ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 905

เมื่อทนายความเฉินเห็นว่าทุกคนไม่มีความคิดเห็นใดๆอีก จึงเพิ่มสิ่งที่มู่ซย่าพูดเข้าไป

ถ้าเกิดมู่ซย่าทำตามข้อเรียกร้องได้ ทั้งหูเหยาและมู่ซานไห่ต้องลาออกจากตำแหน่งกรรมการ และทำได้เพียงยืนอยู่ข้างหลังในฐานะผู้ถือหุ้นโดยไม่มีสิทธิ์พูดอะไรเลย

มู่ซย่าเซ็นชื่อตัวเองลงไปอย่างตัวใหญ่ชัดเจน จากนั้นตบมือสองครั้งและพูดว่า "ขอบคุณทุกๆท่านจริงๆ ข้างนอกมีผลไม้วางไว้ให้ทาน ทุกท่านสามารถเพลิดเพลินกับมันได้อย่างเต็มที่"

ขณะที่เธอพูดจบ ก็เดินออกจากห้องประชุมพร้อมกับทนายความเฉิน

เมื่อเธอกำลังจะเดินออกจากห้องประชุม มู่ซย่าก็หยุดฝีเท้าลงอีกครั้ง หันศีรษะและมองไปรอบๆ ห้องประชุม แล้วพูดเบาๆ ว่า "ใช่สิ ต่อไปนี้รบกวนทุกๆท่านทำตามกฎระเบียบของการทำงาน อย่าเรียกฉันว่ามู่ซย่า ให้เรียกฉันว่าท่านประธาน”

พูดจบ มู่ซย่าก็เดินย่ำรองเท้าส้นสูงของเธอออกไป

ผู้คนในห้องประชุมมีสีหน้าที่แตกต่างกัน บางคนวางแผนที่จะเข้าไปเป็นฝ่ายเดียวกับมู่ซย่า แต่ส่วนใหญ่เลือกที่จะรอดูไปก่อน

สำหรับผู้ถือหุ้นส่วนใหญ่นั้น ไม่สำคัญว่าใครเป็นประธานไม่สำคัญ สิ่งสำคัญคือบริษัทจะเปลี่ยนกำไรเป็นขาดทุนหรือไม่

การพึ่งพาแผนกเทคโนโลยีเอไอที่ทำกำไรเพียงฝ่ายเดียวนั้น ไม่สามารถหักล้างกับการขาดทุนของห่วงโซ่อุตสาหกรรมอื่นๆได้

ขึ้นอยู่กับว่าในเดือนนี้มู่ซย่าจะมีความสามารถนั้นหรือไม่

มู่ซานไห่โกรธมากจนหายใจไม่ออก จ้องเขม็งไปที่หูเหยาและพูดว่า "ทั้งหมดเป็นเพราะคำพูดไร้สาระของคุณ คุณพูดทำไมว่าจะสามารถเป็นประธานคณะกรรมการบริหารได้ถ้ามีวุฒิการศึกษาเพียงพอ ตอนนี้เป็นไงล่ะ โดนเด็กสาวคนหนึ่งเหยียบย่ำกับลงกับพื้น คุณดีใจไหมล่ะ?"

หูเหยาหัวเราะเยาะและพูดว่า "กรรมการมู่ไม่ต้องกังวลไปหรอก อย่าลืมสัญญาฉบับนี้ของพวกเรา"

สิ่งที่พวกเขาทำไม่ได้ ยัยเด็กผู้หญิงคนนี้ก็ทำไม่ได้เหมือนกัน

เครือข่ายอุตสาหกรรมทั้งหมดจะเปลี่ยนจากกำไรเป็นขาดทุนหรือไม่? เป็นเรื่องตลกระดับประเทศแน่นอน!

เมื่อมู่ซานไห่ได้ยินตรงนี้ ในใจของเขาก็นิ่งลงเล็กน้อย

ทั้งสองเดินออกจากห้องประชุม และเห็นผลไม้ที่มู่ซย่าพูดถึง

“เลมอน?” มู่ซานไห่หยิบเลม่อนขึ้นมาและถามอย่างสงสัย “ทำไมเธอถึงเอาเลมอนมา มันหมายความว่ายังไง?”

หูเหยาที่อยู่ข้างๆ เขาพูดอย่างเงียบๆ "สิ่งที่ไร้ประโยชน์!"