ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 911

ห้องเก็บเอกสาร ห้องสมุดมหาวิทยาลัยจิงตู

มู่ซย่าอ่านเอกสารนานกว่าหนึ่งชั่วโมง จนรู้สึกปวดตานิดหน่อย

เธอลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายเตรียมออกไปซื้อขนมปังมากินรองท้องสักหน่อย

อย่างไรก็ตามมู่ซย่าเพิ่งเดินออกมาจากห้องสมุด เธอก็ได้ยินคนถามนักเรียนที่เดินอยู่ข้างหน้าเธอ "นักเรียน ขอถามอะไรหน่อยสิ มู่ซย่าอยู่ในห้องสมุดหรือเปล่า?"

มู่ซย่ารีบเงยหน้าขึ้นทันทีและมองไปทันที เห็นเพียงชายรูปร่างสูงใหญ่สองคนถามนักเรียนที่อยู่ข้างหน้าเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

มู่ซย่าหรี่ตาเล็กน้อยเพื่อสังเกตผู้ชายทั้งสองคนนั้น

เห็นเพียงสองคนนี้แม้จะใส่ชุดธรรมดาแต่ทั่วทั้งตัวกลับเผยมีรัศมีที่แตกต่างจากคนปกติ——

นั่นก็คือรัศมีแห่งความอันตราย

เธอรีบหันหลังกลับไปข้างในห้องสมุดทันที แต่วินาทีต่อมา นักเรียนคนนั้นก็ชี้มาที่เธอแล้วพูดว่า "พวกคุณกำลังหามู่ซย่าอยู่เหรอ เธอก็อยู่ตรงนั้นไง"

มู่ซย่าหยุดฝีเท้าชั่วครู่ รู้ว่าหลบซ่อนไม่อยู่แล้ว เธอแค่หันหน้าไปสบตากับทั้งสองแล้วถามอย่างเย็นชาว่า "พวกคุณเป็นใคร มาตามหาฉันทำไม?"

เมื่อทั้งสองคนเห็นหน้ามู่ซย่าแวบเดียว จากนั้นก็รีบเรียกคืนรอยยิ้มอย่างรวดเร็วและพูดว่า "มู่ซย่า นี่แหละใช่เลย พวกเราเป็นเพื่อนกับนายน้อยเยี่ย และเมื่อก่อนนายน้อยเยี่ยเคยช่วยเหลือเราไว้ พวกเราก็เลยว่าจะไปหาเขาเพื่อขอบคุณ และเลี้ยงข้าวเขาสักมื้อ แต่ว่าเขาบอกว่าตอนนี้อยู่ที่เซี่ยงไฮ้ ให้พวกเรามาหาคุณ ไม่ทราบว่าคุณพอจะมีเวลาไปทานข้าวกับเราสักมื้อไหม?”

“ขอโทษนะ ฉันไม่ว่าง พวกคุณควรรอให้เยี่ยซือเจวี๋ยกลับมาเองเถอะ” เธอพูดจบก็ก้าวเท้าเดินไปรอบๆพวกเขาทั้งสอง

อย่างไรก็ตามในขณะที่พวกเขายืนอยู่ข้างกัน ชายคนหนึ่งก็คว้าข้อมือของเธออย่างแรง

“นักเรียนมู่ซย่า ไม่ต้องเกรงใจหรอก ถ้าคุณไม่อยากกินข้าว งั้นให้เราเลี้ยงกาแฟสักแก้วเพื่อเป็นการขอบคุณเถอะ”

“ใช่แล้ว” ชายอีกคนหนึ่งจับมืออีกข้างหนึ่งของเธอและพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องเกรงใจหรอกคุณมู่”

มู่ซย่าไม่อยากลงไม้ลงมือที่หน้าประตูห้องสมุด แม้ว่าจะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ คนก็มาห้องสมุดเยอะเช่นกัน