รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 105

ถังเฉียน “!!!”

เธอปรับจิตใจให้ยอมรับมาได้ตลอดช่วงเช้า ไม่ให้ตัวเองต้องเดือดดาลเพราะเรื่องของฉินอันอันตอนที่พบกับฟู่ซื่อถิง แต่ตอนนี้กำแพงในจิตใจของเธอพังทลายลงแล้ว!

เธออดกลั้นต่อความเจ็บปวด แล้วลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องจัดเลี้ยงไป

ห่างไปไม่ไกล ถังเฉียวเซินมองดูน้องสาวตัวเองถูกฟู่ซื่อถิงปฏิเสธอีกครั้งแล้วยังเป็นที่บ้านของตัวเอง

หากบอกว่าไม่เจ็บปวดใจ คงจะเป็นการโกหก

และถ้าบอกว่าไม่อาย ก็คงโกหกเช่นกัน

ช่วงเวลาสิบปีแห่งความเยาว์วัยของถังเฉียนที่ต้องเสียไปกับฟู่ซื่อถิงและความทุกข์ทรมานที่เธอได้รับ ถังเฉียวเซินต้องการให้เขาชดใช้ทุกอย่างในคืนนี้!

หลังมื้อกลางวัน ฟู่ซื่อถิงไปที่ห้องพัก

เขาคิดไม่ถึงเลยว่าฉินอันอันจะยังมาไม่ถึงจริง ๆ

‘เธอบอกว่าอยู่กับถังเฉียวเซินแล้วสบายใจไม่ใช่เหรอ?’

‘เธอโกหกเหรอ?’

หลังจากมาถึงห้องพัก เขาก็ไม่ได้เอนตัวลงนอนพักเลย

เขาไม่ได้ง่วงมากนัก ที่มาห้องพักเพียงแค่เพราะไม่อยากเข้าสังคม

เขาส่งข้อความถึงบอดี้การ์ด : ฉินอันอันมาถึงเมื่อไหร่บอกฉันด้วย

ส่งข้อความเสร็จ เขาก็วางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะ เขาหยิบหนังสือจากชั้นหนังสือข้าง ๆ

ประมาณสี่โมงเย็น มีเสียงพูดคุยกันดังลอดมาจากนอกประตู

“เธอรู้จักฉินอันอันหรือเปล่า?”

“รู้จักสิ เธอคือผู้หญิงที่นายน้อยเฉียวเซินชอบไงล่ะ!”

“ถูกต้อง ฉันเพิ่งได้ยินนายน้อยบอกให้ฉันไปเตรียมของใช้ประจำวันที่จำเป็นของผู้หญิงไปไว้ที่ห้องของเขา ฉันเดาว่าคืนนี้ฉินอันอันจะพักค้างคืนที่นี่”

“เวลาตามจีบผู้หญิง คุณชายของเราไม่เคยล้มเหลว! เธอรู้หรือเปล่าว่าเพราะอะไรเขาถึงทำสำเร็จทุกครั้ง?”

“เพราะอะไรล่ะ?”

“นายน้อยของพวกเรามีวิธีการทำให้ผู้หญิงเชื่อฟัง! วิธีการที่ว่าก็คือ…”

ทันใดนั้นเสียงด้านนอกประตูก็เบาลง

จากนั้นเสียงฝีเท้าค่อย ๆ หายไป

ฟู่ซื่อถิงขมวดคิ้ว ก้าวเท้ายาว ๆ เดินไปที่ประตู

เวลานี้เอง เสียงโทรศัพท์ได้ดังขึ้น

ฟู่ซื่อถิงหันกลับมารับสาย

“เจ้านายครับ ฉินอันอันมาถึงแล้ว ถังเฉียวเซินมารับเธอด้วยตัวเองที่ประตู ตอนนี้ถังเฉียวเซินพาเธอเดินไปทางทิศใต้แล้วครับ” บอดี้การ์ดพูด

“ตามเธอไป!”

“เจ้านายครับ ทางทิศใต้มีบอดี้การ์ดของตระกูลถังเฝ้าอยู่ คนนอกไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไป ผมสอบถามดูแล้วทางทิศใต้คือที่อยู่ของพ่อถังเฉียวเซินครับ”

ฟู่ซื่อถิงวางสาย

เขาเปิดรายชื่อผู้ติดต่อ หาเบอร์ของฉินอันอันแล้วกดโทรออก

......

“อันอัน พ่อของผมชอบความเงียบ ถ้าเขาได้ยินเสียงอย่างพวกเสียงโทรศัพท์ เขาจะปวดหัว…” ถังเฉียวเซินพูดกับฉินอันอัน

ฉินอันอันพูดขึ้นทันที “ถ้าอย่างนั้นฉันจะปิดเสียงให้ค่ะ”

“ไม่ต้องหรอกครับ ตอนนี้โทรศัพท์ของคุณน่าจะไม่มีสัญญาณแล้ว สัญญาณถูกบล็อกตรงส่วนที่เขาพักอาศัยน่ะครับ”

ฉินอันอัน “ อาการป่วยของพ่อคุณรุนแรงขนาดนี้เลยเหรอคะ?”

ถังเฉียวเซินพยักหน้า “พบหมอหลายคนแล้วก็ไม่มีประโยชน์ สุดท้ายมีเพียงแค่ให้เขาได้อยู่ในสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบจริง ๆ เขาถึงรู้สึกดีขึ้น”

ฉินอันอัน “ในเมื่อเขาชอบความสงบแล้วทำไมถึงยังจัดงานเลี้ยงวันเกิดล่ะค่ะ?”

ถังเฉียวเซินพูดด้วยรอยยิ้ม “ไม่ใช่ว่าเขาชอบความสงบครับ เป็นเพราะว่าอาการป่วย ก่อนหน้าที่เขาจะป่วย เขาชอบความครึกครื้นมีชีวิตชีวา”

ฉินอันอันพยักหน้า แสดงท่าทางเข้าใจ

“ทำไมพ่อของคุณถึงอยากพบฉันคนเดียวล่ะคะ? ฉันรู้สึกกังวลนิดหน่อย” ฉินอันอันพูดอย่างไม่สบายใจ

ถังเฉียวเซิน “คุณไม่ต้องกังวลนะ เขาแค่อยากคุยกับคุณแบบเป็นกันเองเท่านั้น”

……

งานเลี้ยงช่วงค่ำ

ถังเฉียวเซินและฉินอันอันยังไม่ออกมา

ฟู่ซื่อถิงโทรหาฉินอันอันหลายครั้งก็ไม่มีการตอบกลับเลย

เขาจึงโทรหาถังเฉียวเซินแทน แต่ก็ไม่มีการตอบกลับเช่นเดียวกัน

เขาเดินออกมาจากห้องจัดเลี้ยง ก้าวเท้ายาว ๆ ไปยังทางทิศใต้ของวิลล่าด้วยความรู้สึกราวกับถูกมีดกรีดหัวใจ