รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 186

แปรงสีฟันในมือฉินอันอันร่วงลงพื้นดัง ‘ปึก’

นอกประตู อาหารเช้าในมือหลีเสี่ยวเถียนก็เกือบร่วงเช่นกัน

ไมค์ที่สายตาไวและคล่องแคล่ว หยิบกระเป๋าในมือของเธอขึ้นมา

“อันอัน นี่คือเพื่อนซี้ของเธอใช่ไหม?” ไมค์เปิดถุงที่มีรูปเล้าไก่สีทองด้นบนสุด แล้วหยิบเสี่ยวหลงเปายัดเข้าปากหนึ่งลูก แล้วหยิบออกมาอีกลูก พยายามป้อนฉินอันอัน “รสชาติไม่เลว เธออยากกินไหม?”

ฉินอันอันมองเห็นใบหน้าหลีเสี่ยวเถียนที่ตกใจจนแข็งเป็นหิน ก็ผลักไมค์เข้าไปในห้องทันที

“เสี่ยวเถียน! เธอรอฉันแป๊ปนะ! ไปนั่งที่โซฟาก่อนเลย!” ฉินอันอันพูดกับหลีเสี่ยวเถียน

หลีเสี่ยวเถียนกลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้ง

เธอสูดหายใจเข้าลึก ควักโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความหาเฮ่อจุ่นจือ : โอ้แม่เจ้า! ฉินอันอันเพลิดเพลินกับชีวิตจริง ๆ! เธออาศัยอยู่กับหนุ่มต่างชาติสุดหล่อ!

เฮ่นจุ่นจือ : คุณพูดถึงฉินอันอันเหรอ?!

หลีเสี่ยวเถียน : ถ้าฉันไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเอง ฉันไม่เชื่อเด็ดขาดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เปิดกว้างขนาดนี้! จู่ ๆ ฉันก็ไม่ได้รู้สึกปวดใจแทนฟู่สือถิงเลยแม้แต่น้อย! ฟู่สือถิงเล่นสนุกได้ อันอันของพวกเราก็ไม่น้อยหน้า! หนุ่มต่างชาติคนนั้นหล่อมากจริง ๆ นอกจากตัวผอมแห้งไปหน่อย…ทุกอย่างก็ดีหมดเลย!

เฮ่อจุ่นจือ : มีรูปถ่ายหรือเปล่า?! ผมอยากเห็น!

หลีเสี่ยวเถียน : อันอันยัดผู้ชายคนนั้นเข้าห้องไปแล้ว! รอเธอออกมาฉันจะต้องทรมานเธอเค้นเอาคำตอบให้ได้! คุณรอติดตามผลจากฉันได้เลย!

เฮ่อจุ่นจือ : ภรรยาคนเก่ง!

หลังจากที่ฉินอันอันส่งไมค์กลับห้อง เธอก็กลับมาที่ห้องนั่งเล่นแล้วหยิบแปรงสีฟันขึ้นมาจากพื้น ก่อนจะเข้าห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟันต่อ…

หลังจากนั้นห้านาที ในที่สุดเธอก็ปรับอารมณ์แล้วมาหาหลีเสี่ยวเถียน

“ฉินอันอัน เธอจะอธิบายด้วยตัวเอง หรือให้ฉันถาม?” หลีเสี่ยวเถียนสอบปากคำ

ฉินอันอันถอนหายใจ “คนนั้นคือหุ้นส่วนบริษัทฉัน”

“อ้อ…พวกเธอเป็นหุ้นส่วนกันจนถึงขึ้นเตียงด้วยกันเลยเหรอ?”

ฉินอันอันดื่มน้ำแล้วชะงักไปชั่วครู่ “หลีเสี่ยวเถียน ดวงตาคู่ไหนของเธอที่เห็นเรานอนด้วยกัน?”

“นี่มันยังไม่ชัดเจนเหรอ? ถ้าหากไม่นอนด้วยกัน ทำไมเขาไม่ไปนอนโรงแรมล่ะ?”

ฉินอันอันวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะ เลิกดิ้นรนขัดขืน “ตอนนี้ฉันโสด หาผู้ชายสักคนก็ไม่ผิดกฎหมายไม่ใช่หรือไง?”

