รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 158

หลังจากฉินอันอันรับโทรศัพท์ เธอก็รีบกลับบ้าน

เธอนึกไม่ออกเลยว่าทำไมลูกชายของเธอถึงได้พาผู้หญิงกลับมาบ้าน

ปกติเสี่ยวหานไม่สนใจคนอื่นนอกจากคนในครอบครัว

และยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะพาคนกลับมาบ้าน

แล้วผู้หญิงที่เขาพากลับมาเป็นใครกัน?

เธอมีเวทมนต์อะไร? ถึงสามารถเปลี่ยนเสี่ยวหานได้

เมื่อฉินอันอันกลับถึงบ้าน เธอก็ได้เห็นผู้หญิงคนนั้น…

เธอรู้สึกว่าเรี่ยวแรงในตัวหายไปในพริบตา

“อันอัน ลูกมาแล้ว” จางหยุนเดินมาที่ประตูและเห็นสีหน้าของลูกสาวมืดครึ้มพร้อมหายใจหอบแรง เธอก็รีบพยุงลูกไว้ “เป็นอะไรไป? ลูกดูไม่ดีเลย…”

สายตาฉินอันอันจ้องฟู่สืออิ๋นเขม็ง เหมือนต้องการจะมองทะลุใบหน้านั้นไป

ผู้หญิงคนนี้ตัดผมทรงเจ้าหญิงและใส่ชุดแบบเจ้าหญิงสีชมพู มักจะโผล่มาในความคิดเธอเสมอ

เธอไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้จะได้เจอตัวจริงของผู้หญิงคนนี้

ที่คิดไม่ถึงก็คือลูกชายของเธอเป็นคนพามาเสียเอง

‘ทำไมถึงได้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้?’

‘เจตนาของหล่อนคืออะไร?’

‘ทำเพื่อฟู่สือถิงเหรอ?’

ฉินอันอันศีรษะหนักอึ้งขึ้นเรื่อย ๆ

เธอนั้นสับสนงุนงงเพราะว่าวันนี้เธอเพิ่งหย่ากับฟู่สือถิง

เธอและฟู่สือถิงไม่เกี่ยวข้องอะไรกันอีกต่อไปแล้ว

ไม่มีความจำเป็นใด ๆ ที่ผู้หญิงคนนี้จะมาที่นี่

“แม่คะ กลับห้องไปก่อนเถอะ หนูจะคุยกับเธอตามลำพัง” ฉินอันอันพูดกับแม่ด้วยสีหน้าเย็นชา

จางหยุนเข้าใจได้ว่าลูกสาวของเธอคงรู้จักผู้หญิงคนนี้

อีกอย่างความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนก็ดูเลวร้ายมาก

แต่ว่าจางหยุนไม่เข้าใจว่าลูกสาวของตนเป็นศัตรูกับผู้หญิงที่สติปัญญาไม่สมประกอบได้ยังไง?

นี่มันไม่ดูใจแคบเกินไปหน่อยเหรอ?

ก่อนที่จางหยุนจะเข้าห้องไป เธอชำเลืองมองลูกสาวและผู้หญิงคนนั้นด้วยสีหน้าซับซ้อน

เธอหวังว่าจะไม่มีความขัดแย้งอะไรระหว่างทั้งสองคนนั้น

ไม่อย่างนั้นเธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะช่วยใคร

เมื่อจางหยุนเข้าห้องไปแล้ว ฉินอันอันก็เดินเข้าไปหาฟู่สืออิ๋น

ตัวของเธอเกร็งเขม็ง และสีหน้าดูดุร้าย

“ทำไมเธอถึงได้อยากมาเข้าใกล้ลูกชายของฉัน? เธอต้องการอะไร? ฉันหย่ากับฟู่สือถิงแล้ว จากวันนี้ไปฉันไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเขาอีก เธอวางแผนจะเล่นงานลูกฉันเหรอ? หากว่าเธอกล้ามาแตะต้องลูกฉันล่ะก็ รับรองฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่”

หลังจากที่ฉินอันอันได้เตือนอีกฝ่ายเสียงเข้มไปแล้ว ความมีเหตุมีผลที่หายไปก่อนหน้านี้ก็ค่อย ๆ กลับมาทีละนิด

ผู้หญิงตรงหน้าดูมีสีหน้าตระหนกและหวาดกลัวมาก

อีกอย่างดวงตาของเธอก็มีน้ำตาเอ่อ อึดใจต่อมาเธอก็ได้ยินเสียงร้อง “แง” ดังขึ้น…

เสียงร้องไห้เหมือนเด็กดังก้องไปทั่วห้อง

ผู้ใหญ่และเด็กนั้นร้องไห้ต่างกัน

เสียงร้องไห้ของผู้ใหญ่นั้นจะมีความเก็บกลั้น ขณะที่เด็กนั้นจะร้องแบบปลดปล่อยทุกอย่างออกมาโดยไม่กลั่นกรอง

ผู้หญิงตรงหน้าของเธอนั้นร้องไห้หนักจนแทบไม่เหลือสภาพอันดี

ใบหน้างดงามเล็ก ๆ นั้นโศกเศร้า น่าสงสาร และดูไร้ทางต่อสู้

เธอร้องไห้และเดินไปทางห้องของจางหยุน

ฉินอันอันพูกไม่ออก “??”

นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

ผู้หญิงคนนี้ประหลาดมาก

ฉินอันอันรีบเดินไปหา

“ทำไมเธอถึงร้องไห้? บอกฉันมา ทำไมเธอถึงได้อยากเข้าหาลูกชายฉัน? ทำไมเธอถึงมาบ้านฉัน? บอกฉันมาซะดี ๆ” น้ำเสียงฉินอันอันสงบลงมาก และพยายามพูดด้วยเหตุผลกับหล่อน “เธอมาที่บ้านฉันทำไม? เธอมาเพื่อตามหาฉันเหรอ? ตอนนี้ฉันก็กลับมาแล้ว เธอมีอะไรจะบอกฉันล่ะ? บอกมาสิ”

มีเสียง ‘แอ๊ด’ ดังขึ้น และประตูห้องจางหยุนก็เปิดออก

“อันอัน ถ้าลูกพูดกับเธอแบบนั้น เธอไม่เข้าใจหรอกนะ” จางหยุนเดินออกมา และฟู่สืออิ๋นก็รีบไปหลบข้างหลังทันทีพร้อมมองมาที่ฉินอันอันอย่างขลาด ๆ

ฉินอันอันหัวสมองเต้นตุบ ๆ เธอพูดเสียงเรียบ “หนูพูดภาษาต่างดาวเหรอ? หรือว่าสมองเธอมีปัญหา?”

“ใช่ สมองเธอมีความผิดปกติบางอย่าง แม่คุยกับเธอก่อนหน้านี้แต่เธอไม่เข้าใจแล้วก็เอาแต่ส่ายหน้า” จางหยุนถอนใจ “เสี่ยวหานบอกว่ามีคนอยากจะทำร้ายเธอ เขาเลยพาเธอกลับมา เสี่ยวหานอยากจะให้ลูกช่วยรักษาเธอ”

ฉินอันอันพูดไม่ออก “...”