รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 222

ฉินอันอันจองห้องจัดเลี้ยงที่ใหญ่ที่สุดไม่ใช่เหรอไง?

เขาก็เลยจองห้องจัดเลี้ยงเล็ก ๆ ข้าง ๆ เธอ

เขาอยากเห็น ว่างานเลี้ยงฉลองวันเกิดครั้งใหญ่ของเธอจะยิ่งใหญ่ขนาดไหนกัน

......

สุดสัปดาห์

คนที่ได้รับเชิญมางานวันเกิด พวกเขาเข้ามาที่ในห้องจัดเลี้ยงสตาร์มูนซึ่งเป็นห้องจัดเลี้ยงที่ใหญ่ที่สุด โรงแรมแชงกรีล่าทีละคน

“ทำไมอันอันยังไม่มาล่ะ?” หลีเสี่ยวเถียนถามไมค์หลังจากเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง “ฉันส่งข้อความหาเธอเมื่อคืนนี้ จนถึงตอนนี้ยังไม่ตอบกลับเลย”

ไมค์ยักไหล่แล้วอธิบาย “ช่วงนี้เธอยุ่งมาก ผมเองก็ไม่รู้ว่ายุ่งเรื่องอะไร แต่ว่าผมส่งที่ตำแหน่งที่ตั้งให้เธอไปตั้งนานแล้ว แล้วเธอก็สัญญาแล้วว่าจะมา”

หลีเสี่ยวเถียน “อ้อ…เธอยุ่งอยู่กับงานของบริษัทงั้นหรือ?”

ไมค์ “”ไม่ใช่นะ! แต่ว่าเธอยุ่งอะไรผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ทุกคนล้วนแต่มีพื้นที่ส่วนตัวของตัวเอง ถึงแม้ว่าผมกับเธอจะสนิทกันเหมือนพี่สาวน้องสาว เอ่อ…สนิทกันเหมือนพี่ชายน้องสาว…แต่เรื่องที่เธอไม่อยากให้ผมรู้ ผมเองก็จะไม่บังคับถามเอากับเธอเช่นกัน”

หลีเสี่ยวเถียน “อ้อ…ในเมื่อเธอยุ่งขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นใครเป็นคนจัดงานเลี้ยงวันเกิดล่ะ?”

ไมค์ “ผมไง!”

“ใครเป็นคนกำหนดรายชื่อแขก?”

“ผมไง!”

หลีเสี่ยวเถียนส่งเสียง ‘พรืด’ ออกมา เธอหันหลังกลับและวิ่งไปที่ห้องจัดเลี้ยงเพอร์เพิลมูนที่อยู่ข้าง ๆ

ห้องจัดเลี้ยงเพอร์เพิลมูนเล็กกว่าห้องจัดเลี้ยงสตาร์มูนมาก

ขอบคุณไมค์ที่ทำให้เพื่อนของฟู่สือถิงมารวมตัวกันเพื่อทานอาหารค่ำที่ห้องจัดเลี้ยงเพอร์เพิลมูนวันนี้

หลังจากที่หลีเสี่ยวเถียนเข้าไปในห้องจัดเลี้ยงเพอร์เพิลมูน เธอก็เบียดตัวลงไปนั่งข้าง ๆ เฮ่อจุ่นจือทันที

“ฟู่สือถิงล่ะ? ทำไมเขายังไม่มา? พวกคุณบอกว่าฉินอันอันไม่ได้เชิญเขา เขาเลยโกรธมากใช่ไหมล่ะ?” หลีเสี่ยวเถียนหยิบแก้วไวน์ของเฮ่อจุ่นจือขึ้นมาอย่างตื่นเต้นแล้วจิบไปหนึ่งอึก

“เมื่อครึ่งชั่วโมงก่อนเขาบอกว่าเขาติดอยู่บนถนน” เซิ่งเป่ยมองหลีเสี่ยวเถียนแล้วถามว่า “ฉินอันอันยังไม่มาใช่ไหม?”

“ยังเลย! ไมค์บอกว่าช่วงนี้เธอยุ่งมาก ไม่รู้ว่ายุ่งเรื่องอะไร เธอไม่มีเวลาจัดงานปาร์ตี้วันเกิดเลย และไมค์ก็เป็นคนเชิญแขกมา เขากับพวกคุณมีความสัมพันธ์ที่ไม่ดี ก็ต้องไม่เชิญพวกคุณอยู่แล้ว!”

“อย่างนี้นี่เอง! ไมค์คนนี้ ช่างเป็นคนคิดเล็กคิดน้อยจริง ๆ!” เซิ่งเป่ยเย้ยหยัน “จื่ออี้ของพวกเรายังไม่ได้คิดบัญชีกับเขาเลย คิดไม่ถึงเลยว่าเขาเกลียดเราขนาดนั้น!”