“แน่นอนว่าไม่ผิด! ถ้าผู้ชายคนนั้นเป็นรักใหม่ของเธอจริง ๆ ฉันก็ยิ่งยินดีด้วย!” หลีเสี่ยวเถียนยิ้มแล้วนั่งข้าง ๆ ฉินอันอัน “คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะมีความสามารถขนาดนี้! ถ้าฟู่สือถิงรู้เรื่องนี้ น่ากลัวว่าจะต้องโกรธมากแน่”

“เขารู้เรื่องนี้เมื่อวันก่อนแล้ว”

หลีเสี่ยวเถียน “เอ๋? เขาโกรธจัดเลยสิ?”

ฉินอันอันสีหน้าสงบนิ่ง “พวกเราเป็นผู้ใหญ่กันแล้ว ไม่ใช่เด็กประถมนะ”

หลีเสี่ยวเถียนอยากจะรู้ปฏิกิริยาของฟู่สือถิงหลังจากรู้เรื่องนี้เป็นพิเศษ

ดังนั้นหลังจากออกมาจากสตาร์ริเวอร์ เธอก็โทรหาเฮ่อจุ่นจือทันทีแล้วให้เฮ่อจุ่นจือบอกเรื่องนี้กับฟู่สือถิง

เฮ่อจุ่นจือโทรหาฟู่สือถิงอย่างเชื่อฟัง

“พี่สือถิง เสี่ยวเถียนของผมเพิ่งไปเยี่ยมบ้านฉินอันอันมา” เฮ่อจุ่นจือราดน้ำมันลงบนกองไฟ แล้วพัดให้ไฟโหมกระพือ “คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะอาศัยอยู่กับคนต่างชาติแล้ว! เสี่ยวเถียนบอกว่าชาวต่างชาติคนนั้นหล่อมาก!”

ทันใดนั้นชายที่มีผมสีทองคนนั้นปรากฏขึ้นในใจของฟู่สือถิง

คิดไม่ถึงเลยว่าพวกเขาจะอยู่ด้วยกันแล้ว!

“เธอชอบใครก็อยู่กับคนนั้น นายไม่ต้องโทรมาบอกฉันโดยเฉพาะหรอก!” ฟู่สือถิงดุเขาอย่างเย็นชาจบแล้วก็วางสาย

เฮ่อจุ่นจือรู้สึกน้อยใจนิด ๆ เลยเอาเรื่องนี้ไปบ่นกับเซิ่งเป่ย

เซิ่งเป่ยเองนับตั้งแต่ทะเลาะกับฟู่สือถิงคราวก่อน ทั้งสองคนไม่ได้พูดคุยกันดี ๆ มาหลายวันแล้ว

ทว่าหลังจากฟังว่าฉินอันอันพบรักใหม่แล้ว อารมณ์ที่อัดแน่นอยู่ในใจเซิ่งเป่ยก็โล่งขึ้นทันที

‘ฉินอันอันคบผู้ชายคนนี้มาเพราะจงใจทำให้ฟู่สือถิงโกรธหรือเปล่า?’

‘ถ้าเป็นอย่างนั้นก็เยี่ยมมาก’

‘ถ้าไม่ใช่ ก็เยี่ยมอยู่ดี’

‘ให้ฉินอันอันทรมานฟู่สือถิงอย่างเหี้ยมโหดสักครั้งแล้วกัน!’

……

โรงเรียนนานาชาติแองเจลา

เสี่ยวหานได้รับผลการตรวจดีเอ็นเอมาแล้ว

รายงานผลการตรวจแสดงผลว่าเขาและรุ่ยลาไม่มีความสัมพันธ์แบบพ่อลูกกับฟู่เย่เฉินทั้งลูกชายและลูกสาว

ดังนั้นพ่อของพวกเขาไม่ใช่ฟู่เย่เฉิน

แต่ผลการตรวจยังแสดงผลว่าพวกเขาทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับฟู่เย่เฉินเล็กน้อย

โดยพื้นฐานแล้วอนุมานได้ว่าพ่อของพวกเขาสองคนคือฟู่สือถิง

ก่อนหน้านี้คิดว่าฟู่เย่เฉินคือพ่อ เขาก็ค่อนข้างไม่ค่อยพอใจ

ตอนนี้รู้ว่าฟู่สือถิงถึงจะเป็นพ่อของพวกเขา เขาปวดหัวยิ่งกว่าเดิม