รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 151

ฟู่สือถิง “ขอบคุณที่เป็นห่วงแต่ผมไม่ต้องการ”

ถังเชี่ยนรู้สึกผิดหวังและหันหลังจากไป

โทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้น ทำลายความเงียบในห้องลง

ฟู่สือถิงหยิบมือถือขึ้นมาและเห็นสายเรียกเข้าของฉินอันอัน ขมับเขากระตุกทันที

นี่ก็เกือบเที่ยงแล้ว

เมื่อคืนเขาและฉินอันอันนัดกันว่าจะมาเจอกันเช้านี้

ตอนที่เขาเตรียมตัวออกไปเมื่อเช้า เขาก็ได้รับสายจากถังเชี่ยนและลืมนัดนี้ไปเลย

เขารับโทรศัพท์ “ขอโทษที วันนี้ผมยุ่ง ไม่มีเวลาไปตามนัด ผมจะสั่งให้ทนายจัดการเรื่องการหย่าของเรา”

ฉินอันอันชะงักไปพักหนึ่งและตอบเสียงเรียบ ๆ ว่า “โอเคค่ะ นี่ก็วันหยุดสุดสัปดาห์แล้ว คงจะหย่าไม่ได้ ให้ทนายของคุณติดต่อฉันวันจันทร์ก็แล้วกัน”

เขาตอบ “ได้”

หลังจากจบธุระ ก็ดูแล้วว่าจะถึงเวลาวางสายแล้ว

“ตึกของฉินกรุ๊ป ผมขายให้คุณได้นะ” เขาไม่คิดจะแก้แค้นอะไรฉินอันอันอีกแล้ว

เขาเพียงหวังให้อาการป่วยของสืออิ๋นได้รับการรักษาเท่านั้น

สืออิ๋นคือน้องสาวของเขา

พวกเขาเป็นฝาแฝดกัน

แต่สืออิ๋นมีอาการบกพร่องทางสมอง

พ่อของพวกเขานั้นเป็นคนเข้มงวดต่อลูก ๆ มาก

พ่อไม่สามารถทนกับลูกที่ไม่แข็งแรงได้ และเขาก็ทนไม่ได้ที่จะโดนคนในตระกูลฟู่หัวเราะเยาะ

ดังนั้นการเกิดของสืออิ๋นจึงเป็นหายนะ

จึงไม่มีใครรู้ว่าตระกูลฟู่มีลูกสาวชื่อว่าฟู่สืออิ๋น

ในความทรงจำของฟู่สือถิงมีหลายครั้งที่พ่อเขาร้องคำรามขณะที่ทุบตีพวกเขาตอนเมา

สืออิ๋นนั้นโดนทารุณอย่างหนักหนาสาหัส…

มีครั้งหนึ่งที่เธอเกือบไม่รอด

ต่อมาแม่ของพวกเขาก็เอาสืออิ๋นไปซ่อนไว้ข้างนอก เพื่อที่เธอจะได้หลุดพ้นจากเงื้อมมือของปีศาจร้าย

ฟู่สือถิงสงสารน้องสาวมาตลอด เธอเป็นคนที่เขาเจ็บปวดและห่วงกังวลที่สุดในใจ

เขาทำได้ทุกอย่างหากจะช่วยให้น้องสาวแข็งแรงขึ้นมาได้

เขาหวังเป็นอย่างมากว่าสักวันน้องสาวจะสามารถเป็นเหมือนคนปกติและได้ใช้ชีวิตธรรมดาทั่วไป ด้วยความก้าวหน้าทางการรักษา เขาก็มองหาหมอดัง ๆ ทั่วโลกหวังว่าจะพบวิธีรักษาน้องสาว

คราวนี้การปรากฏตัวของเสิ่นอวี๋ก็นำความหวังมาให้เขา

……

ฉินอันอันผิดหวังมากจนอธิบายไม่ถูก

เป็นเวลานานกว่าสี่ปีแล้วที่ฟู่สือถิงไม่ยอมเซ็นหนังสือหย่าและมักจะขอพบเพื่อพูดคุยกันก่อนที่จะยอมหย่า

แต่ตอนนี้เธอกำลังนั่งรอเขา ขณะที่เขามอบหมายให้ทนายที่ไว้ใจได้มาจัดการ

เธออดคิดไม่ได้ว่านี่คือการเล่นงานของเขา

แต่เขาก็ยอมขายอาคารของฉินกรุ๊ปให้เธอโดยไม่ทำเรื่องให้ยากลำบากหรือว่าตั้งราคาที่สูงเกินจริง

ดังนั้นเขาก็ไม่ได้จะเล่นงานตอบโต้เธอ เขาแค่ไม่สนใจอีกแล้ว

เขาไม่สนใจอะไรเรื่องของเธอแล้ว

ฉินอันอันเดินออกมาจากร้านกาแฟที่เป็นร้านหนังสือ

แดดเจิดจ้าแทบจะทำให้ตาเธอบอด

เธอเข้าไปในรถ อากาศนอกรถนั้นสูงเกือบสี่สิบองศา

แต่ตอนนี้เธอไม่ได้รู้สึกถึงความร้อนเลย

เธอนั่งอึ้งและหัวสมองก็ว่างเปล่า

บางทีอาจจะกำลังลบความทรงจำเกี่ยวกับฟู่สือถิง

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น

เธอหลุดจากภวังค์

เธอสูดหายใจลึก ปรับอารมณ์และรับโทรศัพท์ “พี่เว่ยเจิน มีอะไรหรือเปล่าคะ?”

“อันอัน เธอจำเสิ่นอวี๋ได้ไหม?” เว่ยเจินพูดพร้อมรอยยิ้ม “ระหว่างเธอกับหล่อน ศาสตราจารย์หูชิงเลือกเธอเป็นศิษย์คนสนิท เพราะว่าเสิ่นอวี๋ด้อยกว่าเธอมาก”

แก้มของฉินอันอันร้อนผ่าว “ทำไมถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมาล่ะคะ? ฉันไม่ได้สนิทอะไรกับเธอสักหน่อย”

“ก็ฟู่สือถิงได้เจอเสิ่นอวี๋ เขาคิดว่าคนที่ศาสตราจารย์หูชิงพูดถึงคือเสิ่นอวี๋” เว่ยเจินหัวเราะอย่างประชดประชัน

“เสิ่นอวี๋ช่วยคนที่เขาอยากให้ช่วยไม่ได้หรอก”