รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 221

ตัวเธอสั่นราวกับแผ้นดินไหว

“คุณ! คุณ…” ในสมองของเสิ่นอวี๋ส่งเสียงดังหึ่ง ใบหน้าเดี๋ยวแดง เดี๋ยวม่วง

“วันนั้นฉันเองก็อยู่ที่โรงพยาบาลตี้ซานด้วยและได้เห็นคนที่ผ่าตัดให้อิ๋นอิ๋นโดยบังเอิญ” ฉินอันอันมองดูความหวาดกลัวและวิตกกังวลบนหน้าเธอ น้ำเสียงของเธอเข้มขึ้น “คุณคิดจะข่มขู่ฉัน คุณควรไตร่ตรองดูให้ดี ว่าคุณสามารถยอมรับผลที่ตามของการถูกทิ้งได้หรือเปล่า?”

เวลานี้ น้ำผลไม้และของว่างถูกเสิร์ฟลงบนโต๊ะ

ฉินอันอันกินน้ำชายามบ่ายอย่างสบาย ๆ

“ฉินอันอัน ฉันประเมินคุณต่ำไป!” เสิ่นอวี๋เปลี่ยนจากความเชื่อมั่นในชัยชนะกลายเป็นทำอะไรไม่ได้เลย ทว่าก็เป็นเวลาไม่กี่นาทีเท่านั้น “พวกเราเสมอกันแล้ว! อย่างนั้นก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วกัน! ฉันไม่บอกความลับของคุณกับสือถิง หวังว่าคุณจะเก็บเป็นความลับเช่นกัน!”

“เมื่อกี้ไม่ได้เป็นบ้าไปแล้วเหรอ?” ฉินอันอันล้อเลียนเธอ “มีเบี้ยต่อรองนิดหน่อยก็เปิดเผยโฉมหน้าผู้ร้ายออกมาได้แล้ว จิตใจคุณเป็นแบบนี้แล้วจะค้นคว้าวิจัยอะไรได้ยังไง? ต่อให้ผ่านไปอีกสิบปี คุณก็ไม่มีทางรักษาอาการป่วยของอิ๋นอิ๋นได้หรอก”

“คุณไม่มีสิทธิ์มาโจมตีฉัน! เว้นแต่ทักษะทางการแพทย์ของคุณจะสูงกว่าฉัน” เสิ่นอวี๋จ้องเธอเขม็ง “คนที่ศาสตราจารย์หูดูถูกมากที่สุดก็คือคุณ คนประเภทที่ละทิ้งการรักษาไปทำการค้า!”

ฉินอันอันดื่มน้ำผลไม้

ได้ทั้งนวหวานและเปรี้ยว ให้ความรู้าึกสดชื่นเป็นอย่างมาก

“คุณไม่อยากรู้เลยเหรอว่าคนที่ผ่าตัดให้อิ๋นอิ๋นคือใคร?” ฉินอันอันค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองเธอ “คุณคงไม่คิดว่าคำโกหกจะไม่มีวันถูกเปิดเผยหรอกใช่ไหม?”

“คุณคิดว่าฉันไม่ได้ตรวจสอบรึไง? เพียงแค่ยังตรวจไม่พบ…คุณรู้ข้อมูล แต่คุณก็ไม่บอกฉัน พอคุณเห็นฉันกับฟู่สือถิงอยู่ด้วยกัน คุณก็เลยอิจฉาอย่างหนัก…”

“เสิ่นอวี๋ คุณไม่ต้องทำท่ารังเกียจฉันหรอก ถ้าฉันอยากให้พวกคุณเลิกกัน แค่ฉันโทรหาฟู่สือถิง เขาก็สลัดคุณทิ้งแล้ว”

“คุณอย่ามาขู่ฉันนะ!” เสิ่นอวี๋ส่งเสียงตะคอก

“การถูกข่มขู่ทำให้รู้สึกไม่ดีใช่ไหม? ถ้าไม่ชอบให้ใครทำแบบไหนกับตัวเองก็อย่าทำแบบนั้นกับคนอื่นสิ เข้าใจรึเปล่า?” ฉินอันอันกัดเค้กคำเล็ก ๆ แล้วพูดอย่างใจเย็น “คนที่ผ่าตัดให้อิ๋นอิ๋นเป็นชายวัยกลางคน ผมสั้นมาก ตัวสูงประมาณร้อยเจ็ดสิบเซนติเมตร รูปร่างผอมเพรียว…”

เสิ่นอวี๋ตาเบิกกว้าง “ฉินอันอัน คุณช่วยฉันทำไม?!”

“เพราะว่าฉันไม่อยากเจอคุณอีก” ฉินอันอันพูดอย่างเย็นชา “เสิ่นอวี๋ ไม่ต้องมาเจอฉันอีก ฉันยุ่งมาก ไม่มีเวลาทะเลาะกับคุณหรอกนะ”

เสิ่นอวี๋ “ฉันรู้แล้ว! ขอบคุณแล้วกันที่บอกเบาะแสสำคัญนี้กับฉัน!”