รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 132

ฉินอันอันไม่ได้เถียง

ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับฟู่ซื่อถิงมันน่าเบื่อจริง ๆ

อย่างเช่นอาทิตย์ก่อน พวกเขาสองคนก็อยู่แต่บ้านไม่ได้ออกไปไหนเลย

เขานั้นไม่ทำงานอยู่ในห้อง ก็อ่านหนังสือในห้องนั่งเล่น

เธอเองก็เขียนวิทยานิพนธ์ ไม่ก็อ่านหนังสือไปกับเขาในห้องนั่งเล่น

เขาอ่านหนังสือภาษาอื่นที่เธอไม่แม้แต่จะเข้าใจชื่อหนังสือ

แต่เธอเชื่อว่าเขาเองก็คงไม่ได้เข้าใจหนังสือประสาทวิทยาที่เป็นภาษาอังกฤษซึ่งเขียนโดยศาสตราจารย์หูชิงหรอก

ดังนั้นเธอก็เลยไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองด้อยกว่า

“อันอัน เธอว่าสร้อยคอฉันเป็นยังไง?” จู่ ๆ หลีเสี่ยวเถียนก็ถอดจี้สร้อยคอที่ใส่ไว้ออกมาอวดฉินอันอัน

“สวยมากเลย แฟนเธอให้เป็นของขวัญมาเหรอ?”

“ใช่แล้ว เขาให้ของขวัญปีใหม่กับฉัน บนนี้มีชื่อฉันสลักไว้ด้วย”

“เสี่ยวเถียน เธอก็เข้าแอพพลิเคชั่นซื้อของออนไลน์แล้วซื้อมาสักสิบกว่าอันเป็นยังไง แถมเขาก็แกะสลักให้ฟรีด้วย” ฉินอันอันพูดตรง ๆ “เวลามีความรักเธอต้องตั้งสติไว้หน่อยนะ”

เสี่ยวเถียนไม่สนใจ “ประเด็นไม่ได้อยู่ที่มันแกะสลัก แต่ว่ามันเป็นของขวัญที่เขาให้ฉัน ฉันมีความสุขมาก หากสักวันเขาไม่ทำให้ฉันรู้สึกแบบนี้อีกแล้ว เราก็คงต้องใกล้จะเลิกกันแล้วล่ะ”

ฉินอันอันไม่ได้พูดอะไร

“เธอทำท่าทางเย็นชาเกินไปแล้ว หรือว่าฟู่ซื่อถิงไม่ได้ให้ของขวัญเธอเลย?” เสี่ยวเถียนเดา

“ไม่น่าจะใช่นะ เขารวยมากขนาดนั้น เขาคงไม่ขี้เหนียวหรอกใช่ไหม?”

ฉินอันอัน “ฉันเองก็ไม่ได้เตรียมของขวัญให้เขาเหมือนกัน”

“พวกเธอสองคนยังแต่งงานกันมาไม่นานเลยนะ เริ่มจะทำตัวเหมือนพวกคู่แต่งงานรักจืดจางไปแล้วเหรอ?”

หลีเสี่ยวเถียนถอนใจ “อันอัน เขาน่ะอายุมากแล้วและไม่เข้าใจเรื่องความโรแมนติก แต่เธอยังสาวอยู่นะ เลิกทำตัวไร้ชีวิตชีวาสักทีได้ไหม? หากว่าเขาไม่เริ่มก่อน เธอก็เริ่มสิ”

ฉินอันอันเมินและเอาของสดจุ่มลงหม้อ

……

ทุ่มตรงวันนั้น งานปาร์ตี้ปีใหม่ก็เริ่มขึ้น

ฉินอันอันและหลีเสี่ยวเถียนต่างก็อยู่ในห้องแต่งตัวหลังเวที

“อันอัน สามีของเธอ…”

“นี่เธอสนใจเรื่องตรงหน้าหน่อยได้ไหม?” ฉินอันอันกวาดตามองไปรอบ ๆ และเตือนเพื่อน