ปริศนารักนัดบอด(จบ) นิยาย บท 8

“ทำไมถึงไม่ขับรถล่ะ?” ไป๋ชิงถามอย่างเย็นชา “หยุนชีชีไม่ได้รอคุณอยู่หรอกเหรอ?”

เดิมทีโม่เซียวต้องการให้เธอมานั่งที่ด้านหน้า

แต่เมื่อเธอพูดแบบนี้ โม่เซียวก็สตาร์ทรถทันที

ระหว่างทางกลับ พวกเขาทั้งสองคนไม่พูดกันเลยสักคำ

บรรยากาศตึงเครียดอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

และโม่เซียวรู้สึกว่า ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของไป๋ชิง

ถ้าหากว่าเธอหมือนแต่ก่อน พวกเขาก็คงจะไม่ทะเลาะกัน

ระหว่างทาง โทรศัพท์มือถือของโม่เซียวก็ดังขึ้นอีก

ยังคงเป็นหยุนชีชีที่โทรมา

“คุณพูดว่าอะไรนะ ผมจะไปเดี๋ยวนี้!” จู่ๆโม่เซียวก็หยุดรถแล้วพูดกับไป๋ชิงว่า “ลงรถ เดี๋ยวผมจะให้จ้าวเถิงมารับคุณกลับไป”

ไป๋ชิงไม่ขยับเขยื้อน

“ลงรถ” โม่เซียวพูดอย่างเย็นชา

“ตอนนี้ห้าทุ่มครึ่ง คุณจะทิ้งผู้หญิงคนหนึ่งไว้ที่ข้างถนนเหรอ?” ไป๋ชิงเจ็บปวดใจมากมายนัก

“จ้าวเถิงจะถึงในห้านาที” โม่เซียวกล่าวอย่างเย็นชา

ในใจไป๋ชิงเจ็บปวดขึ้นในทันใด สีหน้าก็ซีดเผือดไปหมดแล้ว

เธอกัดริมฝีปากแล้วลงจากรถ

“ห้านาทีจ้าวเถิงก็จะมาถึง คุณรออยู่ที่นี่อย่างเชื่องๆ” โม่เซียวกำชับ

ไป๋ชิงก้มศีรษะไม่พูดอะไร

มาจนถึงวันนี้ เธอไม่อยากจะพูดอะไรอีกแล้ว

แม้ว่าเขาจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอเลยสักนิด

แต่ด้วยเรื่องความปลอดภัยเขาก็ควรจะเข้าใจว่าการทิ้งผู้หญิงคนหนึ่งไว้บนท้องถนนนั้นอันตรายขนาดไหน

แต่ว่าเขากลับทิ้งเธอไว้แบบนี้

โม่เซียวเหลือบมองเธอทีหนึ่ง ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ท่าทางที่เธอก้มศีรษะทำให้เขารู้สึกเป็นทุกข์นิดหน่อย

แต่ว่าโทรศัพท์กลับดังขึ้นอีกครั้ง

หยุนชีชีต้องการเขา

เขาขับรถออกไปโดยไม่ไตร่ตรองอะไรอีก

น้ำตาของไป๋ชิงไหลรินลงมา

หยดลงสู่พื้นดิน

ห้านาทีต่อมา

จ้าวเถิงมารับไป๋ชิง

ทว่าไม่มีใครอยู่บนถนนเลยสักคน

คุณนายโม่ล่ะ? !

จ้าวเถิงมีหมายเลขโทรศัพท์ของไป๋ชิง เขาจึงกดโทรหา

แต่โทรศัพท์มือถือของไป๋ชิงกลับไม่สามารถเชื่อมต่อได้

จ้าวเถิงรู้สึกไม่ดีขึ้นมากะทันหัน เขาโทรหาโม่เซียว

“รับเธอไปแล้วเหรอ?” โม่เซียวพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ “ส่งเธอกลับบ้านอย่างปลอดภัยด้วย หากว่าเธอหิว ให้...”

“ท่านประธานครับ คุณนายโม่ไม่อยู่แล้วครับ” จ้าวเถิงเสียงสั่นเครือ

“ไม่อยู่แล้ว?” โม่เซียวขมวดคิ้ว

"ใช่ครับ" จ้าวเถิงรู้สึกตื่นตระหนก "ไม่มีใครอยู่ที่ถนน ผมโทรหาเธอ แต่โทรศัพท์ไม่สามารถเชื่อมต่อได้"

“ส่งคนไปตามหาหลายๆคนหน่อย” โม่เซียวพูดเสียงเข้ม “ต้องหาให้เจอ!”

ถ้าหากว่าไป๋ชิงเกิดเรื่อง เขาควรจะทำอย่างไร? !

“ครับ” จ้าวเถิงวางสาย แล้วเรียกคนอีกหลายคนมาช่วยตามหา

พวกเขาได้ตามหาตัวเธอทุกที่ภายในรัศมีสิบกิโลเมตร แต่กลับไร้วี่แวว

จ้าวเถิงตรวจสอบกล้องวงจรปิดอยู่ครู่หนึ่ง

ไม่ตรวจสอบก็คงไม่รู้ พอตรวจแล้วก็ต้องตกใจ

ไป๋ชิงไปเจอเข้ากับคนเลวจริงๆ

ชายขี้เมาคนหนึ่งดึงเธอเข้าไปใกล้ๆตรอกเล็กๆที่หนึ่ง

จ้าวเถิงโทรหาโม่เซียวด้วยใบหน้าซีดเผือด

โม่เซียวตกใจ “ฉันจะไปเดี๋ยวนี้!”

พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นจะจากไป

หยุนชีชีคว้าชายเสื้อของเขาเอาไว้ “โม่เซียว เป็นอะไรเหรอคะ?”

“เกิดเรื่องกับไป๋ชิง” โม่เซียวสงบนิ่ง

“เกิดเรื่อง?” หยุนชีชีเม้มริมฝีปาก “เป็นเพราะเธอไม่ต้องการหย่า ก็เลยจงใจสร้างเรื่องหรือเปล่าคะ?”

“ไม่ใช่หรอก” โม่เซียวรู้สึกมั่นใจเป็นอย่างมาก

ไป๋ชิงไร้เดียงสามาก เธอคิดวิธีแบบนี้ไม่ออกหรอก