสองเล่มแล้ว ยืนยันในที่สุด พี่สะใภ้ของเขาแต่งงานกับเยี่ยซือเจวี๋ยแล้วจริงๆด้วย

ในทะเบียนสมรสมีประทับตรานูนชัดเจน ไม่ใช่ของปลอมแน่นอน เยี่ยซือเจวี๋ยไม่มีความจำเป็นต้องทำปลอมขึ้นมา

ชั่วพริบตาเดียว เรี่ยวแรงของจวินหรงเซวียนเหมือนถูกดูดออกไปจนแห้ง

พี่สะใภ้ที่เป็นนักเรียนดีเด่นและเป็นทรัพยากรอันมีค่าของวงการแพทย์ได้ถูกผู้ชายอื่นแย่งไปแล้ว