รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 136

ช่วงบ่ายพวกเขาก็กลับบ้านพักผ่อน

เพราะคืนนี้พวกเขาต้องอดนอนข้ามปี

หลังจากที่ฟู่ซื่อถิงหลับ ฉินอันอันก็ลืมตาขึ้นมา

เธอมองหน้าเขา แต่มองยังไงก็ยังไม่พอ

เสียดายที่เวลาหยุดอยู่แค่นี้ไม่ได้ ถ้าหยุดไว้ได้ก็คงจะดี!

ฟู่ซื่อถิงตื่นขึ้นสี่โมงเย็น แต่ไม่เจอฉินอันอัน

เขาลุกขึ้นและลงไปหาเธอที่ชั้นล่าง

“ตื่นแล้วเหรอคะ?!” ฉินอันอันกำลังเตรียมอาหารเย็น “เย็นนี้ฉันว่าจะทำอาหารยุโรป คุณว่าไงคะ?”

ฟู่ซื่อถิงเดินไปที่ประตูห้องครัวและเห็นว่าเธอกำลังยุ่ง จึงรู้สึกโล่งใจ

“งั้นผมทำให้” เขาพูด

“คุณทำเป็นเหรอ?” ฉินอันอันมองเขาด้วยสีหน้าประหลาดใจ “ถ้าคุณทำเป็น คุณก็ทำเลย! ฉันยังไม่เคยกินอาหารฝีมือคุณเลย!”

เธอถอดผ้ากันเปื้อนออก

“ถึงผมจะไม่เคยทำ แต่ผมก็ทำตามสูตรได้” เขาหยิบผ้ากันเปื้อนจากมือเธอ “คุณไปรอที่ห้องนั่งเล่นเถอะ”

“ฉันขอดูคุณทำได้ไหมคะ?” เธอพูดพลางยิ้ม

แน่นอนว่าเขาไม่ปฏิเสธ

เขาเดินไปเอาเก้าอี้ให้เธอนั่ง

เธอนั่งบนเก้าอี้และดูเขาทำอาหารเย็นอย่างเพลิดเพลิน

ไม่ว่าเขาจะทำอะไรก็มักจะดูเชี่ยวชาญในสายตาคนอื่นเสมอ

ตอนเย็นฉินอันนันกินสเต็กที่เขาทำและชมว่า “อร่อยกว่าร้านอาหารอีกค่ะ”

ฟู่ซื่อถิง “ร้านที่คุณไปอาจจะค่อนข้างธรรมดา”

ฉินอันอัน “คุณเต็มใจรับคำชมของฉันไม่ได้เหรอ?”

ฟู่ซื่อถิง “ได้ ผมเองก็คิดว่าทักษะการทำอาหารของผมค่อนข้างดีเหมือนกัน”

ฉินอันอัน “ฮ่าฮ่าฮ่า...ฉันให้บรอกโคลี ฉันไม่ชอบกินค่ะ”

ขณะที่พูด เธอก็ตักบรอกโคลีในจานให้เขา และตักมะเขือเทศในจานของเขาเข้าปากตัวเอง

“ฉินอันอัน คุณอย่าเลือกกินสิ” ฟู่ซื่อถิงพูดน้ำเสียงจริงจังขณะกินบรอกโคลีของเธอ

เธอปฏิเสธอย่างตรงไปตรงมาว่า “ฉันไม่ได้เลือกกินค่ะ ฉันแค่ไม่ชอบกินของต้ม”