ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 872

“คนทั้งหมดได้เข้าห้อง เริ่มมีการแจกกระดาษข้อสอบ”

เสียงของโอวหยางโม่ได้ดังขึ้น เหล่านักเรียนต่างพากันนั่งประจำที่นั่งของตัวเอง

โอวหยางโม่จัดที่นั่งในห้องสอบอยู่ครู่หนึ่ง ที่นั่งสอบของแต่ละคนนั้นจะเป็นที่นั่งเดี่ยว หน้าหลังซ้ายขวาก็ต้องมีการเว้นระยะกันช่วงหนึ่ง เพื่อป้องกันไม่ให้เห็นคำตอบของโต๊ะข้างๆได้

เหอเถียนเป็นคนสุดท้ายที่เดินเข้าห้องมา

เมื่อเธอมองดูแล้วไม่เห็นมู่ซย่า ภายใต้การเร่งรัดและแรงกดดันของโอวหยางโม่ จึงหลบไปที่ห้องน้ำเพื่อโทรหามู่ซย่า

โทรศัพท์โทรติดอย่างรวดเร็ว แต่เสียงที่ตอบกลับมากลับเป็นเสียงของเยี่ยซือเจวี๋ย___

“ฮัลโหล?”

พอได้ยินเป็นเสียงผู้ชาย เหอเถียนก็หยุดชะงักไปครู่นึง แต่ก็รีบดึงสติกลับมาอย่างรวดเร็วเปิดปากถามว่า “ไม่ทราบว่ามู่ซย่าอยู่ไหมคะ?”

“เธอยังนอนหลับอยู่ มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ?”

“วันนี้เป็นวันสอบประจำเดือนครั้งแรกของชั้นเรียน มู่ซย่าไม่มาสอบเหรอคะ?” ก่อนหน้านี้เธอบอกฉันว่า เธอจะมาสอบแน่นอน

“รู้แล้วครับ เดี๋ยวผมบอกเธอให้”

“รบกวนคุณหน่อยนะคะ” เหอเถียนกดวางสายแล้วรีบวิ่งไปยังห้องสอบ

เนื่องจากมาสายสองนาที โอวหยางโม่ตำหนิเธอไปหนึ่งคำ แต่เนื่องจากเป็นการสอบ ดังนั้นจึงไม่ได้พูดอะไรมากให้เหอเถียนกลับไปที่นั่งสอบต่อ

กู้หว่านหว่านหรี่ตามองตามหลังเหอเถียน

ไม่ต้องเดาก็รู้ว่า น่าจะไปโทรหามู่ซย่ามาแน่นอน

แต่ถึงจะโทรตามยังไงก็มาไม่ทันแล้ว กว่ามู่ซย่าจะรีบมาถึงโรงเรียนก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งชั่วโมง เมื่อกี้โอวหยางโม่พึ่งพูดไปว่าถ้าใครมาสายเกินสิบนาทีก็จะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าสอบวิชานี้ได้

ไม่ว่ายังไง มู่ซย่าก็มาไม่ทันแล้วแน่ๆ

กู้หว่านหว่านยิ้มที่มุมปาก ตาล่างก็มองข้อสอบทำข้อสอบต่อไป

คาบแรกเป็นการสอบวิชาภาษาศาสตร์ความยากระดับปานกลาง แต่กับกู้หว่านหว่านเป็นแค่เรื่องกล้วยๆทั้งหมด

......

อีกด้านหนึ่ง

เดิมทีวิชาภาษาศาสตร์เธอก็ทำคะแนนได้ไม่ดีเท่าไหร่อยู่แล้ว สู้ปล่อยไปเลยจะดีกว่า ค่อยไปสอบช่วงบ่าย

เยี่ยซือเจวี๋ยยิ้มให้ด้วยรอยยิ้มทะนุถนอมพูดว่า “ไหนๆก็ตื่นแล้ว ก็มาทานข้าวเช้าก่อนแล้วค่อยนอนต่อ เมื่อกี้ผมสั่งโจ๊กกับซาลาเปาไว้ให้คุณแล้ว อีกแป๊บคงมาถึง"

“ก็ได้” มู่ซย่ายืดเอวบิดขี้เกียจ ลุกขึ้นจากเตียงไปอาบน้ำ

ได้นอนพักเต็มอิ่มมาทั้งคืน สติของเธอได้ฟื้นฟูกลับมาเกือบจะหมดแล้ว

พอทานข้าวเช้าเสร็จเธอจะกลับไปนอนต่ออีกนิดหนึ่ง จากนั้นจะไปดูสถานการณ์ของจวินเฮ่าเซวียนว่าเป็นยังไง สุดท้ายก็จะทานข้าวเที่ยงแล้วค่อยไปโรงเรียน เวลาน่าจะพอดิบพอดี

ทางนี้มู่ซย่ากำลังนั่งทานข้าวเช้ากับเยี่ยซือเจวี๋ยอย่างชิลๆ ส่วนทางนักเรียนห้องเตรียมความพร้อมก่อนเข้าเรียนทางนั้นกำลังรวบรวมสติทำข้อสอบกันอย่างแข็งขัน

เพียงชั่วครู่เวลาก็ได้ผ่านไป การสอบวิชาภาษาศาสตร์ก็ได้จบลง

พอเดินออกจากห้องสอบ สีหน้าของกู้หว่านหว่านดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่

เธอดูข้อสอบปรนัยข้างหน้าคิดว่าความยากของข้อสอบในครั้งนี้อยู่ระดับปานกลาง แต่พอทำถึงข้างหลังเพิ่งมารู้สึกว่าระดับความยากที่แท้จริงนั้นเป็นระดับยาก___

ข้อสอบวิชาภาษาศาสตร์นี้ มากที่สุดคิดว่าเธอน่าจะสอบได้คะแนนบวกลบแปดสิบ แต่คะแนนเต็มหนึ่งร้อยห้าสิบ นี่ก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าระดับความยากในการสอบรอบนี้ค่อนข้างยากมาก