ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 96

“แม่ หนูทนไม่ไหวแล้ว!หนูอยากให้มู่ซย่าไสหัวออกไป หนูอยากให้มันหายตัวไป หนูไม่อยากเห็นมันอีกแล้ว!”

ซือถูชิงซานเข้าประตูมาก็พูดสิ่งต่างๆมากมายด้วยอารมณ์ตื่นเต้น

มู่ซินเย่ว์กำลังจัดการกับเรื่องของกองทุนลับในต่างประเทศ พูดอย่างไม่พอใจว่า “แม่รู้ว่าลูกไม่ชอบมัน แล้วนึกว่าแม่ชอบมันเหรอ แม่บอกแล้วต้องรอโอกาส รอมันทำพลาด”

ในความเห็นของเธอไม่ว่ามู่ซย่าจะเติบโตมาจากบ้านนอกหรือไม่ก็ตาม แต่มู่ซย่าเป็นเด็กสาววัยยี่สิบต้นๆ

เด็กสาววัยนี้มักผิดพลาดได้ง่าย โดยเฉพาะความผิดพลาดทางอารมณ์

และเธอกำลังมองหาคู่เพื่อให้มู่ซย่าทำผิดพลาด

ซือถูชิงซานรีบร้อนแบบนี้ มันทำให้เธอรู้สึกว่าเอะอะโวยวายและน่ารำคาญ

มีบางครั้งมู่ซินเย่ว์ก็คิด ขอให้มู่ซินเย่ว์มีความฉลาดแค่กึ่งหนึ่งของมู่ซย่าเท่านั้น เธอก็คงไม่ต้องเหนื่อยเหมือนทุกวันนี้

ซือถูชิงซานเห็นมู่ซินเย่ว์เหมือนไม่ค่อยสนใจเธอ ก็ยิ่งกังวลขึ้นมาทันที

“แม่ ตอนนี้พวกเรารอไม่ไหวแล้ว ขืนรอต่อไป คนที่จะโดนไล่ออกคือหนู!”

มือที่พิมพ์แป้นพิม์ของมู่ซินเย่ว์ยังพิมพ์ไม่หยุด พูดโดยไม่เงยหน้า “วางใจเถอะ ขอแค่ลูกสงบจิตสงบใจถ่ายหนังไป อย่าหาเรื่องมู่ซย่าอีกโดยที่แม่ไม่รู้ก็ไม่มีเรื่องแล้ว”

ซือถูชิงซานหน้าซีดกัดริมฝีปาก

เธอไม่รู้จะบอกมู่ซินเย่ว์เกี่ยวกับหนังอย่างไร

ความเงียบขรึมของซือถูชิงซานทำให้มู่ซินเย่ว์รู้สึกแปลกๆ เธอเงยหน้าขึ้นอย่างสงสัย แล้วตระหนักว่าใน้วลานี้ซือถูชิงซานควรอยู่ในกองถ่ายถึงจะถูก ไม่ควรมาอยู่ที่นี่ในเวลานี้

เธอปิดโน๊ตบุ๊ค มองไปที่ซือถูชิงซานอย่างงุนงง “ทำไมตอนนี้ลูกกลับบ้านแล้ว วันนี้ถ่ายละครเสร็จเร็วจัง?”

ซือถูชิงซานสะอึกพูดตะกุกตะกัก “กอง กองถ่ายมีเรื่องนิดหน่อย…หนู พวกเขาพูดว่า…”