ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 962

รูปร่างหน้าตาของเกี๊ยวนั้นไม่เลวเลย กลม ท้องใหญ่ ไส้แน่น ข้างบนราดด้วยซอสร้อนๆ และตกแต่งด้วยต้นหอมซอยเล็กน้อย

แต่ไม่รู้ว่ารสชาตินั้นเป็นอย่างไร

ทันทีที่มีความคิดนี้ออกมา สือซูเจินเองก็รู้สึกตลกกับความคิดของเธอเอง

ก็แค่เกี๊ยว รสชาติมันก็คือเกี๊ยวนั่นแหละ มันจะมีอะไรแปลกใหม่?

สือซูเจินส่ายหัว และใส่เกี๊ยวที่เป่าจนเย็นแล้วเข้าไปในปาก

ในช่วงเวลาต่อมา ต่อมรับรสก็ถูกห่อหุ้มด้วยความอร่อยเลิศล้ำ อร่อยจนเธออดไม่ได้ที่จะงอนิ้วเท้า

ในขณะนี้ ในที่สุดเธอก็เพิ่งจะเข้าใจความหมายและสายตาของนักเรียนเหล่านั้นกับประโยคที่ว่า "คุณโชคดีจริงๆ"

หลังจากที่เธอกินเกี๊ยวนี้ไป เธอก็รู้สึกมีโชคมากๆ ราวกับว่าหัวใจของเธออบอุ่นขึ้นมา

ก่อนที่สามีของเธอจะเสียชีวิต ตอนที่คนในครอบครัวฉลองวันปีใหม่ก็จะนั่งกินเกี๊ยวพร้อมหน้าพร้อมตากัน น่าเสียดาย ... ตอนนี้มันก็คงไม่ได้เห็นภาพแบบนั้นอีกแล้ว

ชั่วขณะหนึ่งสือซูเจินอยากจะร้องไห้ออกมาเล็กน้อย

“ป้าสือ รสชาติโอเคไหมคะ?” มู่ซย่าถามด้วยรอยยิ้มเล็กน้อย

สือซูเจินกลืนเกี๊ยวลงไป พยายามควบคุมสีหน้าของเธอไว้ และรักษาความเป็นผู้ดีไว้และพูดว่า "ก็พอใช้ได้นี่"

ประโยค "พอใช้ได้" ขัดกับความตั้งใจของเธอจริงๆ สือซูเจินลำบากใจเกินกว่าจะมองมู่ซย่า เธอก้มหน้าลงและกินเกี๊ยวอีกครั้ง

เกี๊ยวค่อยๆลงท้องไปทีละคำ สือซูเจินลืมความเป็นผู้ดีไปชั่วขณะ ในชั่วพริบตาก็เหลือเกี๊ยวเพียงหนึ่งชิ้นสุดท้าย

เธอตักเกี๊ยวใส่เข้าไปในปากอย่างอาลัยอาวรณ์