ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 869

จิตสำนึกขอโอวหยางโม่คิดอยากจะหาทางสลัดออก แต่มู่ชิงชิงใช้นำเสียงที่ต่ำลงตักเตือนว่า “นายรู้ไหมว่าการเป็นผู้นำตระกูลมู่มันสำคัญกับฉันมากขนาดไหน เพราะฉะนั้นนายช่วยร่วมมือกับฉันหน่อย!”

โอวหยางโม่กัดฟันตัวเอง สุดท้ายแล้วก็บังคับตัวเองให้ความร่วมมือกับมู่ชิงชิง สองคนหยุดคิดกันอยู่ครู่หนึ่งแล้วเดินเข้าไปยังคฤหาสน์อันเก่าแก่

คฤหาสน์เก่านี้ได้ถูกสร้างมาเป็นระยะเวลานานมากแล้ว แต่ก่อนหน้านี้เพิ่งได้รับการซ่อมแซมบูรณะไป เพราะฉะนั้นเลยดูไม่ออกส่วนไหนที่เสียหาย แต่กลับกันกลับดูสวยงามดูมีระดับมาก

คนตระกูลมู่ทั้งหมดรวมตัวอยู่กันที่ห้องรับแขกหลักของบ้านแล้ว

ในห้องรับแขกเต็มไปกลุ่มคนตระกูลมู่ ญาติพี่น้องห่างๆบางคนก็อยู่ด้วย คนอยู่กันค่อนข้างครบเลยทีเดียว

มู่ชิงชิงบังคับให้โอวหยางโม่เดินเข้าไปยิ้มเบาๆแล้วเอ่ยปากว่า “พ่อคะ หนูกลับมาแล้ว”

“ในที่สุดก็กลับมาแล้ว” มู่เหวินเจวี๋ยยืนขึ้น ยิ้มแล้วมองไปทางโอวหยางโม่พูดว่า “นายคงจะเป็นอาโม่สินะ?”

โอวหยางโม่พยักศีรษะ ภายใต้สายตาของมู่ชิงชิงที่จับตามองอยู่ จึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะเอ่ยปากเรียก “พ่อ”

“อ๊า!” มู่เหวินเจวี๋ยรู้สึกดีใจเป็นอย่างมากและพามู่ชิงเฮ่อเดินหน้าไปทักทายกับโอวหยางโม่

หลังจากพูดคุยกันไม่กี่ประโยค มู่ชิงชิงเอ่ยปากพูดว่า“พ่อ อาโม่ซื้อของขวัญมาให้พวกท่านหมดเลย อาโม่ อย่ามัวแต่ถืออยู่ วางลงก่อน”

โอวหยางโม่ “อื้ม” คำหนึ่ง แล้ววางของขวัญลง

พี่ป้าน้าอาต่างก็ได้รับของขวัญเป็นของตัวเอง ช่วงเวลานั้นจึงเอ่ยปากชมโอวหยางโม่กันไม่ขาด

มู่ชิงเฮ่อกับมู่เหวินเจวี๋ยค่อนข้างพึงพอใจในตัวโอวหยางโม่ ร่างกายเขาดูสูงสง่า หน้าตาดูหล่อเหลา อีกทั้งยังเป็นถึงอาจารย์มหาลัยและจบจากมหาลัยอังกฤษ อนาคตไร้ขีดจำกัด

“นั่งเร็ว” มู่เหวินเจวี๋ยลากเก้าอี้มาให้นั่งด้วยตัวเอง

โอวหยางโม่กล่าวคำขอบคุณแล้วย่อเข่านั่งลง

“เป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่ต้องพูดคำว่าขอบคุณหรอก แม่ของชิงชิงจากไปเร็ว ถ้าเธอได้เห็นนายคงจะดีใจมากไม่แพ้กัน” ขณะที่มู่เหวินเจวี๋ยพูดไป มุมตาด้านข้างก็แดงขึ้นมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน