ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 906

เมื่อตอนมู่ซย่ายิ้ม ดวงตาแฝงไปด้วยแสงอันโชติช่วงอย่างมาก

เดิมทีทนายความเฉินนั้นเต็มไปด้วยความกังวล แต่เมื่อเห็นรอยยิ้มที่มั่นใจนี้ เขาก็ไว้วางใจมู่ซย่ามากขึ้นหลายเท่าโดยไม่รู้ตัว

คนที่เยี่ยซือเจวี๋ยสนใจนั้นจะต้องไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป เขาไม่สามารถใช้มาตรฐานของคนธรรมดามาเปรียบเทียบกับมู่ซย่าได้

ทนายความเฉินอดไม่ได้ที่จะยืดหลังตรง และพูดว่า "คุณมู่ ถ้ามีอะไรให้ผมช่วย โทรหาผมได้ทุกเมื่อ"

“ฉันรู้ ฉันจะไม่เกรงใจนะ ถ้างั้น... เดี๋ยวฉันไปก่อนนะ”

“คุณจะไปไหน?”

“กลับไปที่โรงเรียนอีกครั้ง”

“กลับไปโรงเรียนวันเสาร์เนี่ยนะ?” ทนายเฉินนั้นเต็มไปด้วยความเคารพต่อมู่ซย่าจริงๆ “คิดไม่ถึงจริงๆว่าคุณที่เรียนจบจากมหาวิทยาลัยอังกฤษแล้ว แต่ก็ยังจะใช้เวลาช่วงสุดสัปดาห์เพื่อเรียนหนังสืออีก เรียนไม่มีวันสิ้นสุดจริงๆ ถ้าอย่างนั้นผมจะไม่รบกวนคุณแล้ว ผมก็จะกลับไปเรียนรู้ความรู้ทางกฎหมายเพิ่มเติมเหมือนกัน"

“ฮ่าๆ” มู่ซย่ายิ้มทื่อๆเล็กน้อย

เธอไม่ได้กลับไปโรงเรียนเพื่อไปเรียนหรอก

แต่มู่ซย่าก็ไม่ได้อธิบายอะไรมากกับทนายความเฉิน หลังจากที่มองทนายเฉินเดินออกไป เธอก็ออกไปที่หอจดหมายเหตุของมหาวิทยาลัยจิงตู

เธอต้องการใช้สองวันของสุดสัปดาห์ พยายามอ่านเอกสารทั้งหมดในห้องเก็บเอกสารให้เร็วที่สุด

เรื่องที่เธอต้องจัดการนั้นมีเยอะมาก ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถย่ำเท้าอยู่กับที่ได้

......

ในขณะเดียวกัน

กู้หว่านหว่านพาพ่อแม่ของเธอมาถึงที่หน้าประตูของคฤหาสตระกูลเยี่ยแล้ว

สือซูเจินที่ได้รับข้อความแทบจะสำลักกาแฟ

เธอวางแก้วกาแฟลง จ้องตาเขม็งถามแม่บ้านว่า "เธอพูดว่าใครมานะ?"