ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 912

ชายอีกคนหนึ่งนึกไม่ถึงว่ามู่ซย่าที่ดูเหมือนผู้หญิงตัวเล็กๆ ผอมกะหร่องก่องจะพอมีฝีมืออยู่บ้าง เขาจึงบันยะบันยังการเหยียดหยามลงมันมี ไม่ดูถูกมู่ซย่าอีกต่อไป เขาควักมีดออกมาจากหน้าอก และพุ่งเข้าไปหามู่ซย่าอย่างแรง

มู่ซย่ากำลังจะตอบโต้กลับไป ทันใดนั้นเงาดำสองเงาก็ปรากฏขึ้น วาดขาทำให้ชายคนนั้นสะดุดลมลง

“โอ๊ย...” ตามมาด้วยเสียงร้องอันน่าเวทนา มีดในมือของชายคนนั้นลงลงกับพื้น ในหน้าถูกเท้าเล็กเหยียบเอาไว้

แต่แรงขอ

เท้านั้นกลับแรงเยอะมากจนน่ากลัว ชายหนุ่มรู้สึกแค่ว่าผิวหนังบนใบหน้าของตัวเองคงหลุดหมดแล้ว

มู่ซย่ามอ

ไปยังคนสองคนที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นด้วยคงามงงงัน หลังจากเห็นชัดแล้วว่าเป็นใคร สีหน้าของเธอก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย

“ซีซี เสี่ยวเป่ย”

“คุณมู่” ซีซีพยักหน้ารับเล็กน้อย จากนั้นก็เตะมีดที่ชายคนนั้นทำตกพื้นออกไป เมื่อแน่ใจแล้วว่าเขาหยิบมีดไม่ถึงแน่ๆ แล้ว เธอก็เงยหน้าขึ้นไปถามมู่ซย่า “คุณไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหนใช่ไหมคะ? ”

มู่ซย่าส่ายหน้า “ไม่”

ชายอีกคนหนึ่งเมื่อเห็นว่ามู่ซย่ายังมีผู้ช่วยมาด้วย ก็ลุกขึ้นมาจากพื้นทันที

แต่ชายคนนี้กลับชักปืนออกมาจากหน้าอก และเล็งไปที่เสี่ยวเป่ยที่อยู่ใกล้เขามากที่สุด

“เสี่ยวเป่ย! หมอบลง! ”

มู่ซย่าตะโกนขึ้นมาเสียงดัง เสี่ยวเป่ยก้มตัวลงทันที กระสุนพุ่งเฉียดหลังเขาไปสองเซนติเมตร

“รนหาที่ตายซะแล้ว! ” มู่ซย่าพุ่งตัวเข้าไปด้วยสีหน้าเย็นยะเยือก ก่อนที่ชายคนนั้นจะได้ตอบโต้กลับมา มู่ซย่าก็ยกเท้าเตะเข้าที่ข้อมือของชายคนนั้นอย่างรวดเร็ว

ชายคนนั้นต้านแรงมหาศาลไม่ไหว ปืนจึงกระเด็นหลุดออกจากมือไป

วินาทีต่อมา มู่ซย่าก็คว้าข้อมือของชายคนนั้นเอาไว้ด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง จากนั้นก็ออกแรงยกขึ้นเอามือไขว้หลังแล้วกดไหล่ลงกับพื้น

“ปั่ก...” เสียงร่างกายกระแทกลงกับพื้น