รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 236

เสี่ยวหานปรับแสงโคมไฟข้างเตียงให้สว่างขึ้น

สิ่งที่เทออกมาจากกล่องคือซีดีกับกระดาษแผ่นหนึ่ง

รุ่ยลาเปิดกระดาษและจ้องไปที่ข้อความในนั้น เธอพยายามอ่านอยู่หลายครั้งแล้วส่งให้พี่ชายของเธอ “พี่คะ ข้างในเขียนว่าอะไรเหรอคะ? หนูอ่านไม่ออกค่ะ”

เสี่ยวหานเหลือบมองเขาแล้วพูดด้วยท่าทางนิ่ง ๆ “ฉันก็อ่านไม่ออกเหมือนกัน”

ยังไงเขาก็เป็นแค่เด็กอนุบาล

ข้อความพวกนี้ยากสำหรับเขา

เพราะมีคำศัพท์เฉพาะมากมาย

"แล้วนั่นคืออะไรคะ?” รุ่ยลาหยิบซีดีขึ้นมาแล้วมองจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง

ไม่รูปภาพหรือคำพูดอยู่บนแผ่นซีดีเลย

เสี่ยวหานเห็นซีดีแล้วเริ่มสงสัย

แต่ตอนนี้เขาไม่มีดน๊ตบุ๊คจึงไม่สามารถตรวจสอบได้

“พี่ต้องเอามันไปใส่ในโน้ตบุ๊กก่อนถึงจะดูได้ใช่ไหมคะ?” รุ่ยลามีความคิดหนึ่งเกิดขึ้น “เรายืมโน้ตบุ๊กจากลุงไมค์ได้นี่คะ!”

เสี่ยวหานมองแววตาที่ประกายแวววาวของน้องสาว

“หนูจะไปยืมเองค่ะ! เดี๋ยวแม่โกรธพี่อีกถ้ารู้ว่าพี่เล่นโน้ตบุ๊ก!” รุ่ยลาพูดแล้ววิ่งไปที่ประตู

เสี่ยวหานกลัวว่าเธอจะถือโน้ตบุ๊กไม่ไหว จึงรีบไล่ตามเธอไปทันที

คืนนี้ไมค์ไม่ได้ไปคลับ

ถ้าไปทั้งสภาพใบหน้ามีรอยช้ำทุกคนคงตกใจ

เสี่ยวหานและรุ่ยลาเข้าไปในห้องของเขาในขณะที่เขากำลังนั่งเล่นเกมอยู่

“เธอสองคนมาทำไม? สามทุ่มแล้ว ทำไมยังไม่นอนล่ะ?” หลังจากที่ไมค์เหลือบไปมองพวกเขาครู่หนึ่ง สายตาของเขาก็ยังคงกลับมาที่หน้าจอต่อไป

เสี่ยวหานและรุ่ยลามองหน้าจอของเขา พวกเขาไม่สนใจเกมนี้ สนใจเพียงคอมพิวเตอร์ของเขาเท่านั้น

“ลุงไมค์ เราของยืมโน้ตบุ๊กของลุงหน่อยได้ไหมคะ?” รุ่ยลาพูดเบา ๆ

นิ้วของไมค์เคลื่อนไปมาบนคีย์บอร์ดะลางพูดอย่างรวดเร็ว “เธอสองคนจะเอาโน้ตบุ๊กไปทำอะไร?” ถ้าฉินอันอันรู้ว่าลุงให้เธอยืมโน้ตบุ๊ก พวกเธอเชื่อไหมว่าเธอไล่ลุงออกจากบ้านทันที? วันนี้เธอมาคุยกับลุงอย่างจริงจัง! บอกว่าฉันเลี้ยงฉินจือหานไม่ดี…”

เสี่ยวหานขมวดคิ้วและพูดน้ำเสียงเย็นชา “เอาโน้ตบุ๊กมาให้ผมยืมหน่อย!”

ไมค์คิดหนัก “เธอไม่กลัวแม่ของเธอไล่ลุงออกจริง ๆ สินะ!”

เสี่ยวหาน “ขอยืมสิบนาทีครับ”

ไมค์ “เธอแน่ใจเหรอ?”

เสี่ยวหานพยักหน้า

ถ้าเขาคิดถูก วิดีโอนี้น่าจะเป็นวิดีโอเมื่อยี่สิบปีก่อน

และสาเหตุที่ภาพเป็นขาวดำก็เพราะคนในวิดีโอใส่ชุดสีดำและขาว

ทันใดนั้นเสี่ยวหานก็ตระหนักได้ว่าสิ่งที่วิดีโอนี้บันทึกไว้อาจเป็นงานศพ

ยิ่งไปกว่านั้น มันเป็นงานศพของใครบางคนในตระกูลฟู่

เสี่ยวหานไม่มีเวลาดูวิดีโอจนจบ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงใช้เมาส์ลากแถบเร่งความเร็วและรีบดูอย่างรวดเร็ว

นี่คือวิดีโองานศพจริง ๆ ด้วย

เสี่ยวหานปิดวิดีโอและตบไหล่น้องสาว “เนื้อหาน่ากลัวมาก เธออย่าดูเลย”

รุ่ยลาเม้มริมฝีปากด้วยความผิดหวังเล็กน้อย “พี่ไม่ได้โกหกหนูใช่ไหม?”

เสี่ยวหาน “งานศพ อยากดูไหม?”

รุ่ยลาส่ายหน้ารัว “ใครเสียเหรอคะ?”

“ฉันไม่รู้” เสี่ยวหานปิดโน้ตบุ๊ก “ฉันจะเอาโน้ตบุ๊กไปคืนก่อน”

“ค่ะ...”

หลังจากที่เสี่ยวหานหยิบโน้ตบุ๊กออกมา รุ่ยลาก็ใส่ซีดีและกระดาษกลับลงในกล่องไป