รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 131

ขาของเขาหายดีขึ้นมาและเขาก็สามารถเดินได้มากขึ้นโดยไม่ต้องอาศัยไม่ค้ำ

หลังลุกออกจากเตียง เขาก็ไปที่ห้องแต่งตัวและเลือกชุดที่เขาจะสวมวันนี้ออกมาจากตู้เสื้อผ้า

เสื้อผ้าเขาส่วนใหญ่เป็นสีเข้ม

เขานิ่วหน้าเล็กน้อย

เสื้อผ้าสีเข้ม ๆ พวกนี้มันดูหม่นหมองเกินไป

เขาเลือกเสื้อผ้าที่พอใจไม่ได้ ก็เลยเดินออกมาจากห้องแต่งตัวและโทรหาโจวจื่ออี้

“จื่ออี้ ฉันอยากได้เสื้อผ้าสีอ่อน ๆ”

โจวจื่ออี้ “ได้ครับคุณฟู่ คุณอยากได้เสื้อผ้าแบบสบาย ๆ หรือแบบเป็นทางการครับ”

“แบบสบาย ๆ”

“ได้ครับ ผมจะไปซื้อเดี๋ยวนี้” โจวจื่ออี้บอก “อีกอย่างนักออกแบบเครื่องประดับที่คุณบอกให้ผมติดต่อให้ ร่างแบบเสร็จแล้วนะครับ ผมส่งภาพไปให้คุณทางอีเมลแล้ว คุณตกลงเมื่อไหร่เราก็ลงมือทำได้ทันที”

ฟู่ซื่อถิง “ได้”

หลังจากวางสาย เขาก็ไปที่ห้องทำงานและเปิดคอมพิวเตอร์

ตรุษจีนปีนี้จะเป็นปีแรกของเขากับฉินอันอัน

เขาอยากจะให้ของขวัญเธอ

เขากดที่กล่องข้อความและกดดูที่อีเมลล่าสุด

ภาพร่างของแหวนเพชรก็ปรากฏขึ้นต่อหน้า

นักออกแบบได้ทำตามแบบที่เขาต้องการ

เขารู้สึกว่าฉินอันอันนั้นบริสุทธิ์และสะอาดเหมือนเกล็ดหิมะ ดังนั้นแหวนเพชรจึงออกแบบมาในรูปแบบของเกล็ดหิมะ

หิมะเกล็ดใหญ่

หลังจากซ้อมเสร็จในช่วงเช้า หลีเสี่ยวเถียนก็พาฉินอันอันไปกินหม้อไฟ

“อันอัน ทำไมเธอถึงยกเลิกการแสดงเต้นกลุ่มล่ะ?”

“ฉันเต้นจนเบื่อแล้ว ฉันแค่เล่นดนตรีและร้องเพลงก็พอแล้ว” ฉินอันอันมองมือถือและถาม “แฟนเธอจะมาดูการแสดงของเธอไหม?”

หลีเสี่ยวเถียน “เขาก็อยากมาแต่ว่ามาไม่ได้ เขาไม่ใช่นักศึกษาของมหาวิทยาลัยเรา ก็เลยไม่มีที่นั่งให้เขา”

ฉินอันอันพยักหน้า

“แล้วสามีเธอจะมาไหม? ฉันได้ยินมาว่าพวกเธอสองคนหลัง ๆ มานี่ใกล้ชิดหวานแหววกันมากนี่ จริงหรือเปล่า? เวลาฉันส่งข้อความไปถามเธอทีไร เธอก็ไม่เคยจะบอกอะไรเลย” หลีเสี่ยวเถียนบ่น

“เธอฟังมาจากแฟนเธอใช่ไหม? ทำไมเขาชอบยุ่งนัก? เธอควรจะต้องกดดันเขาให้มากหน่อย ให้เขาตั้งใจทำงานแล้วก็หาเงินมาก ๆ”

“แต่ตอนนี้ฉันแค่อยากจะมีรักหวานแหววนี่ แต่ว่านี่เธอบอกสามีเรื่องต้องไปเรียนต่อต่างประเทศหรือยัง? ฉันบอกเฮ่อจุนจือไปว่าไม่ให้พูดไร้สาระ เขาน่าจะไม่ได้บอกสามีเธอหรอก”

แววตาของฉินอันอันหม่นไปเล็กน้อย

“ทำไมเธอถึงไม่บอกเขาล่ะ? เธอกลัวว่าเขาจะไม่เห็นด้วยเหรอ?” หลีเสี่ยวเถียนมองสีหน้าเพื่อนและแค่มองก็เดาคำตอบได้

ฉินอันอันจิบน้ำและพูดเรียบ ๆ ว่า “รอให้ตรุษจีนผ่านไปก่อนเถอะ”

“นี่ เธอยังไม่ได้บอกเลยว่าคืนนี้เขาจะมาดูการแสดงของเธอหรือเปล่า หากว่าเขามาบอกเขาให้พาเฮ่อจุนจือของฉันมาด้วยสิ”

ฉินอันอัน “มาสิ”

หลีเสี่ยวเถียนถอนใจและบอกว่า “เธอแค่ไม่ยอมรับว่าพวกเธอสองคนเข้ากันได้ดี เขาไม่ไปงานเลี้ยงปีใหม่ของบริษัทแต่มาที่งานของเรา ซึ่งแสดงให้เห็นว่าในใจเขาเธอน่ะสำคัญยิ่งกว่าบริษัทเขาเสียอีก ยินดีด้วยนะพี่น้อง ฉันว่าฉันคงจะไปปาร์ตี้กับคนของฉันเอง เธอไม่ต้องให้สามีเธอพาฉันไปด้วยหรอกนะ”

ฉินอันอันขนลุกทั่วทั้งตัว “นี่เธอเลิกพูดว่า ‘สามีของเธอ’ แล้วก็ ‘เฮ่อจุนจือของฉัน’ สักทีได้ไหม… หลีเสี่ยวเถียน ทำไมเธอหน้าไม่อายขนาดนี้ ?”

“ฉันไม่ได้พูดผิดซะหน่อย ฟู่ซื่อถิงเป็นสามีของเธอ ถึงเฮ่อจุนจือจะยังไม่ใช่สามีของฉัน แต่ปกติพวกคู่รักก็เรียกกันว่าสามี ภรรยาไม่ใช่เหรอ?”

ฉินอันอันสั่งอาหารและส่งเมนูคืนให้พนักงาน

“อันอัน หลังจากการแสดงของเธอ เขาจะเอาดอกไม้มาให้เธอบนเวทีไหม?” จู่ ๆ หลีเสี่ยวเถียนก็ตั้งตารองานปาร์ตี้คืนนี้ขึ้นมา

“ขาของเขายังไม่หายดีเลย แล้วเขาจะขึ้นไปบนเวทีได้ยังไง? จะให้เขาขึ้นไปพร้อมไม้ค้ำเหรอ?”

หลีเสี่ยวเถียนถอนใจ “น่าเสียดาย ฉันอยากเห็นเธอสองคนเปิดเผยความสัมพันธ์ต่อหน้าทั้งอาจารย์แล้วก็นักศึกษาทั้งมหาวิทยาลัยไปเลย”

ฉินอันอันดีดน้ำเย็นใส่เพื่อน “เธอดูละครหลังข่าวมากไปแล้ว”

หลีเสี่ยวเถียนนิ่วหน้า “พวกเธอสองคนรักกันแบบไหนเนี่ย? นี่มันน่าเบื่อไป ไม่เห็นจะมีอะไรน่าสนใจ”