แต่มู่ซย่าขี้เกียจที่จะตอบคำพูดของกู้หว่านหว่าน ไม่แม้แต่จะลืมตาขึ้น
เป็นท่าทางที่เพิกเฉยต่อเธออีกแล้ว
กู้หว่านหว่านกำฝ่ามือแน่นจนเล็บแทบจะทะลุเข้าไปในเนื้อของเธอ
และในเวลานี้ ผู้อำนวยการพานและอาจารย์ซ่งที่อยู่บนเวทีก็ตกตะลึงเช่นกัน
ผู้อำนวยการพานคว้าไมโครโฟนของโอวหยางโม่มาแล้วเปิดปากถาม “นักเรียนมู่ซย่า เธอ เธอพูดมามันคือความจริงใช่ไหม?”
“อืม” มู่ซย่าพยักหน้า “เรื่องแบบนี้ไม่มีทางโกหกได้ ถ้าคุณไม่เชื่อก็สามารถไปตรวจสอบได้”
“เป็นไปไม่ได้!” โอวหยางโม่ตะโกนอย่างบ้าคลั่ง “นี่เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!”
มันไม่ง่ายเลยที่เขาจะคิดได้ โดยตั้งใจที่จะใช้มู่ซย่าเป็นเครื่องมือเพื่อให้เขาเรียนจบได้อย่างราบรื่น แล้วคิดจะฝึกฝนมู่ซย่าให้ดี ทำไมหันหลังกลับเป็นว่ามู่ซย่าไม่ต้องการโควต้านี้ ทั้งยังโกหกว่าเธอเรียนจบจากมหาวิทยาลัยอังกฤษแล้วล่ะ?
“เธอโกหก เธอกำลังโกหกอยู่ใช่ไหม? ใช่ไหมว่าเป็นเพราะต้องการแก้แค้นผมดังนั้นถึงจงใจสละโควต้า?” ดวงตาของโอว หยางโม่เปลี่ยนเป็นสีแดง เขาสูญเสียความสง่างามโดยปกติไปอย่างสิ้นเชิง ดูแล้วน่ากลัวเป็นอย่างมาก
มู่ซย่ายิ้มมุมปากอย่างเย็นชา “ฉันโกหกหรือไม่โกหก คุณสามารถไปตรวจสอบด้วยตัวเองได้”
โอวหยางโม่ไม่ยินยอมที่จะเชื่อเลยด้วยซ้ำ ในใจได้ตัดสินใจแล้วว่าหลังจากที่มู่ซย่ารู้ว่าเขาต้องทำให้นักเรียนสามคนสอบเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยอังกฤษให้ได้ ถึงตั้งใจพูดแบบนี้ออกมา
“มู่ซย่า เธอมันช่าง…”
ผู้อำนวยการพานทนฟังต่อไปไม่ไหว จึงตะโกนใส่อย่างแรง “โอวหยางโม่! พอได้แล้ว! รปภ! เอาเขาลงไปสงบสติอารมณ์!”
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนวิ่งขึ้นมาอย่างรวดเร็ว คนหนึ่งเอาทางซ้ายและอีกคนเอาทางขวา แล้วลากโอวหยางโม่ที่บ้าคลั่งลงจากเวที
พวกนักเรียนอ้าปากค้าง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ประธานวายร้ายจะแต่งงานกับฉันให้ได้!
ทำไมอ่านไม่ได้อีกแล้วเหรียญก็ปรับขึ้นเรื่อยๆ ยังไม่อยากจะให้อ่านอีกโอ้ย...
ปลดล็อคๆๆๆๆๆ...
ปลดล็อคให้อ่านหน่อยคะ...
I'm dying to read it....
ทำไมเรื่องอื่นปลดล็อคได้ทำไมเรื่องนี้ทำไม่ได้โอ้ย...
อ่านไม่ได้ต้องทำยังไงทำไมเป็นแบบนี้อีกแล้ว...
There's always a problem when adding coins. I have to wait for something or other before I can read it....
Can't read anymore. I've added coins but still can't read....
ปลดล็อคไม่ได้อีกแล้ว...
เติมเหรียญก็เติมแต่เสือกอ่านไม่ได้ แล้วมึงจะล็อคทำไมห่าอะไรกูเสียตังนะนิ....