ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้! นิยาย บท 963

สือซูเจินยื่นมือออกมาข้างหน้าเธอด้วยสีหน้าไม่สบายใจ และหลังจากกางฝ่ามือออก มันคือเหรียญหนึ่งหยวนที่ถูกเช็ดด้วยผ้าเช็ดหน้าแบรนด์เบอร์เบอรี่

เมื่อเห็นมู่ซย่ายืนเหม่อไม่ขยับ สือซูเจินก็ขมวดคิ้วและพูดว่า "งงอะไรล่ะ หยิบไปสิ!"

มู่ซย่าหยิบเหรียญขึ้นมาอย่างคาดไม่ถึง และแทบจะถามอย่างกับเครื่องกลว่า "คุณป้า...ให้หนูทำไม?"

สือซูเจินตอบ "อืม" อย่างไม่ชำนาญ แล้วพูดด้วยใบหน้าเรียบเฉยว่า "คืนนี้เธอจะต้องไปตอบคำถามสดๆไม่ใช่หรือไง? เอาสิ่งนี้ไปแล้วค่อยเอามาคืนฉัน"

มู่ซย่าอ้าริมฝีปาก ความดีอกดีใจแผ่ซ่านไปทั่วศีรษะจนถึงแขนขาทั้งสี่

“ขอบคุณค่ะป้าสือ” เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย

สือซูเจินกระตุกมุมปากและพูดว่า "ฉันแค่ให้เธอยืมโชคคืนเดียว ไม่ได้ให้ อย่าให้โชคนี้ทำให้เธอตาบอด ถ้าถึงตอนนั้นเธอตอบคำถามไม่ได้ ฉันจะเป็นคนที่เธอสามารถมาถามได้ "

มูซย่ายืดหลังตรง น้ำตาคลอเบ้า

“รู้แล้วค่ะ ยังไงก็ขอบคุณนะคะป้าสือ”

สือซูเจินหันหน้าไปทางอื่นและพูดว่า "ฉันบอกแล้วนะว่าแค่ให้ยืม มีอะไรต้องขอบคุณ ถ้าเธออยากจะขอบคุณฉันจริงๆ คืนนี้อย่าทำให้ฉันขายหน้าและตอบคำถามดีๆ"

“ค่ะ” มู่ซย่าพยักหน้าอย่างแรงและพูดว่า “หนูรู้แล้วค่ะ!”

สือซูเจินกระตุกมุมปากของเธออีกครั้งและพูดด้วยใบหน้าเมินเฉยว่า "ฉันไปละ" จากนั้นก็หันหลังและเดินออกไป

เมื่อเธอหันกลับมา มุมปากของเธอก็งอขึ้นมาเล็กน้อยอย่างควบคุมไม่ได้

ยัยเด็กคนนี้ ทำราวกับว่าเธอให้เงินร้อยล้านหยวน ทำสีหน้าประทับใจอะไรขนาดนั้น อย่างกับไม่เคยเห็นโลกกว้างจริงๆ!

ฮึ่ม!

สือซูเจินฮึดฮัดเสียงเบาๆ และงอริมฝีปากเดินไปที่บูธของกู้หว่านหว่าน