ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 907

หลังจากพูดจบ กู้หว่านหว่านก็เริ่มร้องไห้สะอึกสะอื้นเบาๆทันที

สือซูเจินจำต้องแสร้งทำเป็นโง่ และถามอย่างสงสัยว่า "ใครรังแกหว่านหว่านกัน? ทำไมฉันไม่เคยรู้เรื่องเลย หว่านหว่าน หนูก็จริงๆเลย โดนกลั่นแกล้งทำไมถึงไม่บอกป้าล่ะ? ตอนที่หนูอยากย้ายออกไปตอนแรก ก็บอกว่าจะดูแลตัวเองให้ดี”

กู้หว่านหว่านร้องไห้สะอื้นตัวแข็ง เธอไม่คิดเลยว่าสือซูเจินจะลงมือตัดกำลังก่อน

นี่เป็นการทอดทิ้งเธออย่างสมบูรณ์แบบแล้วใช่ไหม?

ไม่ได้ เธอจะให้สือซูเจินเกลียดเธอไม่ได้

กู้หว่านหว่านรีบตัดสินใจเปลี่ยนกลยุทธทันที ส่ายหัวแล้วพูดว่า "ไม่ค่ะ ไม่ได้มีใครรังแกหนูเลย หนูแค่คิดถึงพ่อกับแม่มากเกินไป พอเห็นก็อยากจะร้องไห้ พวกเขาก็เลยเข้าใจผิดว่าหนูถูกรังแกน่ะค่ะ"

สือซูเจินยิ้มและพูดว่า "ไม่ได้โดนกลั่นแกล้งก็ดีแล้ว"

“ลูกไม่ได้โดนรังแกได้ยังไง!” พ่อกู้หว่านหว่านกลับตบโต๊ะแล้วพูดว่า “บนกระทู้ของโรงเรียนด่าแกไปทุกที่ เด็กคนนี้นี่ ทำไมจนถึงตอนนี้แล้วยังปิดบังเราอยู่อีก ป้าสือของแกก็อยู่ด้วยพอดี ใครกลั่นแกล้งอะไรก็พูดออกมาเลย ป้าสือจะได้ช่วยแกตัดสินใจ!"

แม่ของกู้หว่านหว่านเล่นบทคนดีอีกครั้ง จ้องพ่อของกู้หว่านหว่านอย่างโมโห แล้วพูดว่า "พูดน้อยๆหน่อย"

หลังจากที่เธอพูดจบเธอก็หันไปหาสือซูเจินและพูดว่า "ซูเจิน ฉันรู้ว่าตอนนี้อาเยี่ยกำลังทำงานเกี่ยวกับความร่วมมือในเซี่ยงไฮ้ ฉันตั้งใจช่วยเขาในการนัดรับที่สนามบินและโรงแรมล่วงหน้า มีพวกเราสองคนคอยคุ้มกันการเดินทาง อาณาเขตธุรกิจของอาเยี่ยที่เซี่ยงไฮ้ในตอนนี้นั้นจะต้องขยายง่ายขึ้นแน่นอน แต่ว่าเมืองจิงตูนี้พวกเราก็คงอยู่แค่ไม่กี่วัน เมื่อพวกเราไปแล้ว ก็ฝากฝังหว่านหว่านให้คุณดูแลด้วยนะคะ”

สีหน้าของสือซูเจินแข็งทื่อ

สิ่งที่แม่ของกู้หว่านหว่านหมายถึงก็คือถ้าหากตระกูลพวกเขาทั้งสองนั้นแตกคอกัน เยี่ยซือกรุ๊ปก็อย่าได้คิดที่เหยียบแผ่นดินเซี่ยงไฮ้ได้อย่างมั่นคง

แม้จะมีอำนาจแค่ไหนก็สู้เจ้าถิ่นไม่ได้ เมืองเซี่ยงไฮ้ก็คือเนื้อติดมันชิ้นใหญ่ หากตระกูลเยี่ยของพวกเขาต้องการพัฒนาในเซี่ยงไฮ้ได้ ก็ยังคงต้องพึ่งพาตระกูลกู้แห่งเมืองเซี่ยงไฮ้ของพวกเขา

นี่ถือเป็นการขู่เธออย่างลับๆและเปิดเผย

สือซูเจินรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก แต่ก็รู้ว่าเขตธุรกิจของเยี่ยซื่อกรุ๊ปในประเทศจีนนั้นต่างกัน หากทำให้ตระกูลกู้ไม่พอใจ มันก็จะขัดขวางการดำเนินการพัฒนาของบริษัทอย่างแน่นอน