รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 234

เสี่ยวหานมองใบหน้าเล็ก ๆ ที่ไร้เดียงสาของน้องสาว และทำลายจินตนาการของเธอ “สาเหตุที่คนชั่วเป็นคนชั่วก็เพราะพวกเขาสามารถรักผู้หญิงได้หลายคนในเวลาเดียวกัน อย่าหลงกลฟู่สือถิงคนใจร้ายนั่นเด็ดขาด”

รุ่ยลารู้สึกผิดหวัง

เธอไม่กล้าบอกพี่ชายว่า ถึงแม้ฟู่สือถิงจะเป็นคนเลว แต่เธอก็ถูกเขาดึงดูดโดยไม่รู้ตัว

......

หลังอาหารเย็น ฉินอันอันเรียกเสี่ยวหานไปคุยที่ห้องเป็นการส่วนตัว

“เสี่ยวหาน ลูกรู้ใช่ไหมว่าแม่จะพูดเรื่องอะไร?”

เสี่ยวหานก้มศีรษะลงและไม่พูดอะไร

“ก่อนหน้านี้ลูกสัญญากับแม่ว่ายังไง? ลูกบอกว่าจะไม่ทำให้ฟู่สือถิงโกรธอีก แต่ลูกกลับทำไม่ได้” ฉินอันอันรู้สึกเสียใจ “แม่รู้ว่าวันนี้ลูกทำเพื่อต้องการตามหาแม่ แต่ลูกจะใช้วิธีนี้ไม่ได้...”

“ผมขอโทษครับแม่” เสียวหานเงยหน้าขึ้นและขอโทษ “ต่อไปผมจะไม่ทำแบบนี้แล้ว”

“เสี่ยวหาน ฟู่สือถิงไม่ใช่คนที่จะไปยุ่งด้วยง่าย ๆ อย่างที่ลูกเห็น แม่หย่ากับเขาแล้ว ถ้าวันหนึ่งเขาไม่รักแม่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ลูกไปยุ่งกับเขาอีก เขาคงไม่ปล่อยให้เราออกมาง่าย ๆ หรอก...แม่แค่อยากมีชีวิตที่สงบสุขกับลูก รุ่ยลาแล้วก็คุณยายแค่นั้นเอง”

“เข้าใจแล้วครับ” เสี่ยวหานก้มศีรษะลงอีกครั้ง

“เอาโน๊ตบุ๊คมาให้แม่” ฉินอันอันกล่าว

เสี่ยวหานกลับไปที่ห้องของเขา แล้วเอาโน๊ตบุ๊คคืนให้แม่ของเขา

“เรียกลุงไมค์มาให้แม่หน่อย” ฉินอันอันต์วางโน๊ตบุ๊คไว้ข้าง ๆ แล้วพูดกับลูกชาย

สักพักไมค์ก็เปิดประตูเข้ามา

“อันอัน เธอขอให้ฉันมาที่ห้องของเธอ ฉันแปลกใจมากนะ!” ไมค์นั่งลงข้าง ๆ ฉินอันอัน และยิ้มกลบเกลื่อนความกังวลใจของเขา

ฉินอันอันมองไปที่บาดแผลบนใบหน้าของเขาด้วยสีหน้าบูดบึ้ง “นายไปทะเลาะกับโจวจื่ออี้มาเหรอ? และยังทำแว่นตาของเขาแตกอีก? นายนี่มันสุดยอดจริง ๆ!”

ไมค์ยกมือยอมแพ้ “เขาเป็นคนดึงสร้อยฉันก่อน เส้นนั้นแฟนเก่าฉันให้มา...”

“นายเกลียดแฟนเก่านายมากไม่ใช่เหรอ? แกล้งเกลียดนี่หน่า!”

ไมค์ “ก็แค่เสียดาย! แค่ฉันชอบสร้อยเส้นนั้น มันเหมือนลูกรักของฉัน ถ้าโจวจื่ออี้แตะต้องลูกของฉัน ฉันก็ต้องต่อยเขาอยู่แล้ว”

“ไปขอโทษเขาซะ” ฉินอันอันไม่อยากได้ยินเขาเถียง “ไม่คืนนี้ก็พรุ่งนี้”

ไมค์เกือบจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา “ฉินอันอัน เขาเป็นคนเริ่มก่อนนะ!”

เขามองไปที่หน้าจอ

เมื่อเห็นว่าเป็นฉินอันอันที่โทรมา เขาก็วางมีดและส้อมลงทันที แล้วเช็ดมือด้วยผ้าเช็ดปาก

เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและรับสายต่อหน้าเสิ่นอวี๋

“ฟู่สือถิง ฉันรับของขวัญที่คุณให้ไว้ไม่ได้หรอก” ฉินอันอันกล่าว “ถึงฉันจะไม่รู้ว่ามันราคาเท่าไหร่ แต่คงไม่ใช่ราคาถูก ๆ แน่นอน และอีกอย่าง ฉันไม่ชอบติดเข็มกลัดค่ะ”

“คุณคิดว่าผมจะรับคืนเหรอ?” เขาพูดแค่นพูดเสียงเบา ๆ “ถ้าคุณไม่ชอบก็เอาไปทิ้งซะ”

ฉินอันอันอึ้งกับคำพูดของเขา

เสิ่นอวี๋เดาไก้ว่าสายนั้นมาจากฉินอันอัน และเดาได้ด้วยว่าพวกเขากำลังพูดถึงของขวัญกันอยู่

ความริษยามในใจเธอกำลังสั่นสะท้าน

เธอจงใจถามฟู่สือถิง “สือถิง ใครโทรมาเหรอ?”

เธอจงใจพูดให้ฉินอันอันได้ยิน

เธอต้องการให้ฉินอันอันรู้ว่าตอนนี้ฟู่สือถิงกำลังออกเดทกับอยู่