รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 174

เซิ่งเป่ยคว้าแขนของเขาแล้วเดินไปที่ทางออก

“สือถิง เห็น ๆ อยู่ว่านายยังคงสนใจฉินอันอัน ทำไมนายต้องทำเรื่องที่เราไม่เข้าใจกันด้วย? อิ๋นอิ๋นคนนี้ ไม่ว่าเธอจะสวยแค่ไหน นายแน่ใจเหรอว่าเธอเทียบกับฉินอันอันได้” เซิ่งเป่ยต้องการเรียกสติของฟู่สือถิง!

“ไม่มีใครสำคัญไปกว่าอิ๋นอิ๋น!” ฟู่สือถิงตะโกนเสียงแหลม

“ฉินอันอันหย่ากับนายเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม?” เซิ่งเป่ยถามเขา

“ใช่!”

“ถ้าเป็นออย่างนั้น แล้วฉินอันอันผิดอะไร? นายมีอะไรให้ต้องเสียใจ? นายเองนั่นแหละที่ทำให้เธอผิดหวัง!” เซิ่งเป่ยไม่เคยพูดกับเขารุนแรงขนาดนี้ “ในฐานะเพื่อน ฉันจะไม่โกรธนายเพียงเพราะปัญหาเรื่องความรู้สึกของนาย ฉันแค่ไม่อยาก...”

“นายจะทิ้งฉันเหมือนที่ฉินอันอันทิ้งก็ได้!” ฟู่สือถิงพูดแทรกเขา “เรื่องส่วนตัวของฉันไม่จำเป็นต้องให้คนนอกมายุ่ง!”

‘เขาใช้คำว่า คนนอก’

‘ตามใจ!’

‘ถ้าเขายังดึงดัน ก็ปล่อยให้เขาเสียใจทีหลังไปก็แล้วกัน!’

‘ตอนนี้ฉินอันอันยังโสด ไม่ได้หมายความว่าเธอจะโสดตลอดไป’

‘ถ้าฉินอันอันแต่งงานกับผู้ชายคนอื่น หวังว่าเขาจะรู้สึกเป็นอิสระจากความรู้สึกผิดแบบนี้เสียที!’

......

เมื่อฉินอันอันกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว

เธอเปิดประตูห้องลูกก็เห็นรุ่ยล่าก็เกาหัวเล็ก ๆ ของเธอทันที

“ลูกรัก ทำไมยังไม่นอนอีกล่ะ?” ฉินอันอันเดินไปที่เตียงแล้วแตะหัวเล็ก ๆ ของลูกสาว

“แม่คะ! วันนี้หนูกับพี่ออกไปเล่นโดรนข้างนอกมาค่ะ! สนุกมากเลย!” รุยล่าตื่นเต้น “ลุงไมค์ส่งมาให้ค่ะ”

“จ้า แม่เห็นแล้ว ดึกแล้วลูก ได้เวลาเข้านอนแล้ว”

รุ่ยลาพูดออดอ้อน “แม่คะ หนูรอให้แม่กลับมาหอมหนูอยู่”

ฉินอันอันหอมแก้มลูกสาวของเธอทันที “ราตรีสวัสดิ์นะ ลูกรักของแม่!”

“แม่ดื่มเหล้า!” รุ่ยลาใช้มือเล็ก ๆ ของเธอแตะแก้มตัวเอง

ฉินอันอันตอบด้วยความหงุดหงิด “ขอโทษนะลูก แม่ลืมไปเลย แม่ไปเอาผ้ามาเช็ดให้นะ”

รุ่ยลายิ้มด้วยใบหน้าไร้เดียงสาที่น่ารัก “ไม่ต้องหรอกค่ะแม่! ถึงจะดื่มเหล้าแต่แม่ยังตัวหอมอยู่!”

หัวใจของฉินอันอันหายเป็นปกติทันที

เธอไปเข้าห้องน้ำเพื่อเอาผ้าเปียกมาเช็ดแก้มลูกสาว