รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 161
รอยยิ้มกระจ่างปรากฏขึ้นบนใบหน้าเธอทันที
นี่เป็นสิ่งที่คนธรรมดาแสร้งทำไม่ได้
ผู้หญิงคนนี้มีระดับสติปัญญาต่ำกว่ารุ่ยลา
อคติและความเกลียดชังที่ฉินอันอันมีต่อเธอค่อย ๆ จางหายไปทีละนิด
แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นคนที่ฟู่สือถิงรัก ก็ไม่อาจจะเลี่ยงความจริงได้ว่าเธอเป็นคนที่น่าสงสาร
หลังมื้อเย็น
เสี่ยวหานฉวยโอกาสเดินเข้าไปหาฉินอันอัน
“แม่”
ฉินอันอันมองลูกชายและพูดนิ่ง ๆ “ลูกต้องการจะอธิบายให้แม่ฟังเหรอ?”
เสี่ยวหานพยักหน้า พร้อมแววตาสงสารที่หาได้ยาก “เธอน่าสงสารมาก”
น่าสงสาร
สองคำนี้ทำให้ฉินอันอันหวนคิดถึงคืนที่เธอและฟู่สือถิงเลิกกัน
เธอนั้นใจสลายจนเหมือนจะตายเพราะการมีอยู่ของผู้หญิงคนนี้ที่แทรกระหว่างเธอและฟู่สือถิง
แต่เธอบอกลูกชายเรื่องนี้ไม่ได้
“เธอก็น่าสงสารจริง ๆ” ฉินอันอันเห็นด้วย “แต่หากลูกอยากจะให้แม่ช่วยรักษาเธอ แม่ทำไม่ได้หรอก”
เสี่ยวหานเลิกคิ้ว “ทำไมล่ะ?”
“อาการของเธอต้องอาศัยการผ่าตัดซึ่งต้องมีการพักฟื้น ไม่ว่าจะเป็นการผ่าตัดแบบไหนก็มีความเสี่ยงถึงชีวิตทั้งนั้น หากไม่ได้รับคำยินยอมจากครอบครัว แม่ก็ไม่สามารถทำการผ่าตัดได้” ฉินอันอันอธิบายเหตุผลให้เขาฟัง
แม้ว่าเสี่ยวหานจะอยากช่วยฟู่สืออิ๋น แต่คำพูดของแม่ก็ดูมีเหตุผล
“เสี่ยวหาน ลูกรู้จักชื่อเธอไหม?” ฉินอันอันถามอย่างสงสัย
เสี่ยวหานส่ายหน้า จากนั้นก็เดินไปหาฟู่สืออิ๋นและถาม “คุณชื่ออะไร?”
ฟู่สืออิ๋นคิดอยู่นานก่อนที่จะพูดออกมาสองคำ “อิ๋นอิ๋น”
“อิ๋นอิ๋น คืนนี้คุณนอนกับหนูได้นะ” รุ่ยลาพูดอย่างกระตือรือร้นหลังจากได้รู้ชื่อของเธอ
ฟู่สืออิ๋นพยักหน้าอย่างแรงโดยไม่หยุดคิด
……
เวลาเดียวกันที่สถานีตำรวจ
ฟู่สือถิงไม่ได้กินน้ำสักหยดตั้งแต่บ่ายจนถึงค่ำนี้เพราะว่าน้องสาวของเขาหายไป
“คุณฟู่ ผมกลัวว่าคนที่คุณกำลังตามหาน่าจะโดนพาตัวไปแล้ว” ตำรวจคาดการณ์ “เราตรวจดูคลิปจากกล้องวงจรปิดใกล้โรงเรียนนานาชาติแองเจลาแล้วก็ไม่เห็นร่องรอยของเธอเลย หากว่าเธอเพียงแค่เดินหลงมา ก็ต้องเตร่อยู่ตามถนน…”
ดวงตาฟู่สือถิงแดงก่ำและสียงเขาก็แตกพร่า “ผมให้มีอะไรเกิดขึ้นกับเธอไม่ได้ ผมต้องหาเธอให้เจอ”
“คุณสามารถทำป้ายประกาศคนหายมอบรางวัลให้คนที่เจอทั่วเมืองได้ ตราบใดที่เงินรางวัลสูงมากพอ ก็จะหาตัวเธอเจอได้เร็ว”
ตอนนี้เหลือแค่ทางนี้เท่านั้น
สองทุ่ม
ไฟนีออนหลากสีส่องสว่างในตัวเมืองแข่งกับแสงดาวบนฟ้า
ฟู่สือถิงออกมาจากสถานีตำรวจด้วยท่าทางสงบนิ่งเย็นชา และเดินตรงไปที่รถโรลสรอยส์สีดำ
คนขับถาม “นายครับ เราจะไปไหนกัน?”
“กลับบ้าน”
รถสตาร์ตและมือถือของเขาก็ดังขึ้นมาพร้อมกัน
เขารับสาย
“สือถิง ฉินอันอันให้คุณหกร้อยล้าน” เสียงเซิ่งเป่ยดังขึ้น “เงินโอนมาแล้ว เงินหมุนเวียนจำนวนนี้รับรองว่าขยี้พวกตัวเบ้ง ๆ ได้นับไม่ถ้วน”
“หกร้อยล้านค่าอะไร?” ฟู่สือถิงนิ่วหน้า เขาไม่เข้าใจว่าเซิ่งเป่ยพูดเรื่องอะไร
ทำไมฉินอันอันต้องให้เขาหกร้อยล้านด้วย?
“ก็ตึกของฉินกรุ๊ปไง สัญญาเซ็นไปแล้ววันนี้” เซิ่งเป่ยพูดแล้วก็เปลี่ยนเรื่อง “ตอนนี้นายอยู่ที่ไหน? ทำไมถึงฟังดูไม่มีความสุขเลย? เกิดอะไรขึ้น?”
“ทำไมถึงตั้งหกร้อยล้าน?” ฟู่สือถิงพูดเสียงกร้าว เส้นเลือดบนหน้าผากเขาปูดโปด “ราคาแค่สองร้อยห้าสิบล้านไม่ใช่เหรอ?”
“ฉินอันอันบอกว่าราคาตลาดตอนนี้คือห้าร้อยล้าน เธอให้คุณขาดทุนไม่ได้ก็เลยจะให้นายหกร้อยล้าน” เซิ่งเป่ยอดหัวเราะไม่ได้ “สือถิง ไม่คิดเลยว่านายจะยังใช้หน้าตาหากินได้อยู่”
ฟู่สือถิงวางสาย แล้วหาเบอร์ของฉินอันอันในบันทึกโทรศัพท์ก่อนกดโทรออก
ผู้หญิงคนนี้
ไม่ว่าจะเป็นเมื่อก่อนหรือตอนนี้ ก็เก่งแต่เรื่องที่ทำให้เขาโมโห
ฉินอันอันมองสายโทรเข้าของเขา หัวใจเธอเต้นรัว และมือเธอที่จับโทรศัพท์อยู่ก็ร้อนเล็กน้อบ
‘ระหว่างสิบชั่วโมงที่อิ๋นอิ๋นหายไป เขาต้องร้อนใจแล้วอยู่ไม่สุขแน่’
เธอควรบอกเขาไหมว่าคนที่เขารักอยู่กับเธอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รอวันหย่า คุณสามีร้าย