ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 95

มู่ซย่าหลุบตา ขนตายาวซ่อนทุกอารมณ์ในดวงตาคู่สวย เยี่ยซือเจวี๋ยเดาไม่ถูกว่าเธอกำลังคิดอะไร

ขณะที่เยี่ยซือเจวี๋ยคิดว่ามู่ซย่าจะไม่พูดนั้น จู่ๆ เธอก็ช้อนตาขึ้นและพูดว่า “แก้แค้น”

“อะไรนะ” เยี่ยซือเจวี๋ยตกตะลึง นึกว่าตัวเองฟังผิด

มู่ซย่ามองออกไปหน้าต่างรถดูทิวทัศน์ที่เคลื่อนไหวอย่างต่อเนื่อง พูดเบาๆ “ฉันกลับมาแก้แค้นให้แม่ของฉัน”

“แก้แค้น?” เยี่ยซือเจวี๋ยเลิกคิ้วด้วยความประหลาดใจ ทันใดนั้นเขาก็เข้าใจขึ้นมาทันที “อ้อ เธอหมายถึงคุณนายซือถู…ไม่ใช่สิ ควรจะเป็น ‘คุณหนูใหญ่ตระกูลมู่’ ได้ยินมาว่าแม่ของเธอเป็นโรคซึมเศร้าเลยฆ่าตัวตาย เธอคิดว่าไม่ใช่การฆ่าตัวตายงั้นหรือ?”

“ไม่ใช่แน่นอน!” มู่ซย่าพูดอย่างหนักแน่น “ฉันจำเรื่องราวตอนวัยเด็กไม่ได้เลย บางเศษเสี้ยวความทรงจำและยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างบ่งชี้ว่าแม่ของฉันไม่ได้ฆ่าตัวตายง่ายๆ อย่างนั้นแน่นอน อาทิเช่น พอแม่ฉันตาย ตระกูลมู่ก็เปลี่ยนเป็นตระกูลซือถูทันที รวมไปถึงที่ฉันหาร่องรอยที่แม่เคยอาศัยอยู่ในบ้านหลังนั้นไม่เจอเลย…ฉันมั่นใจว่า แม่ของฉันไม่ได้ฆ่าตัวตายแน่นอน แต่โดนเขาฆ่าตาย”

ดวงตาของเยี่ยซือเจวี๋ยนั้นลึก เปิดปากพูด “เธอสงสัยใคร พ่อของเธอ?”

มู่ซย่าพยักหน้าและส่ายหัว “ฉันไม่แน่ใจว่าเขาเป็นคนลงมือ หรือเป็นคุณน้าคนนั้นลงมือ หรือว่า เขาทั้งคู่ล้วนมีส่วนร่วม ฉันกำลังตรวจสอบอยู่ รอจนรู้ชัดเจนแล้ว ฉันจะให้ฆาตกรชดใช้!”

เยี่ยซือเจวี๋ยพยักหน้า “มิน่าล่ะเธอบอกว่าไม่มีเวลา งั้นถ้าตรวจสอบออกมาแล้วพบว่าพ่อของเธอเป็นคนทำ เธอวางแผนจะทำยังไงต่อ”

มู่ซย่าพูดอย่างเย็นชา “ควรทำยังไงก็ทำอย่างงั้น”

เธอไม่ปรานีอย่างแน่นอน!

“ฉันเข้าใจแล้ว” เยี่ยซือเจวี๋ยมองมู่ซย่าแล้วพูดว่า “ฉันยังยืนยันคำเดิม มีอะไรต้องการให้ฉันช่วยเหลือ หาฉันโดยตรง ต่อให้ไม่มีนามบัตร แต่เธอมีเบอร์โทรศัพท์ของฉันอยู่ โทรมาก็ได้แล้ว”

มู่ซย่าหลุบตา “…ขอบคุณ”

ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่พอเยี่ยซือเจวี๋ยพูดอย่างนี้ เธอรู้สึกสบายใจขึ้นทันที

เหมือนกับว่า…เธอจะมีคนคอยสนับสนุนอยู่ตรงนี้

“อ้อ ใช่แล้ว” เยี่ยซือเจวี๋ยพูด “ความร่วมมือระหว่างซือถูกรุ๊ปกับบริษัทฉัน เธออยากให้ฉันยกเลิกให้ไหม”

มู่ซย่าอึ้งนิดหนึ่งแล้วถามอย่างสงสัย “คุณไม่ได้บอกว่าจะยกเลิกเหรอ?”

“ให้เธอเป็นคนตัดสินใจ” ดวงตาของเขาเป็นประกายและดูเหมือนจะมีแสงอบอุ่นอยู่ในใจ มู่ซย่าอดรู้สึกอบอุ่นไม่ได้ พลางพูด “ยกเลิกเถอะ ซือถูชิงชานเกะกะมากเกินไป ฉันหวังว่าเธอจะหุบปากได้สักพัก”

“เข้าใจแล้ว” เยี่ยซือเจวี๋ยพยักหน้า “ถ้าต้องการให้ฉันร่วมมือต่อ โทรมาหาฉันนะ”

มู่ซย่ามองลึกที่ดวงตาของเยี่ยซือเจวี๋ย จู่ๆในใจก็มีอะไรหลายอย่างอยากพูดกับเขา

แต่พอคำพูดมาถึงปาก เพียงประโยคเดียวที่ออกมาก็คือ “ขอบคุณ”

เยี่ยซือเจวี๋ยเเสร้งแคะหูอย่างทนไม่ไหว “ขืนเธอยังพูดขอบคุณอีก หูฉันจะอื้อละนะ”

มู่ซย่าอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา

เธอกลับประเทศมาแค่อยากจะค้นหาความจริงและแก้แค้นให้แม่ของเธอ สร้างความแข็งแกร่งให้ตระกูลมู่ใหม่อีกครั้ง

และก่อนหน้านี้ เธอก็ไม่อยากเข้าสังคมมากเกินไป เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาจากเพื่อนที่อาจต้องคบ

แต่ตอนนี้เธอรู้สึกว่ามีเพื่อนแบบเยี่ยซือเจวี๋ยก็ไม่เลว

ไม่ช้าก็ใกล้ถึงคฤหาสน์ซือถู

มู่ซย่าลงจากรถตั้งแต่ตอนอยู่เชิงเขา เพื่อไม่ให้คนเกิดความสงสัย

เยี่ยซือเจวี๋ยพินิจมองเธอ ริมฝีปากบางขยับ เปิดปากพูด “คำแนะนำของฉันก่อนนี้ไม่รู้ว่าเธอฟังหรือเปล่า แต่ถ้ามีโอกาสก็ไปทดสอบความเป็นพ่อลูกซะ ถ้าโรงพยาบาลอื่นไม่สะดวก เธอโทรหาฉันก็ได้”

เขาพูดพร้อมกับทำท่าทางคุยโทรศัพท์

มู่ซย่าพยักหน้า ปิดประตูรถและมองดูเยี่ยซือเจวี๋ยจากไป

ซือถูชิงซานกลับมาถึงบ้านก่อนมู่ซย่าไม่กี่นาที เธอกลับมาถึงบ้านก็ไปร้องไห้กับมู่ซินเย่ว์