รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 173

“ฉันไม่รู้จักเธอ” ฟู่สืออิ๋นต่อต้าน “ฉันไม่เคยเห็นเธอ...ไม่รู้จักเธอ...”

“อ๋อ เธอเป็นลมและถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล เธอจึงไม่เห็นเธอไง” ฟู่สือถิงอธิบายให้เธอฟัง

เป็นลม?

ฟู่สืออิ๋น “ไม่! ไม่ใช่!”

ความทรงจำสุดท้ายของเธอคือใบหน้าของฉินอันอัน

เธอมีไข้และนอนอยู่บนเตียง ฉินอันอันคุยกับเธออยู่ตลอด

แต่จำไม่ได้ว่าคุยอะไรกันบ้าง

แต่เธอคับคล้ายคับคลาว่าแววตาที่อ่อนโยนและเสียงที่อ่อนนุ่มของฉินอันอันทำให้เธอสบายใจขึ้นมาก

เมื่อเธอตื่นเต้น อาการบาดเจ็บที่ศีรษะของเธอรู้สึกเหมือนถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ความเจ็บปวดนั้นทำให้เธอหลั่งน้ำตา

“อิ๋นอิ๋น เจ็บเหรอ? หลับตาแล้วไม่ต้องคิดอะไร พอตื่นมาจะได้ไม่เจ็บแบบนี้” ฟู่สือถิงเช็ดน้ำตาบนใบหน้าด้วยกระดาษทิชชู่แล้วตบเบา ๆ เธอ จากนั้นก็โอบเธอเข้ามาในอ้อมแขนแล้วกล่อมเธอให้หลับ

เธอได้รับการผ่าตัดสมองและจำเป็นต้องพักผ่อนเยอะ ๆ

หลังจากที่เธอหลับไปแล้ว ฟ่สือถิงก็ออกมาจากห้องผู้ป่วย

เสิ่นอวี๋ก้าวไปข้างหน้าทันทีและถามว่า “เธอเป็นยังไงบ้างคะ?”

มุมปากของฟู่สือถิงยกขึ้น เขาพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น “เธอพูดเยอะขึ้นกว่าเดิม แววตาของเธอจดจ่อมากขึ้นกว่าเดิม...การผ่าตัดของหมอเสิ่นสุดยอดมากเลยครับ!”

เสิ่นอวี๋ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “งั้นก็ดีแล้วค่ะ! ตอนแรกฉันกังวลว่าผลของการผ่าตัดจะไม่เป็นไปตามที่คาดไว้!”

ฟู่สือถิงรู้สึกขอบคุณมากจนอดไม่ได้ที่จะกอดเสิ่นอวี๋ “หมอเสิ่น ขอบคุณมากครับ!”

หัวใจของเสิ่นอวี๋เต้นเร็วขึ้น เธอรู้สึกผิด แต่เธอก็รู้สึกลึกซึ้งกับฟู่สือถิงด้วยเช่นกัน

มือทั้งสองพยายามกอดร่างกายของฟู่สือถิง “คุณฟู่ นี่คือสิ่งฉันควรทำค่ะ”

เสียงของเธอทำให้ฟู่สือถิงได้สติขึ้นมาทันที

เขาปล่อยเธอ แต่รอยยิ้มบนใบหน้าของเขายังอยู่ “หมอเสิ่น ขอบคุณมากนะครับ วันนี้ดึกมากแล้ว คุณกลับไปพักผ่อนให้เต็มที่ พรุ่งนี้ค่อยเจอกันใหม่”

เสิ่นอวี๋พยักหน้า “ถ้าอิ๋นอิ๋นเป็นอะไร คุณโทรหาฉันได้ตลอดเวลาเลยนะคะ”

ฟู่สือถิงพยักหน้าแล้วส่งเธอออกไป