รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 120

มีเสียงดังสนั่น!

หลังจากนั้นก็มีเสียงยางรถยนต์เสียดสีกับพื้นดังกึกก้อง!

รู้สึกราวกับเสียงนั้นจะทำให้แก้วหูจะระเบิด!

ฉินอันอันกอดฟู่ซื่อถิงที่อยู่บนรถเข็นแน่น

ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยน้ำตา

ร่างกายของเธอสั่นอย่างรุนแรง

รถเก๋งสีดำยางแตกหักเลี้ยวผ่านไปชนเข้ากับร้านสายไหมฝั่งตรงข้าม!

ฟู่ซื่อถิงจับร่างของเธอด้วยมือทั้งสองข้างพลางมองรถคันสีดำข้าง ๆ ด้วยหางตาเย็นชา

มีคนอยากฆ่าเขา

แต่ไม่สำเร็จ

ครั้งที่สองมีเสียงปืนดังขึ้น!

คราวนี้กระสุนโดนเบาะคนขับรถสีดำ!

เสียงกรีดร้องดังไปทั่ว ผู้คนต่างกระจัดกระจายกันจ้าละหวั่น

อุณหภูมิร่างกายของฉินอันอันเริ่มเย็นลง

ฟู่ซือถิงจับหน้าเธอไว้ในมือพลางมองใบหน้าเล็ก ๆ ที่หวาดกลัวแล้วพูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง “ไม่ต้องกลัว ไม่เป็นไรแล้ว”

หน้าอกของเธอขยับขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเธอสั่นคลอนแต่เธอมองหน้าเขาตลอดเวลา “ฟู่ซื่อถิง… ฟู่ซื่อถิง...”

เธอมีเรื่องจะพูดมากมาย แต่เมื่อเธอเอ่ยปาก เธอกลับได้แต่พึมพำชื่อของเขา

“ฉินอันอัน ผมไม่เป็นอะไร” เขาจับมือเธอมาแตะแก้มของตัวเอง “ยังอุ่นอยู่ใช่ไหมล่ะ?”

เธอพยักหน้า น้ำตาไหลช้า ๆ “ฉันกลัวมาก...กลัวว่าคุณจะตาย...”

“ผมดวงแข็งนะ! ถ้าผมไม่อยากตาย ก็ไม่มีใครเอาชีวิตผมไปได้” เขาจับมือเธอไว้แน่นระหว่างคุยกับเธอ “ไปกินหม้อไฟกันเถอะ”

ฉินอันอันจับที่จับของรถเข็นแล้วรีบเข็นเขาออกไป

พวกเขาเจอร้านหม้อไฟแห่งหนึ่ง หลังจากนั่งไม่นาน เซิ่งเป่ยและคนอื่น ๆ ก็รีบวิ่งมาหา

“ซื่อถิง นายเป็นยังไงบ้าง?” เซิ่งเป่ยนั่งลงข้าง ๆ ฟู่ซื่อถิง “ตอนที่ฉันได้ยินเสียงปืน ฉันรู้แล้วว่าต้องมีคนพยายามฆ่านายแน่ ๆ!”

ฟู่ซือถิง “ฉันไม่เป็นไร เรากินกันก่อนเถอะ”