รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 10

ทันใดนั้นห้องนั่งเล่นก็เงียบสงบจนได้ยินเสียงหัวใจเต้น

ฉินอันอันกลับไปที่ห้องแล้วปิดประตูดังปัง

‘ปัง’!

ดูเหมือนทั้งคฤหาสน์จะสะเทือน

กล้าทุบประตูบ้านของฟู่ซื่อถิง ผู้หญิงคนนี้ไม่กลัวตายเลยจริง ๆ

ทุกคนแอบมองสีหน้าของฟู่ซื่อถิง และเห็นว่าเขาดูสงบและไม่โกรธ

แต่ถ้าใครส่งเสียงดังเกินหกสิบเดซิเบลต่อหน้าเขา เขาจะต้องขมวดคิ้วแน่นอน

เสียงของฉินอันอันกระแทกประตูเมื่อครู่นี้น่าจะดังอย่างน้อยเก้าสิบเดซิเบล ทำไมเขาถึงไม่โกรธกัน?

ที่สำคัญกว่านั้น ขวดไวน์ที่ฉินอันอันเพิ่งทุบไปมีมูลค่าเกือบสองล้าน และพวกเขายังไม่ได้ดื่มมันเลย

เธอทุบมัน...แบบไม่กระพริบตาเลย

“เอ่อ... ฉันได้ยินมาว่าพ่อของคุณฉินเสียชีวิตเมื่อวันก่อน ดูจากการที่วันนี้เธอสวมชุดสีดำล้วน เธอคงเพิ่งกลับมาจากไปร่วมงานศพของพ่อเธอ!”

มีคนกล้าพูดทำลายความเงียบนี้

ผู้หญิงในชุดสีขาวคือถังเฉียน ผู้จัดการอาวุโสฝ่ายประชาสัมพันธ์ของเอสทีกรุ๊ป

วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ และเพื่อเฉลิมฉลองการฟื้นขึ้นมาของฟู่ซื่อถิง เธอจึงเชิญเพื่อน ๆ ของฟู่ซื่อถิงมาดื่มที่บ้านของฟู่ซื่อถิง

การต่อสู้กับฉินอันอันเมื่อครู่นี้ทำให้เธอเสียหน้าเป็นอย่างมาก

สีหน้าฟู่ซื่อถิงดูสงบเรียบเฉย แต่ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอ อาจจะเปลี่ยนไปเมื่อไหร่ก็ได้

ถังเฉียนกลับมาหาเขาและขอโทษอย่างระมัดระวัง "ซื่อถิงขอโทษนะ ฉันไม่รู้ว่าพ่อของฉินอันอันเสียชีวิตแล้ว"

ฟู่ซื่อถิงบดก้นบุหรี่ในที่เขี่ยบุหรี่ เขาหยิบแก้วไวน์ทรงสูงด้วยนิ้วเรียวยาว และดื่มไวน์ทั้งหมดภายในอึกเดียว เมื่อวางแก้วลงกับโต๊ะ เสียงทุ้มต่ำเซ็กซี่ของเขาก็ดังขึ้น "สุขสันต์วันเกิด"

ถังเฉียนหูร้อนผ่าว "ขอบคุณนะคะ"

“นอกจากนี้ ฉินอันอันไม่ใช่คนที่เธอจะไปแตะต้องได้” ฟู่ซื่อถิงจัดปกเสื้อของเขาด้วยนิ้วเรียว ในน้ำเสียงของเขาแฝงคำเตือนด้วยว่า "แม้ว่าเธอจะเป็นสุนัขของตระกูลฟู่ แต่มีแค่ฉันเท่านั้นที่รังแกเธอได้”

ถังเฉียนรู้สึกตกใจ "แต่คุณจะหย่ากับเธอในไม่ช้านี้ ถึงตอนนั้นเธอยังเทียบกับสุนัขของคุณไม่ได้ด้วยซ้ำ!"

ทันใดนั้นสายตาของฟู่ซื่อถิงก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา "แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่ฉันไม่ต้องการ แต่ฉันก็จะไม่ยอมให้เธอหรือคนอื่นไปเหยียบย่ำเหมือนกัน"

ในเวลานี้ป้าจางเข้ามาหยิบเศษขวดไวน์และพรมที่เปื้อนออกไป

แก้วไวน์ของฟู่ซื่อถิงถูกรินให้จนเต็ม

“ซื่อถิงอย่าโกรธเลย ถังเฉียนไม่ได้ตั้งใจ เธอไม่ไปหาเรื่องกับฉินอันอันจริง ๆ หรอก” คนที่นั่งตรงข้ามฟู่ซื่อถิงเห็นว่าบรรยากาศดูท่าจะไม่ดี เลยพยายามคลี่คลายสถานการณ์ในตอนนี้

"ใช่แล้ว! ถังเฉียนทำไมเธอไม่ลงโทษตัวเองสักสามแก้วล่ะ? แม้ว่าเธอจะเป็นเจ้าของวันเกิด แต่เมื่อกี้เธอเองทำเกินไปแล้วเหมือนกัน!"

ถังเฉียนหยิบแก้วไวน์ขึ้นมา เพื่อที่จะลงโทษตัวเองด้วยการดื่มสามแก้ว

ฟู่ซื่อถิงเหลือบมองบอดี้การ์ดที่อยู่ข้าง ๆ เขา

บอดี้การ์ดเข้ามาช่วยประคองเขาลุกขึ้นทันที

“พวกนายดื่มกันไปเถอะ!” หลังจากที่พูดแล้ว ฟู่ซื่อถิงก็กลับไปที่ห้องของเขา

ถังเฉียนมองแผ่นหลังที่ตั้งตรงเด็ดขาดของเขาตอนที่ออกไป ดื่มไวน์สามแก้วที่ด้วยน้ำตาคลอเบ้า แล้วสวมรองเท้าส้นสูงเดินจากไป

“ให้ตายเถอะ! ตัวเอกทั้งสองหายไปแล้ว ยังอยากดื่มต่อไหม?”

"ดื่มสิ! ให้ถังเฉียนรู้ว่าไม่มีทางที่จะดีกว่า ไม่งั้นเธอก็จะแค่คิดว่าเธอจะได้กลายเป็นคุณนายฟู่!"

“สิ่งที่เกิดขึ้นคืนนี้คงไม่ทำให้เธอยอมแพ้หรอก! อย่างไรก็ตาม ซื่อถิงวางแผนที่จะหย่ากับฉินอันอันอยู่แล้ว”

“พูดถึงฉินอันอัน เธอหน้าตาดีจริง ๆ แต่เธอมีอารมณ์ร้ายขนาดนี้ ซื่อถิงทนไหวได้ยังไง?”

…

ในห้องรับรองแขก

ฉินอันอันนั่งกอดเข่า น้ำตาไหลออกมาอย่างเงียบ ๆ

อดทนกลั้นน้ำตามาสามวันแล้ว และในตอนนี้กลับร้องไห้ออกมา

คำขอโทษของพ่อ ก่อนที่เขาจะเสียชีวิตดังก้องในใจอยู่ตลอดเวลา

ความเกลียดชังของฉันมีต่อเขาในช่วงชีวิตที่ผ่านมา กลายเป็นความอ่อนแอที่ไม่อาจทนรับได้

เธอร้องไห้และหลับไปทั้งน้ำตา

เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อตื่นขึ้นมา ตาทั้งบวมและปวดไปหมด

หลังจากอาบน้ำสวมชุดนอนสะอาดสะอ้านแล้ว เธอก็ออกมาจากห้องไป