ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 91

ซือถูชิงซานรู้สึกได้ถึงเหงื่อเย็นๆที่ออกมาที่ด้านหลัง แผ่นหลังของเธอเปียก

“เยี่ย คุณชายเยี่ย…”

ซือถูชิงซานสามารถโกรธมู่ซย่าได้ แต่กับเยี่ยซือเจวี๋ย ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่มีความกล้านั้นอยู่ดี

เยี่ยซือเจวี๋ยหดแขน มองไปที่ซือถูชิงซานแล้วพูด “ฉันรู้แค่ว่ามีคนมากมายต้องการนามบัตรของฉัน ไม่ยักรู้ว่ามีคนโยนนามบัตรฉันทิ้ง คุณหนูรองซือถู เธอมีอะไรไม่พอใจฉันไหม”

ซือถูชิงซานตกใจจนรูม่านตาหดตัวแน่น

เธอกลืนน้ำลายอย่างยากเย็นเพื่อหาเสียงของตัวเอง “ไม่ ไม่ใช่…ฉันแค่รู้สึกว่าพี่ทำเกินไป…ไม่เกี่ยวกับคุณ ฉัน…”

“เก็บนามบัตรขึ้นมา!” เยี่ยซือเจวี๋ยไม่อยากฟังซือถูชิงซานแก้ตัว จึงพูดออกคำสั่งโดยตรง

ซือถูชิงซานบีบฝ่ามืออย่างแรง

ไปหยิบนามบัตรที่โยนให้มู่ซย่า แต่นามบัตรตกอยู่ที่พื้น? นี่เป็นความอัปยศที่ยิ่งใหญ่!

แต่นี่คือคำสั่งของเยี่ยซือเจวี๋ย เธอไม่กล้าไม่ฟัง

ใบหน้าของซือถูชิงซานเดี๋ยวเป็นสีเขียวเดี๋ยวเป็นสีขาว หลากหลายสีสัน ยอดเยี่ยมจริงๆ

เธออยู่ภายใต้แรงกดดันจากเยี่ยซือเจวี๋ย ต้องเผชิญหน้ากับสายตาเยาะเย้ยจากทุกคนที่เหมือนมาชมการแสดง หันหลังกลับไปหยิบนามบัตรข้างเท้าของมู่ซย่าขึ้นมา เอื้อมมือยื่นให้มู่ซย่าอย่างไม่เต็มใจ

แต่ขณะที่ส่งนามบัตรให้ มือใหญ่ของเยี่ยซือเจวี๋ยก็ชิงไปกลางคัน

ซือถูชิงซานมองที่เยี่ยซือเจวี๋ยอย่างงุนงง ได้ยินเพียงเยี่ยซือเจวี๋ยพูดว่า “ในเมื่อตระกูลซือถูของพวกเธอมีความเห็นมากมายกับฉัน งั้นนามบัตรใบนี้ที่พวกเธอไม่ต้องการ ฉันได้แต่เอากลับคืนมา”