รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 113

โจวจื่ออี้ “ครับ”

หลังจากนั้นไม่นาน กาแฟหนึ่งแก้วก็ถูกนำมาให้ฟู่ซื่อถิง

โจวจื่ออี้ออกมาจากออฟฟิศและบังเอิญเจอถังเฉียนพอดี

ถังเฉียนไม่ได้แต่งหน้า ใบหน้าของเธอจึงดูซีดเซียวเป็นพิเศษ

โจวจื่ออี้เดินไปหาเธอ และลังเลที่จะพูด แต่สุดท้ายเขาก็ไม่พูดออกมา

ถังเฉียนเดินเข้าไปในสำนักงานและปิดประตู

“ซื่อถิง ฉันขอโทษ” เธอเดินเข้าไปหาเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “ทุกอย่างเป็นแผนการของพี่ชายฉัน เขารู้ว่าขาของคุณไม่ดี เขาจึงจงใจหลอกให้คุณขึ้นไปบนภูเขา ภูเขาลูกนั้นสูงชันมาก ปกติเราไม่เคยปีนขึ้นไปบนภูเขาลูกนั้น เขาต้องการจะฆ่าคุณ”

ฟู่ซื่อถิงมองไปที่ใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอและเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “ฉันรู้แล้ว”

“ฉันขอโทษ เขาคงไม่ได้มาขอโทษคุณ เขาหนีไปต่างประเทศแล้ว” ถังเฉียนพูดด้วยน้ำเสียงสะอื้น “ซื่อถิง ได้โปรดปล่อยตระกูลถังไปเถอะ พ่อของฉันอายุมากแล้ว ฉันกลัวว่าเขาจะทนต่อความเปลี่ยนแปลงของตระกูลเราไม่ไหว ถ้าจะลงโทษก็ลงโทษฉันเลย ฉันยอม”

ฟู่ซื่อถิงมองเธออย่างเงียบ ๆ

ราวกับว่าเขาเพิ่งเห็นใบหน้าของเธอชัด ๆ เป็นครั้งแรก

เมื่อก่อนเธอแต่งหน้าสวยสดและแสดงตัวต่อหน้าเขาในสภาพที่ดีที่สุดเสมอ

“ถังเฉียน ฉันยังเห็นแก่มิตรภาพของเธอตลอดหลายปีที่ผ่านมา” น้ำเสียงของเขานิ่งมาก ไม่มีอารมณ์ใด ๆ “ออกไปจากที่นี่และอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก ถ้าเธอทำได้ ฉันจะปล่อยตระกูลถังไป”

หลังจากที่เขาพูดจบ ถังเฉียนน้ำตาไหลพราก

‘มันจบแล้ว!’

‘เธอกับเขาจบสิ้นแล้ว!’

เธอหายใจเข้าลึก ๆ และพยายามกลั้นน้ำตาไว้ แต่น้ำตาก็ยังไหลออกมาไม่หยุด

เธอมองจ้องเขาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหันหลังกลับและวิ่งออกไป

หลังจากที่ถังเฉียนออกจากเอสทีกรุ๊ป เซิ่งเป่ยก็เคาะประตูสำนักงานของฟู่ซื่อถิง

เขารู้ดีว่าฟู่ซื่อถิงไม่อยากได้ยินอะไรที่เกี่ยวกับถังเฉียนแน่นอน ดังนั้นเขาจึงไม่พูดถึง

“ซื่อถิง อีกสัปดาห์ก็จะถึงวันเกิดนายแล้ว ถ้านายไม่อยากจัดงานปาร์ตี้ที่โรงแรม ก็จัดปาร์ตี้เล็ก ๆ ที่บ้านสิ!” เซิ่งเป่ยแนะนำ