ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 868

เจ้าของโต๊ะนี้จะเปลี่ยนเป็นของมู่ซย่าแล้วใช่ไหม

ดีมาก มู่ซย่าอาศัยหน้าสร้างชื่อเสียงในสื่อโซเชียลไม่ใช่เหรอ งั้นก็ทำให้หล่อนเสียโฉมไปเลย

มู่ชิงชิงรีบค้นหาของบางอย่างในกระเป๋าของตัวเองอย่างเร่งด่วน ในที่สุดก็หาเจอขวดผงสีเหลืองอ่อนหนึ่งขวด จึงสาดผงนั้นลงทั่วโต๊ะ

โต๊ะทำงานของหล่อนนั้นหล่อนตั้งใจเปลี่ยน ใช้ไม้อุลมูส พูมิล่าเก่า หน้าโต๊ะจะเป็นรอยร่องไม้ธรรมชาติ

ผงที่โรยบนโต๊ะจะไหลเข้าไปในร่อง ใช้เวลาไม่นานก็จะซึมเป็นเนื้อเดียวกัน หากไม่สังเกตอย่างใกล้ชิดจะไม่มีวันมองเห็นเด็ดขาด

ของสิ่งนี้หากโดนผิวแค่นิดเดียว ใช้เวลาไม่นานก็จะเกิดอาการคันแล้วเน่าเปื่อย หากไม่รักษาด้วยยาแก้พิษสูตรพิเศษ สุดท้ายจะทำให้เสียโฉม แก้ไม่ได้

มู่ชิงชิงแอบยิ้มอย่างเยือกเย็น เมื่อจินตนาการถึงสภาพเสียโฉมของมู่ซย่าแล้ว ความอึดอัดในใจค่อยผ่อนคลายลงบ้าง

หล่อนหัวเราะเยาะนิดหนึ่งเอี้ยวตัวถือกระเป๋าเดินออกห้องทำงาน

เมื่อออกจากโรงพยาบาลมู่ชิงชิงโทรศัพท์หาโอวหยางโม่อีกครั้งหนึ่ง

ก็ยังไม่มีคนรับสาย

ให้ตายสิ เจ้าโอวหยางโม่กำลังทำอะไรอยู่กันแน่

คำพูดที่พูดกับเขาเมื่อตอนกลางวัน ไม่ได้ใส่ใจเลยหรือไง

ขณะที่มู่ชิงชิงเตรียมจะตรงไปที่โรงเรียนแล้วนั้น โอวหยางโม่ได้โทรกลับมาทันที

มู่ชิงชิงค่อยคลายความร้อนใจลงถามว่า “เมื่อกี้ทำไมไม่รับสาย”

“ผมกำลังอาบน้ำอยู่” โอวหยางโม่ตอบเนิบๆ แต่มีกลิ่นของตัณหาต้องห้ามที่มู่ชิงชิงไม่สามารถบรรยายได้

ทันใดหล่อนนึกถึงคืนนั้นที่ทั้งสองอยู่ด้วยกันภายใต้ฤทธิ์ยา คืนที่เริงรักกัน

เรื่องอื่นไม่ต้องพูดถึง เรื่องบนเตียงของโอวหยางโม่ถือว่าใช้ได้ หล่อนเริ่มโหยหานิดหนึ่ง

มู่ชิงชิงไอแห้งๆเสียงเริ่มอ่อนหวานลงบ้างพูดว่า “ขอโทษ พอดีฉันอยู่ห้องผ่าตัดสายไปหน่อย ฉันไปรับคุณที่โรงเรียนตอนนี้เลย”

หากใครกลายเป็นหัวหน้าครอบครัวแล้ว บ้านเก่านี้ก็จะโอนให้หัวหน้าคนใหม่

ตลอดทางมู่ชิงชิงพูดไม่หยุดว่าหากตัวเองได้เป็นหัวหน้าครอบครัวแล้วจะมีประโยชน์อะไรบ้าง แต่โอวหยางโม่ไม่สนใจเรื่องนี้ซักหน่อย

พอรถจอดลง เขาก้าวเท้าเพื่อที่จะเดินเข้าไปเลย

ยังไงก็เป็นการทานข้าวด้วยกันของครอบครัว เขาโผล่หน้ามาให้เห็นก็พอ รีบเข้ารีบออกดีกว่า

“โอวหยางโม่” มู่ชิงชิงเรียกเขาให้หยุด ชี้ไปที่ของที่วางอยู่ในกระโปรงหลังรถ “อย่าเข้าไปมือเปล่า คุณจะต้องช่วยฉันแสดงละครนี้อย่างจริงจัง”

โอหยางโม่เหลียวหลังมอง เห็นของขวัญเล็กใหญ่วางอยู่เต็มหลังรถ

ได้แต่ฟังมู่ชิงชิงพูด “ของทั้งหมดนี้ล้วนแต่ซื้อตามความชอบของคนในครอบครัว ถึงตอนนั้นฉันจะบอกว่าคุณเป็นคนซื้อ คุณไม่รู้ว่าจะพูดยังไง ฉันจะเป็นคนพูด แต่คุณเป็นคนมอบของขวัญ

“รู้แล้ว” โอวหยางโม่ถือของขวัญขึ้นมาอย่างไม่เต็มใจ ของเต็มสองมือเลย

มู่ชิงชิงถือแต่กระเป๋าตัวเอง อีกมือหนึ่งคล้องแขนโอวหยางโม่ไว้